حقِ ماندنِ بدونِ قید و شرط برای همه! دعوت به تظاهرات دوشنبه18 فوریه شهر گوتینگن/ آلمان

دیپورت ممنوع! نه به، اخراج اجباری!

حق ماندن برای همه، بدون اما و اگر و بدونِ قید و شرط !

دعوت به تظاهرات در روز دوشنبه 18- هژدهم فوریه- ساعت چهار بعد از ظهر- میدان گنزه لیزه
 شهر گوتینگن/ آلمان

18. Februar
هنوز یکماه از سالِ جدید نگذشته است  که حکومت فدرال آلمان، چهار دیپورت دستجمعی پناهجویان را به اجرا در آورده است.
دیپورت دستجمعی پناهجویان به کشورهای گامبیا، نیجریه، پاکستان و افغانستان انجام شد.
اینک دولت در حال عملی کردن دیپورت گروهیِ پناهجویان در تاریخ هژدهم همین ماهِ فوریه  به افغانستان است. 
ما مخالف هستیم و نمی گذاریم!
 ما نخواهیم گذاشت که سیاستِ آلوده به راسیسم و نژادپرستی، اینگونه  زندگی پناهجو را به بازی گرفته و انسانها را با اجبار و بر خلاف میلشان در میانه ی زندگی در آلمان، دیپورت کند.
برای به اجرا در آوردنِ سیاستهای نژادپرستانه و راسیستی، حکومت فدرالِ آلمان حتی حاضر است که انسانها را به مناطق بُحرانی و جنگ زده دیپورت کند. دیپورت پناهجویان به مناطقی که جانِ آنان را به خطر می اندازد، در دستورِ کارِ و سیاستِ حکومتِ آلمان است. اگرچه که طیِ همین چند ساله یِ اخیر حتی تعدادِ کُشته شدگانِ جنگِ داخلی افغانستان و قربانیانِ حملاتِ انتهاری و تِرور بسیار فزونی یافته است.
اصولن اینکه در کشورِ نیجریه بخشها و مناطقی ، کاملن در زیر نفوذ و کنترلِ دسته جات مسلح و شبه نظامی قرار دارند و مناطقی نیز تحت سرکوبِ حکومتِ نیجریه می باشند و کشور بطور کلی تحت موقعیتِ جنگِ مسلحانه قرار دارد و برای زندگی امن نیست.
شرایطِ زندگی در افغانستان و نیجریه بقدری برای زندگی نا امن است که وزارتِ خارجه ی آلمان به شهروندانِ آلمانی توصیه کرده است که از سفر به این مناطق بدلیلِ نا امنی و ناآرامیِ منطقه اجتناب کنند. اما این شرایط نا امن بودنِ مناطق برایِ دیپورت پناهجویان و بازگشت دادنِ اجباری آنان اهمیتی ندارند و خللی در امرِ دیپورت پناهجو تاکنون نداشته است.

ما اما تحمل نخواهیم کرد که اداره ی خارجیانِ شهرمان (گوتینگن) ، پناهجویانی را که از این کشورها فرار کرده اند و عاقبت خود را به آلمان رسانده اند، دوباره  و با توجیحِ "امن بودنِ این مناطق"  دیپورت کرده و بارِ دیگر، جانِ آنان را در معرضِ خطر قرار دهند. این پناهجویان را تحتِ فشارِ شدید، با کم کردنِ همان پولِ ناچیز و حداقلیِ کمکی و ماهیانه شان می گذارند و یا هر سه روز یکبار، برای تمدیدِ سه روزه ی ویزا، به اداره ی خارجیان می کشانند. پناهجویان نمی توانند که در این شرایط ، بدنبال یافتن خانه ی خصوصی و خارج از خوابگاههای جمعی پناهجویی برای خود و خانواده شان باشند. پناهجویان اجازه ی کار کردن نیز در این شرایط را اصلن ندارند.  پناهجویان را در شرایطِ مداوم و سیستماتیکِ ترسِ از آینده، نا امنی و وحشت قرار می دهند.

ما همگی و در کنارِ یکدیگر در این روز به شرایط بدِ زندگی پناهجویان و دیپورت و اخراج های اجباریِ آنان اعتراض کرده و بدین وسیله پیامی از همبستگی با پناهجویان را علیه تمامی سیاستهای ضدِ پناهجویی در اروپا می فرستیم. علیه تمامِ بندو بستها و معاملاتِ میانِ اروپا و دیکتاتورهای منطقه، برای ایجادِ قلعه ی عبورناپذیری از اروپا.
علیه سیاستِ دیپورت و اخراج، همبستگیِ ما با جامعه ی مدنی و انسانها و مردمی است که برای حقوقِ انسانیِ همه و حقِ رفت و آمد و آزادیِ انتخابِ محلِ زندگی و کار برای همه ی انسانها اقدام می کنند.
حقِ ماندنِ بدونِ قید و شرط برای همه!