رزا: در مورد اعتراض عریان راستش بسیاری از مردان به
مخالفت بر آمدند. اما کمتر زنی بطور رسمی مخالفت کرد و تاکنون هیچکدام از
سازمانهای زنان در اینمورد مخالفتی را اعلام نکرده اند.
قبل از خواندن دنباله ی مطلب کلیپ "مناظره" ی1 ساعته ی زیر را با هم ببینیم!
ویدئوکلیپ مناظره ای از دکتر صالحی نیا و به
گردانندگی همسر ایشان خانم سیمین
مجد
سعيد صالحى نيا : برنامه شماره دوازدهم از مناظره سیاسی :"اعتراض
عریان" مخالف یا موافق؟
با شرکت شمی صلواتی، سعید صالحی نیا و مادح نظری
شمی صلواتی موافق (حزب کمونیست کارگری) سعید صالحی
نیا و مادح نظری مخالف
عکس از
لوران دوبرول \ خبرگزاری رویترز/ فعالان گروه فمن با برهنه کردن سینه خود، به دیدار
علی العریض، نخست وزیر تونس از کمیسیون اروپا در بروکسل اعتراض کردند.
رزا: در سیستم سرمایه داری/ مردسالار بارها زنان از
استفاده ی ابزاری از جسم شان برای تبلیغات (فروش ماشین سواری گرفته تا کوکاکولا)
اعتراض کرده اند. اوج آن در خرابکاری و نابود کردن پوسترهای برهنه و نیمه برهنه ی
زنان در روی درودیوار شهرها و زیرزمین های مترو و اتوبوسها و غیره است. در این
اعتراض رادیکال زنان و خرابکاری فعال، مردان بندرت شرکت کرده اند. مردان همواره یا
از این استفاده ی ابزاری از جسم و بدن ما در تبلیغات اغوا شده و یا این همه را با
سکوت از زیر سبیلشان رد کرده اند.
اکنون اما جوامع با زنانی روبرو شده اند که از
بدنشان بعنوان دیوار اعتراضی برای بیان خواسته هایشان و نه فروش کالا های بنجل
سیستم استفاده میکنند. زنان در کلیسا ها بروی صحنه رفته و روی پستانهای عریانشان
مینویسند: من خدا هستم!
در مورد جدید روز زن، امسال مریم نمازی (کمونیست
کارگری) پرچم ایران را وارونه به تن کرده و کلمه ی الله وسط پرچم را بریده و بجای
کلمه ی "خدا" کُس اش را به
نمایش میگذارد!
بدن زن همواره ابزار سو استفاده ی سیستم و
مردسالارانش بوده است. اکنون زنان این ابزار را به میل خود و برای بیان مطالبات شان
استفاده می کنند و این درست بروی نقطه ی ارگاسم مردسالاری میخ تابوتش را می کوبد.
این بدن های عریان شده نه قانون سرمایه داری را
رعایت کرده و نه در جهت ارگاسم مردسالاری به نمایش گذاشته شده اند.
(لخت شدن برای فروش کالا و یا خود کالا شدن، تبلیغات
پورنو، قانونی است، لخت شدن اعتراضی اما غیر قانونی است.)
سیستم بدرستی بروی این پستانها چنگ میکشد، دستگیر
میکند، به بند میکشد. عمر این نمایش تنها چند دقیقه است. اما عکسهای ثبت شده
تاثیرش را روی نسلهایی از جامعه باقی میگذارد.
بسیاری نمیتوانند با این عکسها جغ زده و به ارگاسم
برسند.
آنها که دستشان از هرگونه وسایل کمکی کوتاه است، با دیدن کُس بز هم به اوج
رسیده و بعنوان پورنو لایک میزنند. (توضیح: جغ زدن بد نیست. اما با بدن ما جغ زدن، ممنوع)
روی سخن این نوشته با آنان نیست!
روی سخن این نوشته با آنانی است که ورق ها سیاه کرده
اند که رژیم اسلامی و سیستم سرمایه داری با در حجاب کردن و یا لخت کردن زنان از
بدن های مونث استفاده ی ابزاری میکند.
حال زنان برای جلب توجه به سرطان پستان، پستانهای
بریده را به نمایش میگذارند. همچنین زنان از بدنشان بجای پوستر و شعار، در جهت ابراز و شنیده شدن مطالبات شان استفاده
می کنند. کلیسا ها را با بدن های لخت اشغال کرده و جلوی نماز خانه های ( مسلمان،
یهود...) اعتراض لخت براه انداخته اند.
برای حتی چند ثانیه هم شده در معابر عمومی عریان
شده تا قبل از رانده شدن و دستگیر شدن، شعارشان را منتقل کنند، اعتراضشان را اعلام
کنند.
مردان پشت دوربین، مناظره چی ها (سعید صالحی نیا) در
مخالفت با اعتراض عریان (توسط زنان) سوالاتی را رو به جامعه و طیف "چپ"
مطرح میکنند.
سوالها:
آیا این شکل از اعتراض عمومی میشود؟
جواب من: بله میشود.
