۰۱ آذر، ۱۳۹۵

نگران نباش! غمگین نباش! 3> Keny Arkana



Keny Arkana - Ne T'inquiète Pas

Don't you worry
Don't you worry, everything goes wrong, the waters rise and the air gets warmer
Every day, species go extinct1
But hey, tomorrow the next stmartphone hits the stores, so don't you worry
Don't you worry, no, don't you worry...
Don't you worry
...
Endişelenmiyor musunuz? Her şey kötüleşiyor, sular yükseliyor ve hava ısındıkça ısınıyor
Her geçen gün canlı türleri azalıyor
Ama hey, yarın yeni bir akıllı telefon piyasaya sürülecek, endişelenmeyin bu yüzden
Endişelenmeyin, hayır, endişelenmeyin...
Endişelenmeyin
...
Ne t’inquiète pas, tout se dérègle, les eaux montent et l’air se réchauffe
Chaque jour, des espèces disparaissent
Mais bon, demain sort le dernier Smartphone, alors ne t’inquiète pas
Ne t’inquiète pas, non ne t’inquiète pas...
Ne t’inquiète pas...

تنظیمات HTTPS تغییر کردند. همه بازدیدکنندگان اکنون می‌توانند  وبلاگتان را از طریق اتصال رمزگذاری‌شده ببینند. پیوندها و نشانک‌های موجود منتهی به وبلاگتان همچنان کار می‌کنند.

 آهنگ دیگر: کودک پنج خورشید  اینجا

بین الملل نوع بشر - رائول ونه گم - بهروز صفدری - نشر کلاغ - ۱۳۹۵ - چاپ اول
توضیح: رائول ونه گم طبق گقته کتاب(صفحه ۱۴) از طریق فروش کتاب پول درمی یاره. و خب می دانیم که فروش کتاب به معنای کالایی کردن کتاب هست. و کالایی کردن هرچیز و همه چیز ، بخشی از جامعه نمایشی موجود است. هرچند از این کتاب پول درمی آورند. و مثل هرکتاب دیگه ای که با پول در آوردن رابطه داره قابل اعتماد و رادیکال نیست ولی سرشار از ایده های انقلابی است ( ونه اونقدر رادیکال و واضح که بشه فهمید چه کار باید کرد) که خوندنش خالی از لطف نیست. و شاید کمی هم لذت بخش است. ادامه ی مطلب اینجا
 صفحهٔ اصلی

برای خواندن متن آهنگ به زبانهای فرانسه، ترکی و انگلیسی روی ادامه ی مطلب کلیک کنیم.


Don't you worry

[intro]
Don't you worry, everything goes wrong, the waters rise and the air gets warmer
Every day, species go extinct1
But hey, tomorrow the next stmartphone hits the stores, so don't you worry
Don't you worry, no, don't you worry...
Don't you worry...

[first verse]
No, don't you worry, we handle it, you can go on sleeping
Blood and tears on Man's earth, got to sell these missiles and torpedoes
Indeed, peace has been dead for quite a while, we play with words and sordid schemes
We are both pyromaniacs and firefighters, and we'll sell you a way out
Now don't you worry. Weapons spreading fast
and murdering drugs are good for business.
Profit can be measured, sadness cannot.
So let it go, and don't you worry... The new BMW hits the stores next monday.
See, don't you worry. Should you get scared, there's 911 to dial2
So don't you worry if suffering sets the world ablaze,
driving youngsters to commit the irreparable.
Innocent families scorched by war,
and the name of your village will not even be told.
Crazies3 with kalashnikovs hiding behind God to fight others faith
Imperialistic forces bombing children and old men in the name of human rights
Still, don't you worry...

[chorus]
Let us soothe you to sleep
Let us spin you stories
Let us think for you
as you get entertained...
Let us design between ourselves the roadmap for your planet
Don't you worry, tomorrow the latest smartphone is out, and it'll help you sleep...

[second verse]
Don't you worry when the sky turns red and the hearts to embers
When blood get spilled in wars of ego and all speeches are powerless
When everywhere on the planet blatant injustice feeds the spirit of vengeance
Love is the light of the soul, now who is aware of what the lack of love breeds?
Still don't you worry, business goes well, we measure the world in ten figures.
Playing war is good for sales, and in troubled times the rich get richer.
No matter how many cries of anguish are smothered with batons or machettes
Women, children, dictators, paramilitaries, organs, down below you can buy anything.
Now don't you worry, even if the soul of the world cries out for pain,
the world will change when 51% of mankind will embody love with all its heart
This is no coincidence if the men of means implicitly incite us to hate each other.
The bigger the lie, the easier it is to swallow, now how far can we spin to hide our thirst for oil?
The culture of violence spreads and does damage.
What do we expect as consequences when the art of a whole culture gets its inspiration in weapons and blood?
If everything we revere is anything but respectable
all the consequences it can have in a loathesome world
frustrated and infuriated, it's easy to lose the spark
to loose it and one day join the ranks of the icy hearts

[bridge]
Don't ask yourself why we think for you...
Consume without realizing we rush to our doom...
The soul of the world cries out for pain, yet nobody faces it...
Give up, and one day you'll regret it dearly.

[third verse]
Don't you worry if the wound is disguised as indifference
if laws are enough to create more jails
Total lack of humanity, up to indigestion,
entertainment is a word for diversion
Hatred breeds hatred, bloodshed breeds bloodshed
Cranked up forces to secure peace: that's hard to figure out
Now don't you worry when monsters of glass reach to the sky, as if trying to monitor our lives,
hiding the horizon and sun from us in broad daylight, and robbing us from the stars at night
Stiff sleepwalkers, we lock ourselves up, we grind to a halt, a mummy's paradise
Emotionally impaired, we consume ourselves in anger, in exhilaration

[chorus]
Let us soothe you to sleep
Let us spin you stories
Let us think for you
as you get entertained...
Let us design between ourselves the roadmap for your planet
Don't you worry, tomorrow the latest smartphone is out, and it'll help you sleep...


Endişelenmiyor musunuz?
[giriş]
Endişelenmiyor musunuz? Her şey kötüleşiyor, sular yükseliyor ve hava ısındıkça ısınıyor
Her geçen gün canlı türleri azalıyor
Ama hey, yarın yeni bir akıllı telefon piyasaya sürülecek, endişelenmeyin bu yüzden
Endişelenmeyin, hayır, endişelenmeyin...
Endişelenmeyin...

[ilk verse]
Hayır, endişelenmeyin, başa çıkıyoruz bununla, uyumaya devam edebilirsiniz
Dünyaya kan ve gözyaşı hakim, füzelerimizi ve torpidolarımızı satmalıyız
Gerçekten, barış öleli uzun zaman oldu, kelimelerle ve pis planlarla oynuyoruz
Hem kundakçıyız hem de itfaiye, ve size bir çıkar yol satacağız
Endişelenmenize gerek yok. Silahlar hızla yayılıyor
Ve ölümcül uyuşturucular bizim işimiz için iyi.
Kazancımız ölçülebilir bir değer, hüzün ise deği.
Boş verin gitsin, ve endişelenmeyin... Önümüzdeki pazartesi yeni BMW çıkmış olur.
Endişelenmeyin işte. Eğer korkacak olursanız, 155'i* tuşlayabilirsiniz
Istırap dünyayı kavuruyor olsa dahi endişelenmenize gerek yok
Genç sürücüler telafisiz suçlar işliyor.
Masum aileler savaş sayesinde mahvolmuş durumda,
ve hangi köyden olduğunuz söylenmeyecek bile.
Kalaşnikoflu çılgınlar diğerlerinin içindeki inanç uğruna savaşmak için Tanrı'ya sığınıyor
Emperyalist güçler, insan haklarını bahane ederek çocukları ve yaşlı insanları bombalıyor
Ama yine de, endişelenmeyin...

[nakarat]
Bırakın sizi uyutup sakinleştirelim
Bırakın size öyküler anlatalım
Bırakın sizin yerinize biz düşünelim
sizin işleriniz vardır...
Bırakın sizin gezegeninizin haritasını biz kendi aramızda oluşturalım
Endişelenmeyin, yarına son model akıllı telefon çıkmış olur, ve bu uyumanıza yardımcı olur...

[ikinci verse]
Endişelenmiyor musunuz? Gökyüzü kızıla büründüğünde ve kalpler her geçen gün daha da korlaştığında?
Ego uğruna savaşlarda kan döküldüğünde ve kelimeler kifayetsiz kaldığında?
Dünyanın her yerinde haksızlık beslediğinde intikamın ruhunu?
Sevgi ruhun ışığıdır, peki kim farkında sevgi eksikliğinin giderek çoğaldığının?
Ama yine de endişelenmeyin, işler iyi gidiyor, dünyaya 10 farklı şekilde anlam biçiyoruz
Savaşlar satış için iyi, ve zor zamanlarda zenginler zenginleşmeye devam ediyor.
Acıyla ağlayarak öldürülenlerin copla mı yoksa bıçakla mı öldürüldüğü mühim değil
Kadınlar, çocuklar, diktatörler, paramiliterler, azalar, her şey satın alınabilir.
Endişelenmeyin gitsin dünyanın ruhu acı içinde haykırsa bile,
İnsanların %51'i sevgiyi tüm kalbiyle anlamlandırdığı zaman değişecek dünya
Zengin adamların dolaylı olarak bizi birbirimizden nefret etmeye kışkırtıyor oluşu bi tesadüf değil.
Yalan büyüdükçe, yutması daha da kolaylaşıyor, petrol açlığımızı gizlemek için ne kadar vazgeçebiliriz kendimizden?
Şiddet kültürü gittikçe yayılıyor ve hasar veriyor.
Koca bi kültürün sanatının ilham kaynağının silahlar ve kan olmasının ne gibi sonuçları olmasını umabiliriz ki?
Eğer saygı duyduğumu her şey saygı duyulası şeyler olmalarının dışında her şeyse,
bunun tüm sonuçlarını mide bulandırıcı bi dünyada görebiliriz tabi ki;
hüsran dolu ve kızgın bi dünyada... Kıvılcımı kaybetmek, o kıvılcımı
salıvermek ve bi gün taş kalplilerin safına katılmak kolay olan

[köprü]
Sizin yerinize neden bizim düşündüğümüzü sormayın kendinize
Kıyameti yaklaştırdığımızın farkına varmadan tüketmeye devam edin...
Dünyanın ruhu acı içinde haykırıyor, ama kimsenin bununla yüzleştiği yok...
Pes edin, ve bi gün buna tüm içtenliğinizle pişman olacaksınız.

