در کشوری که دستفروشی جُرم است، "دیوار مهربانی" ریاکاری ست!

رزا: قصد نداشتم در مورد این دیوار ریاکاری بنویسم، اما مطلب

اتحادیه آزاد کارگران ایران

که مثلن خیر سرشان باید مترقی هم باشد، باعث شد که وسط کمک به پناهجویان و همکاری در شکل گیری اعتراضات علیه دیپورت، چند پاراگرافی را کیبوردی کنم!

این سندیکای آزاد کارگری ، ربطی به «خانه ی کارگر» نداره و ابتدا از کارگران اخراجی و بیکار درست شده و عجیب هم همین است که حرکت دولتی و خیریه ای و مذهبی "دیوار مهربانی" را با "جنبش دیواری" عوضی گرفته! متن شان در زیر

زنده باد جنبش دیوار مهربانی 

اتحادیه آزاد کارگران ایران

در کشوری که کار نیست، مسلمن فروش و مبادله ی اجناس (دستفروشی) یک راه حل است. اما نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان سرمایه داری، انحصار فروش کالا در دست انحصارات است. برای بساط گذاشتن در کنار خیابان مجبوریم به هر کس و ناکسی رشوه دهیم. از ماموران شهرداری گرفته تا دیگر نیروهای سرکوبگر... بهار عربی هم با خودسوزی پسر جوان دستفروش آغاز شد. در ایران خودمان هم خودسوزی دستفروشان و مرگ در اثر لت و کوب نیروهای امنیتی زیاد است. پس اغلب "بیکاران" به اَشکال گدا، فقیر، مُشتریان خیریه در رژیمهای اسلامی مجبور می شوند!

درست مثل "بیکاران" پایتخت حکومت اسلامی داعش (شهر رقه) که هر روز در صف خیریه ی نهارخوری های داعشی با سطلی بدست، منتظر غذا. اصولن اسلام دست دزد را حد میزند (قطع میکند) اما عاشق فقیر سازی و گدا پروری و نادارها ست. اسلامی ها و اصولن تمام خداپرستان عاشق صدقه دادنند، اگر مالک باشند ( یا پولدار) و همچنان هم مسلمانان فقیر، تربیت شان التماس از داراها ست از همان دوران کودکی. در حالی که مالکیت دزدی است و اگر هم سارقی مغازه جواهر فروشی را خالی کرد، بقولی «دزدی به دزدی زده». در فرهنگ اسلامی حتی «رابین هودی» هم وجود ندارد. رابطه تنها میان گدا است و دارا. گدا، گدایی و دارا، نذر میکند و خیریه میدهد. اینطوری اصلن حق و سهم هر فرد از ثروت اجتماعی مطرح هم نمی شود. نه حق بیکاری و نه هیچ حقوق دیگری در کشورهای اسلامی وجود دارد. دولت های اسلامی مثل اختاپوس بروی ثروت ملی چنگ انداخته اند و اگر از شورش مردم بترسند، گاهن شکم ملت را با صدقه سیر می کنند. صدقه، خیریه و اینگونه کمک ها اصولن کارکردشان نفی «حق مسلمِ داشتنِ یک زندگی انسانی» است. صدقه و خیریه حتی کمک متقابل و به اشتراک گذاشتن هم نیست. دیوار نمایش "مهربانی" در واقع آب پاشیدن بروی خشم فقرا و گلاب پاشی روی وجدان گندیده ی پولدارها است. آنکه بیشتر دارد، خود میداند که سیستم معیوب است. می داند روزی شاید به جرم بیشتر داشتن سرش را بدلیل کینه ی نابرابری از دست بدهد. دارا ها با توسل به دین و عرف و فرهنگ و هر چیزی که بتوانند، برای خود و جامعه استدلال می آورند. خدا بندگانش را نابرابر آفریده!

