رزا: «اگر رای دادن چیزی را عوض می کرد، ممنوع
اعلام می شد!» در واقع رای دادن پذیرفتن سیستم کنونی و حتی مشروعیت بخشیدن به آن
است. آلترناتیو آن فعلن «دمکراسی مستقیم» و نابودی سیستم نمایندگی است. البته
مارکسیستها همواره در انتخاباتی که نمایندگانشان حضور داشتند، شرکت کردند. فرق ما
با آنها؟ ما همواره جزعی از رای ندادندگانیم، آنها (مارکسیستها) اما هنوز هم به
"انتخابات" چشم دوخته و از "انتصابات" کنونی شاکی اند. آنها
برای به بازی گرفتن، تاکتیک هم میزنند...
تحریم کرده، بایکوت میکنند! تیتر میزنند: چرا باید
این "انتخابات" را تحریم کرد؟ چرا باید در این "انتخابات"
شرکت کرد؟
اکنون نیز طیف رای ندادندگان در ایران متنوع است.
چون غیر از کاندیداهای طرفدار دیکتاتور همه را سلب صلاحیت کرده اند. داشتم مقاله ی زیر از تقی روزبه را می خواندم. گفتم: تنها
آنارشیسم است که صفحه ی "شطرنج" انتخابات را آتش می زند.
رادیکال ترینشان برای جلوگیری از خطر فاشیسم در
اروپا، هنوز نیز کماکان بپای صندوقهای رای می کشاند. طنز تاریخ که هیتلر ازصندوق
رای بیرون آمد و رئیس مجلس آنزمان، کلارا زتکین بود
که ریاست مجلس را به گورینگ واگذاشت!
آخرین نوار صحبت کلارا در مجلس و در حضور فاشیسم در
زیر بزبان آلمانی
هم فاشیسم و هم رژیم اسلامی با رای اکثریت به قدرت
رسیدند. آنها در انتخابات و رقابت، شایستگی شان را به سیستم برای مدیریت نظام
اثبات میکنند. اثبات میکنند که قلاده را محکم تر از همیشه بر دهان شورش و انقلاب
بسته اند/ می بندند.
اینک در ایران اسلامی بیش از 40% از واجد شرایط در انتخابات، رای نداده اند. یک سوم این رای نداده ها،
دیگر احتمالن مشروعیتی برای نظام قائل نیستند. آنان در جستجوی آلترناتیوی دیگر،
آینده را ساخته و بذر تغییر می کارند...
انتخاب- کلیپ کافران بی نام
برای خواندن مرتبط ها روی اینجا کلیک کنیم.
برای خواندن در منبع روی تیترها کلیک کنیم.
درگیری بین حامیان باند خامنهای و رفسنجانی در ستاد
انتخاباتی. اسفند ۱۳۹۴