[üçüncü verse]
Endişelenmiyor musunuz? Yara hiç ilgilenilmeden sadece gizlendiğinde?
Yasalar daha fazla hapishane yapmak için yeterliyken?
Tam bir insaniyet eksikliği, ve bolca hazımsızlık,
Eğlence yalnızca oyalamak için uydurulmuş bir sözcük
Nefret nefreti doğrur, katliamsa katliamı
Kaslı kuvvetler huzurun güvencesi ha? Bunu ayıkmak zor işte
Endişelenmiyor musunuz? Uzaya gönderdikleri camdan yaratıklar bizlerin hayatını izliyorken?
Güpegündüz gizliyorlerken ufku ve güneşi, ve geceleri yıldızlarımızı çalıyorlarken?
Ölü uyurgezerleriz, kendimizi kilitliyoruz, aynı yerde dönüp duruyoruz, bi mumyanın cenneti
Duygusal olarak bozulmuşuz, kendimizi bir öfkeyle bir neşeyle yiyip bitiriyoruz

[nakarat]
Bırakın sizi uyutup sakinleştirelim
Bırakın size öyküler anlatalım
Bırakın sizin yerinize biz düşünelim
sizin işleriniz vardır...
Bırakın sizin gezegeninizin haritasını biz kendi aramızda oluşturalım
Endişelenmeyin, yarına son model akıllı telefon çıkmış olur, ve bu uyumanıza yardımcı olur...

Ne t'inquiete pas

[Intro]
Ne t’inquiète pas, tout se dérègle, les eaux montent et l’air se réchauffe
Chaque jour, des espèces disparaissent
Mais bon, demain sort le dernier Smartphone, alors ne t’inquiète pas
Ne t’inquiète pas, non ne t’inquiète pas...
Ne t’inquiète pas...
[Couplet 1]
Non, ne t’inquiète pas, on gère les choses, tu peux continuer à dormir
Du sang et des larmes sur la terre des hommes, 'faut bien vendre des missiles et de la torpille
Oui, ça fait un bail que la paix est morte, on manie les mots et les projets sordides
Nous sommes à la fois les pyromanes, les pompiers et on te vendra la porte de sortie
Oui, mais ne t’inquiète pas, si les armes se propagent à toute vitesse
Si la drogue assassine, c’est bon pour le business
Le gain ça se mesure, et pas la tristesse
Alors laisse, et ne t’inquiète pas... Lundi sort la nouvelle série 7
Tu vois, ne t’inquiète pas... et si tu as peur, il y a le 17
Alors ne t’inquiète pas, si la détresse enflamme la terre
Jusqu’à voir des jeunes commettre l’impardonnable
Des familles innocentes sous les feux de la guerre
Et le nom de ton village ne sera même pas nommable
Des séreux en kalash' qui se cachent derrière Dieu contre la foi de l’autre
Des forces impérialistes qui bombardent des enfants, des vieux au nom des Droits de l’Homme
Mais ne t’inquiète pas…
[Refrain]
Laisse-nous te bercer à voix basse
Laisse-nous te raconter des histoires
Laisse-nous réfléchir à ta place
Pendant que tu te divertiras...
Laisse-nous faire à huis clos, la tendance qui concerne ta planète
T’inquiète pas, demain sort le dernier Smartphone et tu pourras dormir avec…
[Couplet 2]
Ne t’inquiète pas, si le ciel devient rouge, si les cœurs deviennent braises
Si pour des guerres d’égo, le sang coule, et si aucunes paroles ne se pèsent
Si partout sur le globe, l’injustice béante fait croître l’esprit de vengeance
L’amour est la lumière de l’âme, mais qui a conscience de ce que le manque d’amour engendre ?
Mais ne t’inquiète pas, le business est bon, on compte le monde en dix chiffres
Jouer à la guerre, c’est bon pour les comptes, et en temps de crises les riches s’enrichissent
Peu importe les cris de détresse, qu’on étouffe à coup de matraque, à coup de machette
Des femmes, des enfants, des dictat', des paramilitaires, des organes, ici-bas tout s’achète
Mais ne t’inquiète pas, si l’âme du monde crie de douleur
Le monde changera quand 51% de l’humanité incarnera l’amour de tout cœur
Pas un hasard, si hommes de pouvoir incitent implicitement à la haine de l’autre
Plus le mensonge est gros, plus il passe, mais qu’est ce qu’on inventerait pas pour dissimuler sa soif d’or noir ?
La culture de la violence se propage, elle fait des dégâts
De cause à effet, à quoi s’attend-on quand les armes et le sang inspirent l’art d’un peuple en général ?
Si tout ce qui est vénéré est tout sauf vénérable
Tout ce que ça peut générer dans un monde exécrable
Frustrés et excédés, facile de perdre l'éclat
De péter des câbles et d’un jour de rejoindre les cœur de glace
[Pont]
Te demande pas pourquoi, on réfléchit pour toi...
Consomme sans voir que l’on fonce vers un trou noir...
L’âme du monde crie de douleur, personne ne veut voir...
Baisser la tête c’est un jour s’en mordre les doigts
[Couplet 3]
Ne t’inquiète pas, si la plaie a le visage de l’indifférence
Si on crée des barreaux juste en légiférant
Aucune humanité, jusqu’à l’indigestion
Divertir rime avec diversion
La haine engendre la haine, le sang engendre le sang
Sécurité musclée pour instaurer la paix : difficile d’en comprendre le sens
Mais ne t’inquiète pas, si des monstres de verre s’érigent vers le ciel, comme pour surveiller nos vies
Nous cachent en plein jour l’horizon et l’soleil et nous lèvent les étoiles de nos nuits
Somnambules rigides, on se renferme sur nous-même, on se bloque, paradis des momies
Handicapés émotionnels, on s’brûle dans la colère, on s’brûle dans l’euphorie
[Refrain]
Laisse-nous te bercer à voix basse
Laisse-nous te raconter des histoires
Laisse-nous réfléchir à ta place
Pendant que tu te divertiras...
Laisse-nous faire à huis clos, la tendance qui concerne ta planète
T’inquiète pas, demain sort le dernier Smartphone et tu pourras dormir avec…

۱۰۰ نظر:

ناشناس گفت...

سلام رزا،

خوبه که یک جنبش راه بیاندازیم علیه وب سایتها و وب بلاگهایی که میگویند انقلابی هستند اما امکان نظر دهی در پایین مطالبشان نمی دهند. آیا این مستبدین نیستند که فقط میخواهند بگویند اما نشنوند؟ علیه انقلابیون ریاکار بشوریم.

black rose گفت...

104.155.202.8:80سلام
البته من رو خطاب ندادی. ولی اگر با سایت inventati.org/sabotage/ مشکل داری که باید چند موشوع رو بگم: اول اینکه سایت اولش همه چیز آزاد بود و حتی می شد یک صفحه جدید ساخت. بعد یک عده خرابکار کل سایت رو ترکوندند! و بعد دوباره سایت رو زنده کردیم ولی فعلا دسترسی ها رو محدود شده تا سایت به حالت اول برگرده و بازسازی ها انجام بشه(توصیحش توی صفحه اول وجود داره)
به یاد داشته باش بحث کردن امکان ناشناس بودن رو از بین می بره.

black rose گفت...

یک چیزی رو فراموش کردم.
من آدم انتقادپذیری نیستم! من فکر می کنم که ما حق نداریم که دیگران را قانع کنیم که چی درسته یا چی غلط! چون احمق ها هم باید آزاد باشند.چون مغز من مال خودمه! مغز من باید افکار خودم رو پردازش و اجرایی کنه. البته اگر لازم باشه ار دیگران مشورت می گیرم.
من کی ام؟ یا چه افکاری من رو شکل داده
https://www.inventati.org/sabotage/index.php?title=%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%B1:Blackrose

Rosa گفت...

سلام عزیز نازنین
بلک رز
متاسفانه ما هیچ توقع آزادی بیان از کسانی را که امکاناتش را دارند نداریم. بیشتر کامنتهای فیسبوکی سر بریده، قطع انگشت نویسنده با دلیل و یا بدون دلیل و توجیه...
بجا کمک به بیان آزاد دیگرانی که با زحمت خودشان را فاصله گذاری کرده با رسانه های غالب و تریبونی ساخته اند، سعی در خفه کردنشان داریم چون گلیمشان کوتاه و امکانات ندارند...
مثل اغلب آدمخوران ثروتمند که صدقه های گنده می دهند یا کلن نم پس نمی دهند.
گاهی وقتی کسی تنها دارایی اش را بجای خرید نان در گرسنگی می بخشد درمیابیم که هنوز انسانیت نمرده است...
متاسفانه کسی توجه به کیفیت ندارد و به کمبت فکر می کند...
تولید انبوه بجای کیفیت بالا باخلاقیت...
من خوشحالم از بودنت و می دانم پُشت این بقا چه تلاشی نهفته است...
من از بودنت در میان این لجنزاری که محیط ما را آلوده کرده لذت می برم.
مثل گُلی هستی که در صحرا روییده با عمری کوتاه اما تاثیر گذار...
امیدوارم بشود ریشه هایت را گسترد تا به هم پیوست، بجای چیدنت...
هر روز بودنت برای من امید به شکستن سیستم را زنده می کند.
در نفس هایت زنده هستم و از دور به بالیدنت مثل بالیدن کودکم نظاره گر. گاهی هراسناک از تهدیدهایی که مواجه هستی و گاهی آرزو داشتم که همرنگ بقیه بودی تا رنجت کمتر و بقایت زیادتر...
اما اینگونه دیگر کسی نبود که به هستی در خطر درخت فکر کند. وجدان بیدار انسان باشد و به من یاد دهد، حق بقا نه بخاطر دوست داشتن و یا نداشتن بلکه حق زندگی...حتی برای خار ترین و مضر ترین ها
با وجود تو من سیاهی های فکرم را در میابم و تجدید نظر می کنم.
دلم برای درختها در خطر تبر به درد می آید و نبضم با زمین می زند.
من خوشحالم که هستی و وجود داری
زندگی بدون تو و چند رفیق عزیز دیگر سهمناک است.
اگر روزی سرگذشت بهم برساندمان شاید طلسم دود شود و قبول کنم واقعن وجود داری.
مثل اولین اکسیون که از دیدن آنهمه انسان معترض، حسابی جا خوردم.
تکان خوردم و انگار نسلی از زیر زمین به سطح آمده...
در سطح فقط تاکنون نمایش بوده. مثل کاریکاتوری از اندیشه ها...
مثل عکس یک رز سیاه که وجود خارجی ندارد و افسانه است...
مثل عشق که انتزاعی
و همبستگی که نمایشی
به امید روزهای بهتر
و رویت شکفتن رز های سیاه در میانمان
قبول "دیگر" نبودن دیگری
به هم زدن تمام نمایش
و شروع زندگی
آنگونه که باید باشد.
از دور دست نازنینت را می فشارم.
می دانم هزینه ی بودنت اینجا زیاد است
ولی برای من در نیمه ی این شب
انگار آفتاب طلوع کرد...
کامپیوتر اشتراکی
سهم کوتاه من از آنلاین
مثل اولین غذای وگن در زندان از
صدقه ی مالی رفقا:)

Rosa گفت...