صدقه و خیریه در واقع نوعی ملاطفت خواستن از قشرهای نادار است. تلطیف خشم آنان که 99% هستند اما بدلیل تربیت دینی قبول میکنند، اگر که ندارند، لابد شایستگی "داراها" را ندارند! و اگر هم افرادی حق خود بدانند برابری را (درصد ناچیزی از 99% ای ها) آنوقت قانون که همیشه برای حمایت از داراها نوشته شده، این افراد را بطوری سرکوب میکند که بقیه حساب کار خودشان را بکنند.   این بین هم عده ای که نمی توانند هزینه ی مبارزه برای برابری (زندان، شکنجه و مرگ) را بپردازند، در چرخه ی سیستم به دور دستگاه تلطیف میچرخند. انواع و اقسام گروههای نادارها، طبقه ی متوسط، بچه پولدارهای شرمگین، جذب کار در انجمنهای خیریه شده اند. برادران و خواهران "مادر ترزا"، ان جی او ها (سازمانهای خیریه ای غیر دولتی)...

یعنی افرادی که در حقیقت نمی توانند کباب به نیش بکشند، وقتی جلوی چشمشان دیگران در حال جان دادنند. دیگرانی تن می فروشند، کلیه می فروشند و بچه تو دلی می فروشند...

پس خیریه دو کارکرد اصلی دارد: 
1) خر فهم کردن ملت که نابرابری طبیعی است و الهی (با عذر خواهی از خرهای نازنین باهوش). 
2) به کادر گرفتن جوانانی که بجای مبارزه برای برابری، در حال ساختن "دیوار مهربانی" هستند. دیوارهایی در محلات پولدار برای خودنمایی.

فرق این دیوارهای تزویر با کمک واقعی از روی همبستگی بسیار زیاد است. در تمام اروپا بساط فروش خنزر پنزری در مدارس مترقی و اماکن بازپس گرفته شده از سیستم وجود دارد. جنبش «کتابت را فراموش کن» نهار خوری های مجانی «آلترناتیو»، بازارهای از تولید به مصرف. مبادله ی پایاپای. رسم هدیه دادن وسایلی که نیاز نداریم و در زیرزمینها افتاده، بدون استفاده و...

فرق جنبش های ذکر شده در بالا با "دیوارهای مهربانی" در این است که تزویر ندارند. دهنده و گیرنده زیر نور دوربین ها نیستند. افرادش مخالف سیستم بوده و خود مبارزان «برابری» هستند. پس همه را برابر می خواهند و برای تلطیف خشم پایینی ها بر علیه بالایی ها اقدام نمی کنند. اگر امروز کمک مالی/جنسی کردند، می دانند که فردا بی شک خود به کمک نیازمند می شوند و تنها نخواهند ماند. زندان، اخراج، فقر... سرنوشت مُشترکشان است. چون در میدان مبارزه علیه سیستم این نابرابر به سر میبرند.

دیوار مهربانی اما "نیاز داری ببر، نیاز نداری بگذار" است.

نمی پرسد چرا «نیاز» وجود دارد در کشوری که روی نفت و گاز است و مردمش اما باید در سرما سگ لرز بزنند؟!

چرا "بی نیازی" تحمل می شود؟! چرا بالای شهر و پایین شهر وجود دارد؟! 
پایین شهر، جایی که "بی نیازان" جرات نمایش "دیوار مهربانی" را ندارند.

دیوار مهربان، نمی پرسد چرا گدایان را به حاشیه ی شهرها میرانند، تا داراها نمایش خیریه  براه انداخته و جلوی "دیوار مهربانی" عکس سلفی بگیرند.

دیوار مهربانی شان بواقع نمایش مهربانی از سر ترس است. ترس پایین کشیدن خدای جبار شان. ترس بر هم زدن سلسله مراتب. تلطیف خشم، هراس از ترکیدن بغض و نفرت آنانی است که دیگر چیزی برای از دست دادن ندارند. 

"دیوار مهربانی"،  اشغال مکان و فضایی است که مطالبات واقعی مردم بروز باید کند. دیواری برای نوشتن مطالباتمان.