تا زمانی که دوربین ها بروی بدن های لخت بچرخند، این
نوع از اعتراض هم ادامه خواهد داشت.
اعتراض برهنه آیا یک شیوه ای موثر در مورد مسئله ی
زن است؟
آیا اعتراض برهنه پیام درستی را در مورد مسئله ی زن
به جامعه منتقل میکنه؟
آیا میتونه اجتماعی بشه؟
این سوالات توسط مجری زن مدام تکرار میشوند. مجری زن
که خود در روابط تک همسری و خانواده ی مقدس مارکس ی (همسری صالحی نیا) گیرکرده است، خود اجازه ی ابراز عقیده نداشته و
مانند بسیاری از گویندگان "زیبای" سرمایه داری (اینبار گوینده ی چپ
سوسیال دمکراسی) بی وقفه از ابراز عقیده و حضور مردان در مناظره بر سر"
اعتراض عریان" به پابوسی هم افتاده!
مناظره چی ها بدنبال یافتن سخنران آگهی هم میدهند!
در جایی که باید پرسیده شود: اصولن نظر سیمین مجد همسر گرامی سعید صالحی نیا و تنها زن حاضر در این
مناظره چیست؟ تنها شاهد وراجی مردانشان هستیم.
اینان همگی در وصف آزادی بیان دهان ها را جلوی دوربین جر میدهند، و ما
نیز به تماشای این نمایش مردسالارانه میپرسیم: اصولن این مجری زن سیمین مجد چرا به کارگردانی شوهر به بازی مشغول است!
سوال های زندانبان زنان ساده است!
اعتراض برهنه آیا یک شیوه ای موثر در مورد مسئله ی
زن است؟
بله اعتراض برهنه فعلن شیوه ای موثر است تا مطالبات
زنان و اعتراض شان گسترده در جوامع بیان و پخش شود.
آیا اعتراض برهنه پیام درستی را در مورد
مسئله ی زن به جامعه منتقل میکنه؟
جواب: اعتراض برهنه مطالبات زنان را به جامعه ی
سرمایه دار- مردسالار منتقل میکند و تاکنون کرده است. در مورد نمایش خانم نمازی:
نه به الله و ترجیح کُس زنان به خدای مردسالار که زنان را بی حقوق و نا انسان کرده
و پوشیدن پرچم ایران وارونه نیز، شونیست ها را خوش نیامده و پیامش واضح است!
از نظر "درستی" پیام نیز قبلن باید پرسید "درست
بودن" برای که و چه کسی؟ برای جامعه ی زنان پیامش درست است و شکاندن بت خدای
مردسالاران است...
آیا میتونه اجتماعی بشه؟
جواب: نمی دانم. اجتماعی شدن یک حرکت به فاکتورهای
زیادی وابسته است. فعلن که فعالان زن ایرانی در پشت سر شوهران و یا صیغه ی دائم
احزابشان میباشند. اما توده ی زنان معترض بجای خودسوزی و خود زنی برای بی عدالتی
هایی که بر آنها رفته، شاید روزی اعتراض لخت را پر تاثیر تر بیابند.
در خبر ها آمده بود:
ای کاش این زن جوان بجای خودسوزی اعتراضی، لخت میشد. لخت شدن
در این زمانه خبر اعتراض را حتی به کُره ی مریخ هم مخابره می کند. خودسوزی اما با
سکوت خبری روبرو است. نه خبر خوان و نه خبر ساز به این اعتراض اهمیتی میدهند!
مطالب مرتبط:
سعيد صالحى نيا: . به سیمین عزیزم بخاطر تصمیمش برای
استعفاء از این حزب صمیمانه تبریک می گویم و امیدوارم تلاشش برای آزادیخواهی برابری
طلبی و سوسیالیزم دوچندان شود.
اعتراض یک زن نیمه برهنه جنبش
«فمن» علیه رجب طیب اردوغان در استانبول
این فعال زن جوان با شلوارک و کفش های پاشنه بلند از
هواپیمایی که از آنکارا به استانبول آمده بود، خارج شد و در سالن اصلی فرودگاه
برهنه شد و پلاکاردی به شکل بلیت هواپیما که روی آن نوشته شده بود «اردوغان از
استانبول به کابل» را در دستان خود بالا گرفت....این زن فمنیستی پیش از آنکه توسط ماموران پلیس
بازداشت شود، چندین دقیقه در برابر مردم فریاد می زد: «استانبول- کابل برای
اردوغان، ترکیه را آزاد کنید».
فعالان جنبش فمنیستی «فمن» با انتشار بیانیه ای از
خواسته های مردم معترض ترکیه حمایت کردند و عنوان داشتند: خواسته های انقلاب
بشردوستانه که در میدان «تقسیم» آغاز شده است را کنار نگذارید. ترکیه از ماه گذشته تاکنون صحنه موجی از تظاهرات
سیاسی علیه رجب طیب اردوغان است که در سال 2002 به قدرت رسید.
براساس گزارش های
پلیس ترکیه، در سه هفته اول تظاهرات ضد دولتی در ترکیه، چهار نفر کشته و هشت هزار
تن دیگر زخمی شدند...