کودک پنج خورشید
مرگ وجود ندارد
مرگ فقط پایان سیکل ها ست
به خودت و به نیروی خیالت اعتماد کن
بین خطوط را بخوان
کودک پنج خورشید
خورشید در وجودت است
بگذار نور درونت بدرخشد
هرج و مرج دنیایشان را توضیح بده
بودن انسان تصادفی نیست
*خوشه پروین ما را هدایت میکند
آن رنگ آبی عمیق امید ما را تجدید حیات میکند.
سرت را بالا بگیر و میان خطوط را بخوان
به قلبت گوش کن
نافرمان
چرا که حقیقت ما هستیم
چرا که راه حل در ما هست
چرا که زندگی در ما است
زندگی در ما است

Rosa گفت...

علیه انقلابیون ریاکار بشوریم.

موافقم
معرفی کن من نزده شورشیدم
بخصوص اینک
که فاشیسم دستانش را به آشکار با ککلوس کلان ها بالا برده
برای قدرت مطلق در جهان خیز برداشته
و "انقلابیون" هنوز متوهم اند
که گُربه است!

اما ما دیگر از صدای مارش شان نمی ترسیم
برای چال کردنشان آماده ایم
اینک آنانی که گرسنه نمی خوابند
در هراس اند
و
تمام آنچه را که خورده اند
بالا خواهند آورد
زمین
پس خواهد گرفت
آنچه غصب کرده اند
این
تنها قانون طبیعت است
وقتی شکمش را می دریم

ناشناس گفت...

موافق نیستم. بدون بحث و استدلال آدم وجود نداره برای همین است که ارتجاع در جهان حاکمه و آدم ها هنوز نیمه آدم اند یعنی رشد عقلی شون تکمیل نشده. مرتجعین و مستبدین حوصله شنیدن و گفتن و بحث کردن فقط وقتی دارن کهمنافع دارن و قادر نیستند منافع خود را در منافع کل انسانیت ببینن. بر آموزش و پرورش حاکم ان و افکار و روشهای خود را به کودکان تعلیم نیدن. هزاران سال جنگ راه انداختن تا نشنوند و راحت زندگی کنند. خوشبختانه انسانها تمایل به منطق و علم و استدلال دارم و اگر مستبدین را پایین نکشند اقلا زندگی شدند سخت میکنن. برای همینه که دائم محکومین را مسخره میکنن و احمق میدونن. کسی احمق نیست، بعضی ها در بعضی کارها باهوش ترند اما همان آنها در بعضی کارهای دیگه به همان اندازه باهوش نیستند. بعلاوه مرتجعین تعیین میکنن که چه استعداد هایی شکوفا بشه. ایا موسیقی در ایران شکوفا میشه؟!

ناشناس گفت...

سلام جالبی است بعدا میام

ناشناس گفت...

سلام خسته نباشید بحث ناشناس نسبت به دیگر دوستان منطقی و علمی است ، فرق انسهانهای خردگرا و انارشیتهای انقلابی با طرفداران ایدولوژیک، سر دمکرات بودن،،معرفت انسانی داشتن ،رعایت حق برابری متقابل ودر نهایت رعایت جقوق انسانی ،چرا من این مسائل را لازم وضرروری میدانم،جواب کمی پیچیده از طرفی به ظاهر خیلی ساده است، ما در دونیای زندگی میکنیم که ۹۹٪ در عالم بخیالی بی وجودی،بیهوتی مطلق بسر میبرند، کار ما خیلی طاقت فرسا و سخت است،

ناشناس گفت...

آنارشیستهای انفلالی و کمونیستهای شوارائی ۲ اشتبای اساسی استراتژیک در کمون پاریس و۱۹۱۷ انقلاب اکتبر داست البته ما امروز به این حقیقت رسیدیم چه بسا اگر ما آن موقع همراه و همگام آن عزیران بودیم همان کار ر انجام میدادیم ،۱- اشتبا اول نداشتن سازماندهی و بحث های اغناعی و جمعی شورائی بود، انسانها میتوانند، جمع باشند، ولی در پراتیک جمعی نتوانند جمع رت اقناع کنند، یک جمع انسانی در بطن جامعه سرمایه داری رشد میکند، ودر اوضائ علنی گسترش پیدا میکند، تمرین واقعی در اوضاعئ خفقان و سکوب مشورت و سازماندهی میشود، فرق ما با مارکسیستها و طرفداران انها سر همین موضع مهم است ما شوراهای مستقل را قبول داریم آنها هم شورا قبول دارند، اما در خدمت جزب پس دوستان متوجه اولین قدم فرق ما چقدر فاصله دارد انها انسان های را دوست داژند که در دونیای بهتر در خدمت انها وپادوی حزبی انها باشیم ،ببخشید کمی شلوغ کردم

ناشناس گفت...

اشتبائ دوم۲- رفقای کمون و رفقای شورای و انراشیستهای انقلابی شوروی از مبارزات شورائی جمعی چشم انداز واقعی نداشتند چرا که تجربه کمون پاریس بعد از شکست متعسفانه به رفقای شوروی انتقال پیدا نکرد البته باید اشتبائ خودمان را گردن دیگران ندازیم لنین با زرنگی تمام علت شکست را جای دیگر وبا ادرس قلابی خاک به چشم طبفه کارگر شوروی پاشید چون انو حزب اش زرنگ تر از دیگر رفقا بودند ، حتما شما عزیزان ‌بهتر از من میدانید چه بر سر کروشنات امد، و در نهایت امروز هم طرفداران این نگا وایدولژی دست از دوشمنی بر نمیدارند، رفقای داخل خیلی از ما جلوترند متنعسفانه در خیلی از موارد در حوزه رفقای غیر حزبی برخوردهای چکوشی و ایدولوژک فراوان میبنم، همگی پیروز باشید از ما که گذشت یک پاز ما به طرف گر است جوان ها باید جای ما را بیگیرند.

ناشناس گفت...

با پوزش یک پای ما به طرف گور است جوانها باید اشتبای ما را نکنند و جای ما را پر کنند، امیدوارم، روزی، روزگاری، دنیا به رنگ آینده بدرخشد، به امید ان روز

Rosa گفت...

سلام شورایی جان
ممنون از کامنت اما از "پا لب گور" خیلی خندیدم. خوب قبل از پریدن و واگذاری "کار دنیا" به جوانان:)
یک سری بزنید و نوشته های ناتمام را همراه با خاطرات زندان را بکمک هم تمام کنیم:)
بعد هر کجا خواستید پایتان را بگذارید:)

از دور دستتان را فشرده و به امید دیدار
پایدار باشید

ناشناس گفت...

مرسی ناشناس، منهم با نظراتت موافقم، ولی مارکسیسم را، نه افکار مارکس را، ارتجاعی میدانم. هر ایده اجتماعی اقتدارگرا ارتجاعی ست حالا مهم نیست که در آن چقدر علیه ارزش اضافی و استثمار بحث شده و یا چقدر روابط غیر اقتدارگرایانه را در آینده دور وعده میدهد. برای همین برای من رفیق مارکسیست وجود ندارد. با مارکسیستها همکاری نمی کنم چون سو استفاده چی هستند و ما را خرده بورژوا میدانند و به خودشان حق میدهند که از ما برای کسب قدرت سواری بگیرند. بعلت تجربیات قرن بیستم، مارکسیسم باید افشا شود. مارکسیستها عمیقا، بعلت اقتدارگرا بودن، غیر قابل اعتمادند. مخالفت آنها با حاکمین، فقط و فقط برای کسب قدرت و ایجاد حاکمیت تکنوکراتیک است. تکنوکراسی در عمق ماتریالیسم تاریخی اونها فاسد کننده است و افکار مهیبی در آنها بوجود می آورد. برای آنها تحول انسان مکانیسم است، البته اسمشو میگذارند دیالکتیک. اختیار در افکار آنها یک کلمه زائد است، البته وقتی که در آتوریته هستند. وقتی آتوریته آنها را میگیری یا می روند چون سودی نمی بینند و یا از پشت خنجر می زنند. مارکسیستها هرگز نمیتوانند شورایی زندگی کنند و همیشه باید رئیس داشته باشند. مارکسیستها برای مبارزات کارگران علیه استثمار مضر هستند چون ایده های خوب مارکس را به کارگران با ایده های اقتدارطلبانه او مخلوط کرده زهر خور میکنند. فقط مارکسیستی خوب است که نه به دولت اعتقاد داشته باشد و نه به روابط اقتدارگرایانه. اما خیلی خیلی آشکار است که باید بعضی از افکار مارکس بیاندازی دور، یعنی نمی توانی مارکسیست باقی بمانی. سرنوشت امروزی ما. مارکسیسم ارتجاعی نیست بخاطر افکار خود مارکس در قرن نوزدهم. مارکسیسم ارتجاعی است بخاطر پراتیک آنها در قرن بیستم. علم با تجربه کار میکند و بس نه با ایده های شایان.

ناشناس گفت...

اصلاح کنم، علم با ایده های شایان کار میکند ولی بدون تجربه و آزمایش نمیتوان در مورد شایان بودن ایده قضاوتی کرد.

black rose گفت...