 پس برای بازپس گیری دیوارها، موشهایی شویم مُخرب! بگذاریم از کشف فضله هایمان پای دیوارها، تن شان بلرزد!

پس مهربانی شان را به گُه بکشیم!

مهربانی، همدلی و همبستگی، نمایش نیست، در نهاد مبارزان «آزادی و برابری» همیشه زنده است.

عشق، بایکوت هر گونه ریا کاری و

آنارشی پایان نمایش است!

اطلاعاتی در مورد " دیوار مهربانی" در همین بلاگ اینجا

خیلی سردم است این روزها و کاش میشد "دیواری برای شاشیدن" می یافتم! 
اگرچه وقتی همگی سردمان است، دیگرسرما هم بی معنی می شود!

استقبال نامهربان از دیوار مهربانی در کرج! + عکس

گروه استانی «تیتریک»؛به نقل از فردیسان،کمپین دیوار مهربانی که با استقبال گرم مردم و البته شبکه های مجازی  با شعار” نیاز داری بردار،نیاز نداری بزار”همراه بود که در واقع این شعار از ما می‌خواهد وسائلی که دیگر از آن استفاده‌ای نداریم در حالی‌که ممکن است برای افراد دیگر مفید باشد را در فضای در نظر گرفته شده قرار دهیم تا به دست نیازمندان برسد

 البته موج این دیوار مهربانی به کرج هم رسید..

 سری به  یکی از این دیوارهای مهربانی زدیم و در کمال تعجب با صحنه ای دلخراش مواجه شدیم ،

دیواری خالی که حتی از چوب لباسی و جا کفشی هم خبری نبود!!!

بعد از پرس و جو از عابرین پیاده متوجه شدیم که دیوار مهربانی فقط روز اول برپا بوده است و روز دوم خبری از حتی جالباسی هم نبوده است و تمام وسایل آن دزدیده شده است!!!

دیوار مهربانی که با نامهربانی از آن استقبال شد توسط گروه زامیاران در تهران برقرار شده است.

به دیدار این دیوارها رفتیم، اما دیوار خیابان آزادی خالی از البسه بود و دیوارهای خیابان ولیعصر(عج) و میدان فاطمی هم نامهربانی بیشتری دیده بودند که حتی آویزهای آنها را هم برده بودند.

مردم هم یا اطلاعی در باره این نوع دیوارها نداشتند و یا از محل این دیوارها بی اطلاع بودند.

استقبال سرد مردم تهران از این دیوارها باعث شد تا به سراغ پرهام جعفری، عضو شورای سیاست گذاری زامیاران برویم.

جعفری گفت: اهداف گروه ما برای راه اندازی این حرکت اول ایجاد فرهنگ سازی برای مردم که بدانند می‌توانند بخشنده‌تر باشند و دوم اصلاح الگوی مصرف بود تا همگان برآن شوند تا به اندازه نیاز لباس خرید کنند.

وی در باره استقبال سرد مردم و اتفاقات رخ داده افزود: ما این عمل را ادامه خواهیم داد تا این فرهنگ جا بیافتد و قصد داریم تا این دیوارها را به محلات برسانیم اما گروه ما فقط یک گروه دانشجویی است پس از مسئولان می‌خواهیم تا ما را در این مسیر همراهی کنند تا بتوانیم در آینده بر این دیوارها نظارت و سرکشی بیشتری داشته باشیم تا این دست اتفاقات روی ندهند.

وی از دلایل انتخاب محل دیوارها گفت: سعی داشتیم تا این دیوارها از دیوارهای در حال فرسایش، در نقاط سهل الوصول و در قطب‌های اقتصادی، اداری و دانشگاهی شهر باشند برای همین دیوارهایی از خیابان‌های آزادی، ولیعصر(عج) و میدان فاطمی را انتخاب کردیم.

جعفری در مورد شست‌وشوی این لباس ها نیز اظهار کرد: ما همکاری را با خشک‌شویی پاکان آغاز کرده‌ایم که طی آن لباس‌هایی که در نمایشگاه نبض زمین در قلب شهر و محل های دیگر به دست ما می‌رسد را این خشک شویی بدون دریافت هزینه شست‌وشو می‌دهد.