سلام
ممنون رزا جان :)

ببینید به قول باکونین همه حرفها زده شده الان وقت عمل کردن است.
اگر همه افراد منطقی بودند و با هم بحث می کردند اونوقت همه رفتارها و آدمها پیش بینی پذیر می شد. فراموش نکنید که زندگی در هژمونی باعث می شه که رقتارهایی که حاکم می خواد رفتارهای منطقی باشند. بماند که رفتار منطقی لزوما به معنی رفتار درست نیست. وباز هم بماند که این چه غروری هست که باعث می شه ما فکر کنیم که جهان با منطق آدمها کار می کنه.
بیاییم ببینیم که بحث کردن چه نتیجه ای داره؟ نتیجه اش یا از بین بردن آزادی/خلاقیت دیگران هست یا تحریک دیگران/ ناراحت کردن دیگران یا کم کردن تنوع رفتاری در جامعه و حداقل اش از بین بردن انرژی هست که ما باید برای رسیدن به آرزوهامون انجامش بدیم.
من خودم شخصا تمایلی ندارم که به دیگران نشون بدم که اشتباه می کنند. جدای از اینکه احساس می کنم دخالت توی زندگی شونه به نظرم کار درستی نیست که تا وقتی که کسی ازمون درباره تفکر شخصی خودش نظر و مشورت نخواسته ما به زور بخواهیم بهش بگیم چی درسته و چی غلط.
من از سلسله مراتب خانوادگی بدم می یاد و اینکه یکی همش بگه اینکارت غلطه و اینفکرت اشباهه من رو یاده آتوریته پدر و مادر و مدیر و معلم و مشاورمدرسه و روانپزشک و پزشک و پلیس می اندازه که اصلا حس خوبی به آدم نمی ده. ما حق اشتباه کردن داریم. اگر من کاری می کنم که اشتباهه وقتی که فهمیدم اشتباهه خب دیگه انجامش نمی دم! (با خودم یا با دوستام که دشمنی ندارم!)
ببینید فرض کنید که یکی کاری می کنه که منجر به کچل شدنش می شه من به جای اینکه بزور قانع اش کنم که داره اشتباه می کنه آماده می شم که بهش کلاه بدم تا وقتی هوا سرد شد سرما نخوره.
موضوع مهم دیگه اینکه بحث کردن و راهنمایی زوری یک فرد مثل تقلب کردن توی امتحان هست. یعنی شما یک تصمیمی گرقتید که اصلا مال مغز شما و نتیجه گیری تفکر شما نبوده حالا فرض کنید که در اجرای اون تصمیم یک مشکلی پیش بیاد. چون اون تفکر و تصمیم از جانب مغز شما نبوده اون وقت مغزتون و قدرت تفکرتون نمی تونه به شما کمک کنه. ولی اگر با دستگاه تفکری خودتون یک تصمیمی بگیرید (هر چند به نظر بقیه اشتباه باشه) چون مال خودتون هست می تونید به بهترین شکل ازش استفاده کنید.
من دوست دارم به جای اینکه وقتم رو صرف متقاعد کردن مخالفانم بکنم صرف دوستام و همفکرانم و ساختن زیبایی بکنم.
و...
در اتوپیا آنارشیستی من قرار نیست همه آنارشیست باشند. یا حتی آنارشیست ها در اکثریت باشند.
به نظرم ما باید صبر کنیم که دیگران از ما کمک بخواهند. و تا وقتی که از ما کمک نخواستند نباید کاری کرد.
به نظر شما آزادی مهمتره یا یک تقکر مشابه
خیلی می شه درمورد این قضیه «بحث کردن» بحث کرد.
من تاریخ رو با افکار کودکانه خودم می بینم نه با افکار پدر و مادر و معلم و مارکس.
:)

ناشناس گفت...

بلک رز محترم،

مشکل ما برده ها و محکومین این است که اربابان و حاکمان مغز ما را با آموزش و پرورش شستشو میدهند و بجان هم می اندازند و ما مجبوریم برای آزادی بکوشیم و برای این کار مجبوریم برای ایجاد اتحاد و تولید آگاهی مسائل را هلاجی کنیم. یکی از مهمترین و شاید تنها راه چنین کاری بحثهای اقناعی است. بعلاوه بنظر می آید و قوانین علمی طبیعی نشان میدهد که جهان بر اساس نظم معینی در تغییر و تحول است و ما آدم ها با درک این قوانین و استفاده عملی از آنها توانسته ایم در زندگی خود بصورت آگاهانه تغییر بوجود بیاوریم. قانونمند بودن جهان پیرامون ما امری عینی است نه ذهنی. ما به طبیعت نظمی تحمیل نمی کنیم، طبیعت به ما نظم خودش را تحمیل می کند. مثلا من میدانم که چون موجود طبیعی هستم، خواهم مرد و فقط میتوانم با علم امروزی چند سال آنرا به عقب بیاندازم. من این علم را که اگر مرتجعین جلوی مطالعات تاریخی و اجتماعی و علمی من را بگیرند، در بهترین حالت، درک محدودی از وضعیت خودم خواهم داشت. بلک رز، من به همان اندازه شما خودم را دوست دارم و برای همین از مرتجعین خوشم نمی آید.

نظر شما، البته، به این ختم می شود که هر کس برود دنبال کار و زندگی خودش. اصلا مخالفتی ندارم. کامنت اول، که از من است، رو به کسانی است که معتقدند باید متحد شویم و خود را از برده داری و محکومیت نجات دهیم. ما همیشه این گزینه را داریم که وضع فعلی خود را تغییر ندهیم و شرایط را بپذیریم. ایرادی نداره. من اصلا به شما انتقاد ندارم که میگوئید دیگران را، اگر نمیخواهند، نمیتوانیم به تغییر وضع قانع کنیم. برده بودن و کاری نکردن هم خودش یک حق است. اما برای رهایی از وضع موجود، بعلت دینامیسم و انعطاف و خلاقیت ذهن انسان، گوناگونی های نظری و عملی بوجود می آید که بحثهای اقناعی را برای کسانیکه میخواهند برای آزادی بکوشند، اجباری میکند. جامعه مثل دادگاه است. نمبتوان بدون بحثهای اقناعی اذهان را بجانب حقیقت، و برای ما، وحدت درونی انسان، سوق نداد، راه دیگری وجود ندارد، مخصوصا اینکه مرتجعین دست بالا را دارند و تمام سیستم آموزش و پرورش و فرهنگ در دست آنهاست.

در انتها، انتخاب با شماست و امثال من در ارتباط با زندگی شما حقیقتا هیچ کاره ایم.

ناشناس گفت...

حالا بگذار خیالتان را راحت کنم، نظرم ارتقا پیدا کرده:

بنظر من هر سایت و یا بلاگی که ادا و اطوار انقلابی در می آورد ولی اجازه نظر دهی نمیدهد سایتی مشکوک و ارتجاعی است. حال مهم نیست که از آنارشیسم دفاع میکند و یا از مارکسیسم و یا هر عقیده دیگر. از این سایتها و وب بلاگها دوری کنید. این سایتها برای کسب اطلاعات نیستند برای تزریق اغلاط در عمق مغز شما درست شده اند.

مسئول اینکه نظر دادن امنیتی هست یا نیست با نظر دهنده است و آنها نیازمند قیم نیستند. بعلاوه، اگر خیلی دلتان برای نظر دهندگان می سوزد، وب بلاگ و سایت خود را تعاونی کرده و اختیار دخالت خوانندگان را در مدیریت آن بدهید. بگذارید خوانندگان پیدا کنند که مخارج آنها از کجا می آید.

ناشناس گفت...

سلام رزا،

نوشتی:

علیه انقلابیون ریاکار بشوریم.

موافقم
معرفی کن من نزده شورشیدم
بخصوص اینک
که فاشیسم دستانش را به آشکار با ککلوس کلان ها بالا برده
برای قدرت مطلق در جهان خیز برداشته
و "انقلابیون" هنوز متوهم اند
که گُربه است!

اول معرفی، زیادند، از مدعیان آنارشیسم خودمان:

مطالعات آنارشیسم
عصر آنارشیسم

اما در مورد این گفته ات:

فاشیسم دستانش را به آشکار با ککلوس کلان ها بالا برده

دید من اینه:
اقتدار و حاکمیت از همان اول، چندین هزار سال پیش تا همین امروز، فاشیست بوده و بر ما حاکم بوده است. لیبرالها را آنها جلو می اندازند تا حاکمیت خودشان را طولانی کنند. وقتی لیبرالها حاکمند، آنها پشت صحنه با در دست داشتن ارتش و سازمانهای امنیتی و مالی، کماکان در کمین نشسته و با آگاهی "طبقاتی" کامل ناظر اوضاع هستند. مارکسیستها البته ابتدا انقلابی فکر کردند ولی از اقتدار نبریدند و امروز همین مارکسیتها و دولت سازی اشان را هم فاشیستها دوست دارند و میگویند به لیبرالها رای بدهید تا فاشیستها قدرت نگیرند. چون مارکسیستها روح اقتدار انسان بر انسان را حفظ میکنند، وقتی اصل حاکمیت، فاشیسم، در خظر می افتاد آنها هم در خدمتش قرار میگیرند. برای همین است که بعضی از خود مارکسیستها مثل ناصر پایدار ها لنینیسم و سوسیال دموکراسی را بدرستی رفرمیست میدانند. متاسفانه، اینگونه مارکسیستها به عمق روانشناسی اقتدار کاری ندارند و فکر میکنند که روانشناسی ارتجاع ابژکتیو نیست و باید مکانیسم خود-درون تحول تاریخی مارکس را، که بصورت روابط اقتصادی مستقل از ارده انسانها وجود دارد، در اندیشه کرد. اشتباهی عظیم که به ارتجاع ختم می شود چون با این دیدگاه رفتارهای ارتجاع توجیه شده و تبرعه میگردند - مثلا در آنها این تناقض را می بینیم که میگویند: بورژوازی مترقی است گرچه استثمار میکند و استعمارگر بوده است.

ناشناس گفت...

سلام بر همگان سلام بر ناشناس گرامی بهتر است، ناشناسها خیلی شدند یک صفتی به ناشناس ها اضافه بشود ، من ناشناس لب گور روزا این دفعه زیاد خواهی خندید،

ناشناس گفت...

خوب لب گور مینیوسد، ناشناس صحبتهای قشنگی کردی در رابطه لیبرالها و مارکیستها، از دوره انقلابی مارکسیستها صحبت کردی، اگر ما به مانیفست و نظریه اجتمائی مارکسیتها نگاه کنیم به فاجعه تئوریک و عملی انها پی خواهیم برد که این نظریه اجتمائی انها در عمل اجتماآئی چه فاجعه ی در ب داشته تمامی حرکتهای انها بر فربه شدن دولت وحزبی انها استوار بود، اگر قبول کنیم فاشیسم جگونه جنبش تودهی میشود، ان موقع پی خواهیم برد نقش اومانیسم وگول خوردن مردم در اوج فاشیسم و مارکسیسم ، من نمی خواهم این دو تا را همسان و مترادف ارزیابی کنم مارکسیسم و فاشیسم در عمل اجتمائی سوار بر تودهها یکسان عمل میکنند جنبش توده ی فاشیسم را تشکیل میدهند

ناشناس گفت...

لب گور ،فاشیسم همیشه بالقوه موجود است، با قوت مردم و دولت در نوسانند ، دولتها نسبت به منافع انی و استراتژی خودشان با مردم بازی میکنند، مارکسیم و لنیسم اتش بیار معرکه میشوند و جتما کوتا مدت به نفع شان است، در هیچ دوره ی بطور واقعی مردم بر فاشیسم غالب نشدند، علت اساسی برای ما باید مشخص است چودن توده از نظر روانشناسی توده ی منافع دارد و متعسفانه و باز هم متعسفانه درس نمی گیریم .ناشناس گرامی در این دوره برزخی قبل از اینکه در تهیه کلا برای کچلی باید به فکر آگاهی متقابل وبرای رهائی وضیعت موچود که داریم خفه میشیم چاره ی بیندیشیم همگی پیروز باشید.

Rosa گفت...

رفقا
رفقا
تنها زمانی که کودک می پرسد می توان جواب احتمالی را با کُلی اگر و مگر در اختیارش گذاشت!
یک درصدی ها دیگر نمی دانند با اینهمه پول چه کنند. نگاهشان می کنی مثل خوکهای هورمونی شده اند. اغلب در صف آنتی دیپرسیو و مسخ تلویزیونهایشان. کلیه ها را از هند وارد می کنند، چربی های اضافه را می برند. قرار است کله های بی مخ شان را روی بدنهای نحیف ما پیوند بزنند. دی ان آ و ژنهای مخربشان را برای سالها در یخچالهای سیستم نگهداری می کنند و چار چشمی ما را می پایند مبادا دوشاخه ها را از پریز بیرون کشیم!
چه عبث حالی شان کنیم؟
بردگان سیستم با شعف هر روز بر سر کارهایشان با صبحانه یک قرص شادی آور حاضر بفرمان. کودکان را به اسم زیادی فعال با ریتالین پشت میز تحمیق می نشانند. در زندان خانواده زنان برای جراحی زیبایی با پاهایی باز در انتظار ورود شوهران مواجب بگیر!
چه کسی باید آگاه شود؟
نیمی از جمعیت خمار و نیمی دیگر در خواب...
درهای زندان را هم باز کنیم هر شب مرغهای خانگی به قفسها برمی گردند.
ماتریکس ما را احاطه کرده است و ما تنها می توانیم از درجه ی آلودگی مان پرهیز کنیم!
دوچرخه ها را پمپ میزنیم و با آخرین انرژی فاصله می گیریم از زباله دانی که برایمان بجا گذاشته اند!
شما را نمی دانم.
من برای بقا پا میزنم.
تنها در لایه ای از اتمسفر است که هنوز عقابها تمرین پرواز می کنند.
شما را نمی دانم!
من تنها برای بقا مبارزه می کنم...
شما را نمی دانم!
من تنها می خواهم از اینهمه آلوده نشوم!
شما را نمی دانم!
من در هر گفتگوی اجباری عق میزنم!
شما را نمی دانم!
چشمان من بدون عینک هم بسیار آدمهای خوشبختی را می بیند که در گٌه خود غوطه ور هستند و از شادی آخرین اختراعات و اکتشافات جیغ می کشند!
چه بحث اقناعی؟
وقتی طبقه ی کارگر برای استثمار و کار مزدی به جلادان خود را انتخاب می کند!؟
وقتی زنان با تن های دریده در ارگاسم
آه می کشند که چه خوشبختند و بچه های عجیب و غریب پس می اندازند تا پُستهای مدیریت آینده پُر شود.
چه کسی گفته آزادی؟ آزادی بیان؟
چه کسی عدالت می خواهد؟
عدالت در چه؟
عدالت در مصرف غذای آلوده؟
مانیپولاسیون ژنتیکی؟
من تنها تلاشم
مُردن است بدون خسارت زدن
زنده بودن است
بدون "خوک" شدن
زندگی در زباله ها
بدون کثیف شدن
....

ناشناس گفت...

درست است ناشناس، مارکسیسم و فاشیسم یکی نیست. کلا مثلا دوست دبستانی من هم مرتجع و آدم کش نیست، اما اگر معتقد باشد که باید دولت و ارتش و در نتیجه دستگاه جاسوسی درست کرد تا جامعه اومانیستی ساخت، او مرتجع می شود و آخرش همان ساختار دولتی را بوجود می آورد که فاشیستها معتقدند که باید باشد. اینطور بگم، اگر فاشیسم و دولتگرایی مارکسیسم را خیلی تجرید کنیم، به یک نوع ساختار اقتدار می رسیم.

میگویند با مارکسیستها و لیبرالها متحد شویم و در انتخابات شرکت کنیم تا فاشیستها رأی نیاورند. این حرف احمقانه ای است. اگر فاشییستها فاشیست هستند و باید از آنها بترسیم، چرا در زندان نیستند؟ جز اینکه همین الان هم که بطور رسمی انتخاب نشده اند قدرت و حاکمیت دارند؟

اما بنظر من، فاشیسم در عمق هر نوع اقتداری وجود دارد و لیبرالیسم یک ماسک است تا توده های جان به لب رسیده کوتاه بیایند و امیدوار باشند. ببین همین به اطلاح لیبرالها بوده اند که ملیونها آدم را در تمام نقاط جهان از طریق دسیسه و جنگ و کمک نظامی به قتل رسانده اند و می رسانند. آدم باید مغزش چرک کرده باشد که نبیند آقا جان این همان فاشیسم است. مثلا کودتای بیست و هشت مرداد توطئه فاشیسی نبود؟ سرکوبهای جمهوری اسلامی فاشیستی نبود؟ کمک و تشویق صدام به حمله به ایران و کشته شدن نیم میلیون جوان از دو طرف فاشیسم نبود؟ تن فاشیسم که حتما نباید لباس قهوه ای باشد. اگر مغزمان را بکار بیاندازیم و چشم خود را خوب باز کنیم فاشیسم را در همه جا می بینیم و لازم نیست برای دیدنشان منتظر انتخاب شدنشان باشیم.

حرف آخر اینکه مارکسیستها چرندیات زیادی علیه آنارکوکمونیستها میگویند و در گذشته با آنها فاشیستی رفتار کرده اند و هنوز حرف دهنشون را هم نمی فهمند و میگویند ما هرج و مرج طلبیم. لیبرالها هم که بهتر از آنها نیستند و نبودند. حال که وضعیت مارکسیستها و لیبرالها خراب شده و اصل قدرت متوجه شده که پایه های کار ممکن است زیر ضرب قرار بگیرد و این رفرمیسم کاری ممکن است نکند، خودش میخواهد دست بکار شود و نظم چندین هزار ساله اش را در امان نگه دارد. من مطمئن هستم که پس از آرام کردن قضیه دوباره رفرمیستها را می اندازد جلو. بنظر من و اینهایی که گفتم، آدمها نیستند، روانشناسی رابطه اقتدار و قربانی اش است. اقتدار به محکوم نیاز دارد و نمیتواند کاملا آنرا از بین ببرد، مجبور است با قربانی خود رابطه برقرار کند و اوضاع را متعادل نماید. کار ما آنارشیستها از ریشه کندن روانشناسی و یا سیستم نظری افتدارگرایانه است. این جنگ همیشه فیزیکی نیست، این جنگ همیشه بعد کلان ندارد، این جنگ روزمره است. ارتجاع در همه ما رخنه کرده است و روح ما را فاسد نموده. شکل قابل رویت ارتجاع بصورت طبقات و اقشار و ارگانهای اجتماعی استثمار کننده و سرکوب گر آدمیان در می آید چون انسان درست است که موجودی است متفکر و خلاق اما تفکرش نوع موجودیت عینی و فیزیکی اوست. ما موجودی طبیعی هستیم و هیچ عضو ماورای طبیعت نداریم، این افکار نوع ماست، نیروی ذهنی ای که مکانیسم فیزیک و بیولوژیک دارد و قابل رویت نیست، که دنیای ما را در فرم فیزیکی خاص خودش از طریق نیروی فیزیکی کار شکل داده است. برای تغییر فرم موجود ما هم به نیروی ذهنی نیازمندیم و هم به نیروی عینی. سرسختی نظری و فرهنگی علیه انواع بدی ها، که بصورت اقتدار موجود است، اعمال نیروی ذهنی ما برای تغییر فرم هستی ماست و برای تحقق آن مطمئنن به اعمال نیروی عینی و فیزیکی نیاز وجود خواهد داشت ولی وضعیت روحی جامعه و درکش از زهر اقتدار پیش شرط این تغییر است. آدمها همیشه بر اساس نظرشان، نه الزاما آنچه میگویند، عمل میکنند.

ناشناس گفت...

رزا،

هیچ مدرکی وجود ندارد که به من نشان بدهد در انتخاب غلط توده های کارکم ر محصول شرایط آزاد زیستی آنها بوده آیت و بعبارت دیگر آنها کسانی هستند که مغزشان از کودکی زیر ضرب روزمره عقاید ارتجاعی نبوده است. وقتی حتی انقلابیون هوادار استالین می شوند، از بقیه چه انتظاری میتوان داشت. ولی یک چیز از بین نمی رود و آن این که فرق بد و خوب از طریق منطق و علم قابل تشخیص است و همیشه در انتخاب بد غیر منطقی و غیر علمی فکر شده.

یک تشکیلات خوب آنارشیستی کمونیستی فمنیستی میتواند به ما روحیه بدهد.

ناشناس گفت...

لب گور روزا جان هیچ چیز بدون سختی، تلخی وبدون گذشت بدست نمی اید حتما میدانی در حوزه خودمانی چقدر سختی کشیده و از خیلی چیز ها دل کندیم، دل کندن یک طرفه نیست و حداقل تو به باز هم بخوبی میدانی چه انرژی در میان هدر میرود لازم نیست بچه برای رهائی از من تو سئوال کند انسان های بزرگ سالی در زندگی مشترک وجود دارد که برای نشان نوعه زندگی انسانی
۲۰ سال انرژی را هدر دادیم تا یک موضع ساده را جا بیندازیم، البته که شیوه های مختلف برای فرار موجود است، و با توجیع هم میتوان خود را رازی کرد، ولی این راه و روش منطقی نیست، دوست گرامی ناشناس، من دوست های زیادی مارکسیست داشتم، شاید باور نکنی آنها حتی در دوستی های خیلی ساده هم نابکار هستند ،صادق و روراست نیستند به خودشان هم کللک میزنند، خوب چه میشود کرد، راهی دیگر نیست باید فاصله گرفت، و بر اوضایمان بیشتر تعمق کنیم همانطور که طبعیت خود را به خوبی بازسازی وترمیم میکند، ولی طبعیت انسانی همه چیز را به نیستی و نابودی سوق میدهد، دوست گرامی من نمی دانم هرج و مرج یعنی چیه؟ ولی یک چیز به خوبی میدانم اگر خلاف جریان آب حرکت کردن برای بقائ هستی انسانی است، اره خیلی عالی است، واقعا چه لذتی داره اگر من همه مانع های زمینی و هوائی را برای اینکه یک شب با تو ناشناس باشم واز تو یاد بگیرم وبا هم مشورت کنم و چگونه با غیره هرج و مرضی برخورد کنم و اگر هم کنیاک خوب هم باشد یک لبی تر کنیم باور کن به همه چیز میارزد، به سلامتی همه انارشیستهای انقلابی و کمونستهای شورائی پیروز باشید.