جعفری در مورد آینده این کار تاکید کرد: می‌خواهیم کار دیوار مهربانی ادامه دار باشد هرچند اطلاع رسانی خوبی نشد ولی ما در فضای مجازی به تبلیغ آن می پردازیم همچنین اعضای گروه زامیاران در دانشگاه ها نقش سفیر تبلیغاتی این اتفاق را دارند و قصد داریم تا خیریه های دانشگاهی را وارد این مسیر کنیم اما باز هم به کمک های سازمان های مرتبط نیازمندیم.

اجرای طرح پیک مهربانی در آینده

جعفری همچنین از طرح پیک مهربانی که در دست برنامه‌ریزی و طراحی است خبرداد و گفت: گروه ما قصد دارد تا در این طرح افراد نیازمند را شناسایی کند و لباس ها و وسایل دیگر را به دست آن‌ها برسانند.

وی افزود: البته فاز اول این طرح در مهر ماه برای تهیه لوازم التحریر نیازمندان اجرا شد اما برای اجرای کلی طرح پیک مهربانی هنوز در حال بررسی و مشورت هستیم.

زنده باد جنبش دیوار مهربانی

اتحادیه آزاد کارگران ایران

در حالیکه نظام سرمایه داری برای نجات اقتصاد به بن بست رسیده خود آخرین رمقهای مردم کارگر و زحمتکش را گرفته و با ایجاد بیکاری و بی تأمینی، روزگار توده های وسیعی از انسانهای جامعه را به تباهی و سیاهی کشانده، در حالیکه پدیده های شوم کارتن خوابی، گرسنگی، تن فروشی و اعتیاد به واقعیتهای ملموس جامعه تبدیل شده اند، در حالیکه جمع کثیر انسانها به خاطر حفظ منافع یک اقلیت صاحب سرمایه له می شود و پرده ای تاریک بر رخسارجامعه کشیده شده است، اما انسانیت همچنان و به شیوه های مختلف در دل تاریکیها و با عبور ازهر دیواری صف خود را به جلو می کشد و بارقه های امیدش ژرفای این تاریکی را می شکافد. دیوار مهربانی که فعالین آن با احساس مسؤلیت نسبت به همنوعان گرفتار در فقر خود دست به کار جمع آوری برخی ضروریات هر چند محدود برای آنها شده اند ودرعین حال بیان کننده عمق فاجعه فقروفلاکت وسیع اجتماعی ست تازه ترین شیوه ی خودنمائی این صف انسانیت است. این اقدام در زمانی اتفاق افتاد که مدافعان سرمایه داری وحشیانه به گرسنگان و بی خانمانهای کارتن خواب که قربانیان خود نظام سرمایه داری هستند، حمله بردند و تنها سرپناهایشان که چادرها و نایلونهای پاره پاره ای بودند را به آتش کشیدند و با افتخار به آن بالیدند.

 اقدامات انسان دوستانه دیوار مهربانی که در مدت زمان اندکی محلات و خیابانهای شهرهای زیادی را فراگرفته باید به یک بستروسیع و سراسری در دفاع ازجنبش دفاع از معیشت و منزلت تبدیل شود.جنبشی که کارگران و معلمان با خواست افزایش دستمزد بالای خط فقر و بیکاران با خواست کار یا پرداخت بیمه بیکاری پرچم دارش هستند.این حرکت وسیع و اجتماعی که انسانهای شریف و آگاه فعال در آن با قرار دادن اندک امکانات خود در اختیار انسانهای رنج دیده از فقر و بیکاری از قبیل غذا، پوشاک و کفش وغیره که بعضا ممکن است خود به آن نیازمند باشند، اگر چه درمان کننده حتی یکی از هزاران درد و مصیبتی که  این میلیونها انسان در نتیجه این شرایط ضد انسانی خلق شده توسط سرمایه داری عنان گسیخته به آن دچار شده اند، نیست، اما می توان امیدوار بود با گسترش آن و همزمان حمایت از مطالبات کارگران و معلمان و در رأس آنها خواست افزایش فوری حداقل دستمزد بالای خط فقر و بیمه بیکاری که تحقق آنها راه حل فوری برای زدودن چهره دردناک فقر از جامعه است به این آرزوی انسانی دست یافت.