ناشناس گفت...

رزا ببین،

خاصیت زندگی ما اینطوریه که حتی برای نفی بحث اقناعی، باید حتما بحث اقناعی کنیم. آیا این به این مفهوم نیست که منطق و علم برای ما و بر ما مطلق است؟ بنظر من ما حتی یک لحظه هم از بحث اقناعی دود نمی شویم و دائم با خودمان هم در بحث اقناعی هستیم. بنظر می آید که ارتجاع خودش برای منافع خودش معقول عمل میکند اما منافعش در گرو اشاعه نامعقولی است. بنظر می اید در جدال نظری بین معقولیت و نامعقولی در روابط و رفتارهای آدمها، خودپرستی و اقتدارطلبی ارتجاع بصورت نامعقولی اش نمودار می شود چون معقول است که نوع انسان خود را در صلح قرار دهد و از بحران دوری کند و این نتیجه اقتدار و حاکمیت نیست. ثباتی که مرتجعین برای حاکمیتشان می طلبند، هم اثبات بی منطق بودن خودشان است، به این صورت که می بینند که با ظلم و زور نیروی مقاومت و بی ثباتی بوجود می آورند، و هم اینکه می بینند که جامعه نیازمند ثبات است و ثبات نیازمند روابط پیش بینی شده، یعنی منطقی برای همه، و در اینجا با خود در تناقض می افتند. پس بنظر می اید که تنها راه حل معقول و علمی و عملی زندگی ما اتخاذ رفتارها منطبق با علم و منطق جمعی است و این در تناقض با اقتدار و حکومت کردن قرار دارد. وقتی به مردسالاری، استثمار و استعمار انتقاد میکنیم، در کنه آن به نامعقول بودن این رفتارها انتقاد میکنیم، نامعقول بودن در زندگی ما آدمها ضدیت با وحدت نوعی ماست، انتخاب منافع گروهی در گروی دیگران به این خیال خام که خوشبختی بوجود می آورد در حالیکه بی ثباتی اجتماعی هر گونه احساس خوشبختی را لکه دار میکند. فرق ما با آنها این است که ما خوشبختی را در وحت جهانشمول انسانها می بینیم و بس.

ناشناس گفت...

دوست های نازنین من من با موبایل مینویسم و میدانم غلط های املائی زیاد دارم به بزرگی انسانی خود ببخشید وقتی دوباره نوشته های خودم را میخوانم برای خودم میخندم، پدر نداری بسوزد،برای چنده روزا جان منظورم این بود در زندگی مشترک انسانهای بزرگ هم سئوالاتی دارند که برای جا انداختن و حرکت کردن دورست ان پدیده مشخص سالها انرژی میخواهد چون جو فوفعلاده مسموم است

Rosa گفت...

یک تشکیلات خوب آنارشیستی کمونیستی فمنیستی میتواند به ما روحیه بدهد.

:)
رفیق جان
چیزی که کم نداریم روحیه است!
همین وجود تعداد قلیل که جذب سیستم نشده اند پر از انرژی می کند.
حتی آنانی که اکنون ادای خوشبختی را در می آورند، می دانند که اوضاع چقدر خراب است!
سیستم به ته خط رسیده و تنها برگ برنده اش اعلام روانی بودن است تا شاید بتواند نیمی از جمعیت را اقلن خواب کند. علم را زیاد دستکم نگیر. اغلب کارخانه های داروسازی در اختیارشان است. فیلم شوک و فریدمن راستش برای بار چندم هنوز هم جالب است. چگونگی سرنگونی آلنده و حمایت تاچر از اتحادیه کارگران لهستان و زولیدارنوش.
قبله ها متفاوتند یکی رو به اقتصاد دیگری به علم و مرتجعین تمکین و سجده به الله!
باید بشود این بازی کثیف را بهم زد.
موضوع اصلن جذب نیرو نیست.
موضوع بر هم زدن نمایش با موثر ترین ایده است.
موضوع عمل است وقتی توی گوشها شن ریخته اند و مخ هااجاره ای:)
موضوع خرابکاری و برهم زدن نمایش....
می توان هم بحث کرد از نوع اقناعی!
اما تعداد افراد معتاد به مصرف زیاد است. نسل آینده نیز توسط دارو در خماری...
باید بطور منفرد ایده هایی که عملی است متحقق کرد.
نوع کلاسیک تشکلها و گردهمایی ها تنها برای توجیه "کاری کردن لااقل" خوب است.
من تنها می توانم با مخالفین سیستم متحد شوم. بقیه نارضایان بطور فاشیستی دنبال هر کس خواهند رفت که وعده ی کار/مصرف می دهد.
واقعیت اما:
مصرف به خط قرمز ها رسیده و
کار آزاد نمی کند...
ما برای معتادین به سیستم قرار نیست متادون تجویز کنیم...
من تنها اسلحه ام آینه است که تبدیل شدن به "خوک" را در پس جراحی های زیاد دریابند!
قبول کنیم باید در جنگی که بر سر امکانات و غذا و... است
حفظ نیرو کنیم!
مردم آلمان نیز نه حین حکومت فاشیسم بلکه پس از شکست آن به آنتی فاشیست روی آوردند!
نئوفاشیسم اینک وعده ی کار/مصرف می دهد بروی جنازه ی مردمان دیگر!
برای معتادین به مصرف کارگر است.
افرادی مانند ما تنها می توانند فکر همان کلاه باشند بر سر کچل!
:)

ناشناس گفت...

بییند چه خرابکاری کردم با پوزش برای خنده را چگونه نوشتم با پوزش فراوان اگر یک نقطه جا بجا شود چه معنای پیدا می کند،

Rosa گفت...

لب گور جانم
نازنین
اینجا آمدی برایت یک کامپیوتر بلند خواهم کرد:)
اما مشکل در اصل این است که موبایل برای انگشتان کوچک کودکان در اصل ساخته شده و نه دستان زمخت کارگر!
کار دستان شما شاید باشد کوباندن بروی شیشه ی کنیاک و پتک زدن روی اتوماتهای اسکناس!
دلم جدن هوای یک اکسیون نابود کننده را دارد!
دلیلش شاید گذر سریع عمر و حداقل تغییر جهان برای بقای کودک باشد؟!
دیشب گفت می خواهد پزشکی بخواند!
برای پول ساختن:(

Rosa گفت...

ناشناس جان
انسانها بدلیل همدلی و عشق وارد آنتی سیستم می شوند.
عشق چشم سوم است و وقت کوری مطلق توان دیدن می دهد...
آیا شما بدلیل استدلال "علمی/منطقی" آنارشی شدید؟
من را عشق جهت داد!
تمام تحصیلاتم
دانش اکتسابی
تیتر ها و جوایز و سهم مصرف
در برابر عشق
همه اش بتدریج
زباله شد چون زباله هم بود...
تنها عشق است که همبستگی می آورد!
برای بقیه
بگذاریم در ارگاسم مصرف
سکته کنند
باکی نیست
جهان نو خواهد شد
و زمستان فاشیسم
کوتاه!

ناشناس گفت...

دمت گرم ممنون خیلی خوشحال شدم، چشم سوم(عشقق) برای اولین بار شنیدم توف به این رزگار عجب روزگاری شده روزای نازنین باشد، روزی، روزگاری، دنیا به رنگ اینده بدرخشد.اگر هم ما ان دنیا را ندیدم، شاید این نظریه اجتمائی طلائی آیندگان این زیر خاکی را پیدا کنند.

ناشناس گفت...

رزا، من کاملا به دلیل علم و منطق آنارشی شدم. وضعیت خودم را دیدم، وضعیت جامعه را دیدم، وارد این و آن ایدئولوژی و به تاریخ و رفتارها و اعمال خود و انقلابیون فکر کردم، به این نتیجه رسیدم که منطق زندگی معقول فقط وفقط آنارکوکمونیستی-فمنیتستی است و بقیه بحران زا و اگر بخواهم با دید تو بگویم، ضد عشق است.

ناشناس گفت...

یک مطلب را اضافه کنم که سوء تفاهم نشود.

منظور از بحث اقناعی، بنظر من، تغییر دیدگاه طرف متقابل است. منظور این نیست که آن شخص عملی انجام بدهد که من میخواهم انجام بدهد. من فقط میخواهم او به من بگوید که عقیده ام معقول است یا نه و در نتیجه او در معقولیت یک نظرگاه سهم داشته باشد. اگر او تائید کند، نظر من نظر او خواهد بود همانطور که آنارشیستهای دیگر نظر من را عوض کردند و نظر آنها شد نظر من. آنها از من انتظار عملی نداشتند و من هم از کسی انتظار عملی ندارم. وقتی حقایق را میدانیم، این رابطه خود ما با عقایدمان است که تعیین می کند کی و کجا و چطور عمل کنیم و یا نکنیم. حتی میتوان یک عقیده را قبول داشت و خلاف آن عمل کرد چون دل به آن طرف است و می شویم ریاکار. حتی این موضوع اصلا مهم نیست. مهم این است که آنچه که "خوب" فهمیده می شود به اذهان دیگران منتقل شود. اگر یک مرتجع حرف خوب بزند، یک قدم جلو هستیم. البته برای انجام بسیاری از کارها به نیروی جمعی احتیاح است و معمولا بنظر می آید که توازنی در مجموع نظر و نقشه و اراده در افراد جمع ضرورت دارد.

ناشناس گفت...