7/10/1394

این طرح به ابتکار مرکز نوآوری اجتماعی سلام، ایجاد شد و سپس مورد استقبال مردم ایران و عراق و ایجاد شعبات متعدد شد. البته علی اصغر سعدآبادی مبتکر طرح و رییس مرکز سلام در گفتگوی اخیرش در شبکه ۴، هرچند طرح های اینچنینی را لازم دانست اما این طرح ها را مسکن موقتی دانست که در صورت زیاده روی در آن، فقیرپروری به جای مبارزه با فقر حاکم خواهد شد. نیازمندان نباید به لباس و غذای مجانی عادت کنند. به جای ماهی، به انها ماهیگیری یاد دهیم.

دیوار مهربانی با عنوان دیوار دلسوزی به مهاباد رسید – پویش

به عنوان اقدامی خیرخواهانه در راستای کمک به افراد بی بضاعت و اقشار محروم در تداوم حضور در شهرهای مختلف کشور روز جمعه به تهران رسید .

معاون فرهنگی و اجتماعی شهرداری منطقه 2 تهران از ایجاد ديوار مهرباني جهت کمک البسه به نیازمندان در محله پرواز این منطقه خبر داد.

به گزارش روابط عمومی شهرداری شهریار: به نقل از وب سایت معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری شهریار ،اولین دیوار مهربانی با همکاری شهرداری منطقه یک

لباس ها را آماده کنید، دیوار مهربانی در نزدیکی شماست

..........

 

روزنامه «همشهری» گزارش داده که قبل از جوانان شیرازی، مردی در بلوار «سجاد» مشهد، یکی از ثروتمندنشین‌ترین محله‌های این شهر، دیوار خانه خودش را به این کار اختصاص داده است. این مرد هم حاضر نشده خودش را معرفی کند اما درباره شکل‌گیری این ایده در ذهنش می‌گوید: «چندتا ايده شبيه به اين را در اينترنت ديده بودم. در استراليا مردم در يك روز مشخص وسايلی را كه نياز نداشتند، پشت در می‌گذاشتند، بادبادكی بزرگ هم هوا می‌كردند تا مردم شهر بفهمند در آن خانه دارد كار خير انجام می‌شود. در اروپا البته شبیه این طرح فراوان به چشم می‌خورد. کانتین‌های بزرگ فلزی شبیه جایگاه‌های زباله در هر محله وجود دارد تا ساکنان محل لباس‌ها و کفش‌های اضافی‌ خود را در آن بریزند. در شهرهای بزرگ، هر چند وقت یک بار، به ویژه در روزهای سرد سال در میدان‌های اصلی شهر بساط سوپ داغ و نان تازه برای بی‌خانمان‌ها برپا است.»

امین به موضوع جالبی اشاره می‌کند: «کسانی که لباس می‌آورند، صبح‌ها می آیند اما آن ها که می خواهند بردارند، انگار در روشنایی روز خیلی رویشان نمی‌شود یا شاید می‌ترسند که آشنایی آن ها را بشناسد، به همین دلیل غروب که هوا تاریک می‌شود، می‌آیند.»

به گزارش روابط عمومی شهرداری منطقه یک اندیشه: به همت زیبا سازی منطقه یک شهرداری شهریار    ( اندیشه) و معاونت فرهنگی و اجتماعی شهرداری شهریار طرح دیوار مهربانی در شهر اجرا گردید.    علاقه مندان می توانند جهت مشارکت در این طرح خیر به آدرس خییان شهید دنیا مالی. نیش خیبان هشتم غربی مراجعه نمایند.