یک مطلب دیگه که به اعصاب من خیلی کمک کرده این است که من خودم را انقلابی نمیدانم و نمی خواهم انقلابی باشم. نیاز و آرزو و عمل تغییر جهان بر طبق خواسته، متعلق به انقلابیون نیست، متعلق به همه کسانیست که این نیاز را احساس می کنند و میخواهند سهم کوچک و بزرگی در آن داشته باشند. چون ما آنارشیستها دنبال افتخار و رهبر و رئیس نیستیم، همه ما براحتی و با آسودگی خاطر میتوانیم در تغییر وضع انسان سهم داشته باشیم. اما شرط اصلی آن این است که خوب را از بد بتوانیم تشخصی دهیم. عشق کافی نیست، مرتجعین هم عاشق همدیگر و بچه هایشان می شوند. برای تغییر جهان باید معقول باشیم، در اینجا عشق از بین نمی رود، عشق معقول می شود. میشه حتی گفت معقولیت عاشقانه می شود. مهم این است که یکی را جای دیگری نگذاریم وگرنه در توهم قبر می شویم.

ناشناس گفت...

ناشناس گرامی راستش متوجه نشدم در رابطه با عشق خیلی فلسفی برخورد میکنی کمی غلیظ شد برای تشخیص شکر در دو لیوان هم اندازه هممنظر کمی سخته،، ما نمیتوانیم تشخیص بدهیم آیا یک ستمگر و ارتجائی مثل یک عاشق به انسان معمولی میتواند هم عاشق زنش هم باشد?، انها به انسان ها کالائی نگا میکنند بنظر من عشق انها مسنوعی و کالائی است،

ناشناس گفت...

تمام معنا و مفهوم معانی پدیدها دستکاری شده ببین وقتی آقای خمینی و خامنه ی صحبت از انقلابی و انقلابیگری میکنند، خیلی با عمل اجتمائی اوسانها فرق میکند ،پس در نتجه هم در برخورد با پدیده عشق، عاشق شدن ،نمیتواند با ان دسته از انسائی که نگاهشان کالائی نیست

ناشناس گفت...

باید فرق گذاشت ما اگر نتوانیم همه وافعتها را حداقل برای خود روشن کنیم ولی میتوانیم بخشی از واقیعت را در مبان خودمان بحث حلاجی کینم، مثلا رابطه عشق و تغیر جهان خیلی ساده است،، محتوا و مضمون پدیده مورد بحث در یک عمل اجتمائی مشترک در حوزه انسانی بدون اقتدار و سلسله مراتب ممکن میباشد،،جتما کتاب بیشعوری را خواندید فلسفه ماندگاری بخشی از رابطه انسانی در گرو نفی بدی ها وجلب و جذب خصلت های انسانی می تواند ما را بارور کند، حال این کار را اسمش انقلابی. انسانی، وجدانی، معرفتی نمیدانم، خلاصه عزیزان باید زندگی کرد،، ...من خوشحالم که در میان شما هستم،

ناشناس گفت...

فکر نمی کنم عشق به طبقه و یا کالا ربط داشته باشد. مرتجعین هم عاشق می شوند، دوستانشان را دوست دارند، بچه هایشان را دوست دارند، به هم کمک میکنند، با هم متحد می شوند، برای خود قهرمان دارند و الی اخر. مرتجعین هیولا نیستند، مثل خود ما هستند و خود ما بسیاری از عناصر ارتجاع را با خودمان حمل میکنیم. روابط کالائی به عشق ربطی ندارد. بدون روابط کالائی، هم عشق وجود دارد و هم نفرت. ارتجاع با پیدایش سرمایه داری ارتجاع نشد. ارتجاع تاریخ طولانی دارد. عشق خصوصیت انسان است نه خصوصیت طبقه محکوم. یک مدت مد شده بود میگفتند علم خصوصیت شناخت اجتماعی مرتجعین از جامعه نیست و فقط معتقدین به ماتریالیسم دیالکتیک و ماریالیسم تاریخی علمی فکر میکنند. ولی در عمل دیدیم که مرتجعین برای منافع خودشان از آنها علمی تر فکر کردند.

ناشناس گفت...

من لب گور یک چیز ساده را مطرح میکنم تا خودت قضاوت کن، ببین داداش شعور ، عشق، وجدان دوست داشتن غیرت همه و همه چه تو بخواهی چه نخواهی طبقاتی هستند، ترکی ما یک ضربلمثال داریم، میگوید دست خود انسان نیست در یک مناسباتی تو وارد میشوی که همه چیز با معیار پول ومنزلت طبقاتی محک میخورد، وقتی ما صحبت از تعغیر ویا عوض شدن پدیده ها میکنیم در جهت منافع جمعی انسانی منظورمان است، بحثی در این نیست که ارتجاع ید طولانی دارد، کمی به عقب بر میگردیم هیچ مانیفستی تا کنون نتوانسته انسانها را خوشبخت کند، هیچ نظریه ی نتوانسته انسانها را خوشبخت کند رابطه مغلوب و حاکم همچنان ادامه دارد اصلا بحث سر مقایسه سر قهرمان حاکم ومحکوم هم نیست همانطور که میدانی م وتو بحث مارکسیستی نداریم بحث ما این است چگونه از این وضیعت بیرون بیایم، تمامی باورها مورد دستبرد قرار گرفته در حال حاضر ادبیات ما با مارکسیستها فرق میکند

ناشناس گفت...

نوشته بودی عشق خصوصیت انسان است، نه خصوصیت طبقه محکوم، من مثل تو پدیده راه سفید و سیا نمی بینم، اما حفیت چه است، طبقه محکوم هرگز دوست ندارد، برای همیشه محکوم بماند، او هم دوست دارد انسان باشد. و انسان بماند بحث من تو برای روشن شدن این معضل حیاتی است طبقات حاکم گفتم سکسش ، دوست داشتنش با معیار پولی حل و فصل میشه عشقش، قهرمانشان با معیار پولی و سلسله مراتبی نماینگر میشه و در آخر نوشته بودی انهائی که در رابطه با شناخت پدیدهها از کانال ماتریالیسم تاریچی و ماتریالیسم دیالکتیک استفاده و در شناخت مرتعجین کم اوردند، من یادمه زمانی که باصطلاح انقلاب شده بود یک دوستی داشتیم که جلوی ستاد فدائیان چریکها در خیابان میکده درس فلسفه و دیالیکتک میداد. خیلی روشن و منطقی میگفت ماتریالیسم دیالیکتیک ، یعنی فن کشف قوانین علمی، این حقیقت دارپ که نما ونه چب ایرانی، جهاننی بیسواد بودبم ،من هم قبول دارام مادامی که در این چنین میچرخد دنیا عوض بشو نیست ، ودر نهایت در هر حوزه ی نتوانیم خود را بالا بکشیم وضع به همین حالت خواهد ماند سپاسگذارم

ناشناس گفت...

لب گور،

نوشتی: "بحث ما این است چگونه از این وضیعت بیرون بیایم"

منطقی بودن، اتحاد داشتن، روابط شورائی داشتن، به هم کمک کردن، به رفتارهای ارتجاعی در محیط روزمره انتقاد کردن، در محیط کار متشکل شدن، در آکسیونهای ضد ارتجاع، مثل جنگ و مبارزه علیه قوانین ضد بشری و قوانین غارت گرانه و قوانین استثمارگرانه شرکت کردن، در صحنه جنگهای عقیدتی فعال بودن، تبلیغ و ترویخ عقاید خود را کردن و آنها را منطقی تر و عمیق تر و وزین تر کردن. هر کسی در حد و توانائی خودش و با رعایت احتیاط و درک این قضیه که ما فعلا نمیتوانیم در راس اعتراضات باشیم و فعلا دنباله رو هستیم. ما آنارشیستهای ایرانی کمونیست میتوانیم هر چند وقت یکبار دور هم جمع بشویم، قرارهائی بگذرایم، در مورد وضعمان گفتگو داشته باشیم، سیاستهائی اتخاذ کنیم و غیره. ما حتما نباید در انتظار موفقیت فوری باشیم، حتما نباید رهبری انقلاب جهانی را در دست بگیریم. ببین همین رزا یک تنه تا حالا هزار کار کرده و الان همین ما داریم از اون استفاده میکنیم و با هم حرف می زنیم، ما هم میتونیم امکانات بیشتری برای افراد بیشتری فراهم کنیم. بنظر من وضعیت فعلی ما آنارشیستها طوریه که فقط میتونیم روی مسائل روحی و عقیدتی کار کنیم و اغلب ما را از کارهای واقعا عملی دورمان انداخته اند. آکسیون رفتنها در اکثر مواقع وقت تلف کردن شده، ببین همین جنبش کارگری فرانسه را. چرا؟ چون مغزها خراب است و آماده نیست، مغرها مخلوطی از حقیقت و کذب است، برای کشتن سگ که جلوش زهر نمیگذارند. زهر را توی یک غذای خوشمزه میگذارند. مرتجعین و رفرمیستهای همکارشون همش دارن محکومین و معترضین را زهر خور میکنند. این کارشان کار میکند چوم محکومین وقت کمی دارند باید برای بقا صبح تا شب بدوند و این کار سو استفاده را ساده میکند. ارتجاع همه اینها را میداند و خوب ناظر قضایاست. چرا خامنه ای خوشحال می شود که 70 درصد مردم در انتخابات شرکت کنند؟ چی شد که خمینی چی های ضد انتخابات در سالهای 40 یکدفعه دموکرات شدند؟ چون حساب میکند و یاد گرفته اند که با انتخابات کار خر کردن هفتاد درصد موفق بوده. غربیها هم همینطور. برای ما آنارشیستهای ایرانی خیلی مونده که بتوانیم تاثیری در جامعه داتشته باشیم و هفتاد درصد را بکنیم 20 درصد. خالی بندی و تظاهر به انقلابیگری هم فایده نداره و خوش خیالی است. یواش یاواش باید کار کرد و ارتباط برقرار کرد و بهم کمک کرد و در عین حال زندگی را ادامه داد و از آن لذت برد. اسلامیون تشکیلات طبیعی ریشه دار تاریخی داشتن و قدرت گرفتن. اما کارشون سخت بود. کار ما از آنها هم سخت تر است چون اصلا به قدرت و دولت گرفتن هم اعتقاد نداریم و سرمون در جای دیگر است. چون کار ما سخت است و چیزهای دیگری میخواهیم، نمیشود شکل و محتوای زندگی کردنمان هم مثل اونها و یا حتی چگوارا و غیره باشد. عقیده ما فرهنگ ما رو میسازه و آن عشقی که تو از آن صحبت میکنی هیچ وقت چیزی در خودش نیست، عشث هم مثل سایر چیزهای انسانی ساختنی است. ببین قبل از ازدواج همش در واقع شهوت سکس است چون در بیولوژی ماست، بعد از ازدواج که شهوات خوابید و زندگی روزمره و کار صبح تا شب شد منطق زندگی، تازه باید دید که آیا می شود عشق را ساخت و یا کار به طلاق میکشه. آمار 50 و 60 درصد طلاق کاملا داستان عشق رماتیک کتابها و افسانه ها را بر ملا میکند. سایر جنبه های دوست داشتن هم همین است. تو فوتبال گل می زنند می پرند همدیگر را بغل میکنند و می بوسند. بعد وقتی دو بازیکن که در یک تیم بودن در تیمهای متقابل قرار میگیرن، پای همدیگر و چلاق میکنند. خلاصه، ... گفتنی زیاده.

ناشناس گفت...

رزا جان، ببین اگر بچه ات میخواد دکتر بشه، بگذار بشه. چه اشکالی داره. اینطوری فکر کن. یک عقیده ارتجاعی میتواند به عکس خودش تبدیل شود. به طرق مختلف میتونی ببینی که چطور دکتر شدن دخترت برای پول میتونه به امری مثبت برای تغییر بهتر دنیا تبدیل بشه. فکر کردنش با خودته.

ناشناس گفت...

لب گور گرامی،
شما نوشته اید:

"طبقات حاکم گفتم سکسش ، دوست داشتنش با معیار پولی حل و فصل میشه عشقش، قهرمانشان با معیار پولی و سلسله مراتبی نماینگر میشه"

اول اینکه شما باید عشق مرتجعین را قبل از پیدایش روابط سرمایه داری (کالائی) برای من توصیف کنید و نشان دهید که آنهم عشق واقعی نبوده و منطقش چه بوده. بعضی از کمونیستها معتقدند که در ابتدا جامعه طبقاتی نبوده و اشتراکی بوده. حال با در نظر گرفتن مقوله عشق، این چه عشقی حاکم بر آن جامعه بوده که به نفرت و یا به عشق واقعا غیر عشق تبدیل شده؟ حتما حساب کار به "طبقات" مربوط نبوده دیگه! پس ظاهرا با این منطق، حساب عشق و طبقه جدا است.

اگر عشقی نمی فهمند، چرا از درون اونها انگلس و باکونین و کروپتکین بیرون زد. چرا اینهمه ادبیات از آنها بیرون میزند. بخشی از زنان "طبقات" حاکم در قرن نوزدهم به فمنیسم روی آوردند. بعضی از افراد "طبقات" حاکم دانشمند و متفکر هستند حتی زنانشان. بعلاوه، باید نشان بدهید که افراد "طبقات" حاکم به وضع بچه هایشان نمی رسند، بچه هایشان همه لات و لوت بار می آیند. بیشتر که بنظر می آید "طبقات" ما بیشتر لات و لوت و آدم کش تحویل میدهد. قتل صدها میلیون در تاریخ جنگها درست است که نتیجه حاکمیت ارتجاع است، اما بدست "طبقات" محکوم صورت گرفته و میگیرد. صرفا طبقه محکوم بودن ما، ما را عاشق بشریت نکرده، چرا؟ یعضی از ماها جانی و دزد و خائن هستیم. من همانقدر در "طبقه" محکوم خاصیت عشق می بینم که در "طبقه حاکم" و همانقدر در "طبقه" حاکم خاصیت نفرت می بینم که در "طبقه" محکوم. منگه در مورد عشق بحث و تفسیری ندادم. حالا کمی توضیح بدم. بنظر من اجزای ذهنیت انسان در بعد فردی و اجتماعی اش با هم بصورت یک سیستم تحول پیدا میکنه و همانقدر که ما آگاهی امان بیشتر می شود (شامل خود آگاهی)، احساسهایمان هم تحول پیدا میکند. رابطه تنگاتنگی میان عواطف و احساسات ما و آگاهی و تعقلمان وجود دارد و در بعد اجتماعی آنرا بصورت کارهای فرهنگی میتوانیم مشاهده کنیم. ما همانطور که باید جامعه مورد نظر خودمان را بسازیم، که کار عقل ماست، مفهوم عشق را هم می آفرینیم و آنرا غنی می کنیم. اگر مفهوم عشق غنی بود وضع ما اینطور نبود. مثل سکس، عشق واقعی قبل از سکس نیست، بعد از آن است، وقتی است که همه چیز آرام شده و زندگی روزمره بر احساس و شهوات حاکم شده و بدن معشوق عادی می شود. آنوقت اگر توانستیم عشقی بسازیم، کاری کارستان کرده ایم، وگرنه ول معطلیم. اما ما آنارشیستهای کمونیست-فمنیست هستیم که میتوانیم در نظر و عمل مقوله و واقعیت عشق را تحول بخشیم. اگر این مقولات تحول یافته بودند، ذکر کردم، وضع ما چنین نبود، و کارمان را راحت کرده بودند. کارمان را راحت نکرده اند، هنوز کار است و باید انجام داد. جامعه ما آدمها هم در علم و هم در عاطفه در بحران و بی ثباتی بسر می برد، شواهدش کاملا آشکار است. اما ما آنارکو فمنیست-کمونیستها میتوانیم ادعا کنیم که راه درست آنرا در پیش گرفته ایم.

ناشناس گفت...

حالا کمی از بحث جدی بیایم بیرون دکتر شدن خیلی سخته واقعا واقعا گاو نر کم آورد، حالا نوبت گاو ماده است دختر ما کفت که من حوصله ایکارهارو ندارم به من گفت نه داداش من حوصلیه روزی ۳۰ تا مریض ندارم یکی میاد میگه همورید دارم(وواسیل) یکی میاد میگه خیلی وقت که حالت مزاجی م خرابه یک هفته است که بیرون نرفتم و یوبس شدم، آخرین مریض میاد میگه دکتر یک هفته است که عظمتم خوابیده و حتی ویگرا را هم میخورم وضع به شکل سابقه باید چکار کنم؟ این است شغل دکتری تو اروپا واقعا دکتری خیلی سخت است ناشناس گرامی در اروپا دکتر شدن اصلا پولساز نیست ۹۰٪ دکتر ها تو اروپا با بزنس مشغولند، شب خوش

ناشناس گفت...

سلام بعد از نیمه شب صحبت بالا با طنز شروع کردم وهیچ منظوری نداشتم ، امید است کسی ناراحت نشه اگر هم شد من پوزش میخواهم،

ناشناس گفت...

ناشناس گرامی لب گور داره مینیویسه،
اگر صحبتهای قبلی منو دیده باشی که حتماا دیدی در رابطه با جنبش توده ی فاشیسم نشان دادم که همیشه فاشیسم رو صبقات متوسط سرمایه گذاری میکنه و بدنبال ان طباقات محکوم چون آگاهی لازمه را ندارد به این جنبش میپوندد.پس در مجموع پایه و اساس فاشیسم جنبش توده ی است،، من با بحث دوم‌ که اکثر لات و لوت جافو کش مواقم اما علتشو هم بهتر میدانی، اما قبل از کالای شدن جامعه سئوال کردید، ببنید وضیعت امروز بساذگی بوجود نیامد حداقل شرایط امروز ۵ قرن طول کشید تا سرمایه داری جهانی بر اوضاع مسلط شود ما امروز دنیائی داریم که حتی دولت هم جیره خوار سرمایه داری جهانشده(گولوبلیزیشن) اما در رابطه باکونین و غیره فاکت اوردی البته من جامعه ی که باکونین و هزاران انسانهای باشرف را به جامعه تحویل دادند ترد و نفی نکردم انها از طبقه خود بریدند وو انسانهای شدند که واقعا کم نذیر و یا بیظیرند،،بطور مثال شاید مثل باکونین در تاریخ هر ۱۰۰ سال اتفاق میاغتد، بهر رو همانطور که برای روزا جان پیشنهاد دکتر شدن دادی در نتجه در هر طببه ی امکانش است که خودش و با وضیعت موجود وفق دهد ناشناس گرامی دیگه چشمم نمیبند بعدا بیستر صحبت میکنیم صحبح باید برم سر کار ببخشید

ناشناس گفت...

روزا جان فردا اگر تونستی یک خبری تلفونی بده تشکر

Rosa گفت...

روزا جان فردا اگر تونستی یک خبری تلفونی بده تشکر

ناشناس جان
من فقط تلفن شورایی جان را دارم! آنراهم چون شورایی گویا موبایلش را به دریا افکند از دست دادم:(
اگر تو همان "برده ی سیستم" هستی؟
پس خودت هم زنگ بزن!
من 1.2 اویرو دارم در تلفن دستی ام که گذاشته ام بعد از شیمی درمانی با بیماری که مترجمش هستم صحبت کنم!
اگر همان "برده ی سیستم" هستی میدانی که من مخالف پزشک شدن کودک نیستم.
قلبم می ترکد که برای پول می خواهد پزشک شود چون این تیر خلاص است...
رفقا ی عزیز من
رز سیاه واقعی است!
هنوز کماکان انسانی متولد می شود که دلش برای درختان اره شده می گیرد...
به انسان اجازه ی اشتباه می دهد و برای بعد از فاجعه بدنبال "کلاه برای سر کچل" است!
آنتی فاشیسم آلمان همان کمک رسانی بود. جنبشی که زنان تجاوز شده از ارتش جماهیر و ایالات متحده را پناهگاه شد...
کودکان را با بازی سرگرم کرد و ملت در هم شکسته را که به فاشیسم رای داد و در خون و چرک نشست عاشقانه کمک و حمایت کرد...
آرزوهای کودکان امروز را بنگر!
والا ترین کارها برای پول!
خدای جهان ما
که باید هر چه زودتر پایینش کشید!
در زمانه ای که با دو دلار می شود
چشمی را در آفریقا بینا کرد
با میلیونها دلار اما جسمی برای "کامل" شدن زیبا جراحی می شود!
در جهان وارونه ی ما عشق تنها میان انسانهای آزاد متحقق می شود.
بردگان عشق را خریدنی و حاکمان مصرفی می دانند...
عشق رخدادی در آزادی است
و به همین دلیل
باید برای آزادی اقدام کرد
در صورت وقوع هم حاکمان و هم محکومان رها می شوند.
هم مردان و هم زنان
هم کودکان و هم والدین
هم حیوان/زمین و هم انسان...
تمام دو قطبی ها رنگ می بازند و ادغام می شوند...
طبقه نیز بمانند درجات علمی/تحقیقاتی/شغلی... زنجیری است زمخت
که باید از آن رها شد
جنبش عشق و آنارشی فعالینش واقعی هستند...
حاکمین مصرف گرا گاهی به ما می پیوندند
ما آنها را خوشامد می گوییم
اما ما مصرف شدنی نیستیم
الماس نیز حضم نشده و با مدفوع دفع می شود.
گاهی در روده گیر کرده و موجب مرگ!
بمانند عشق...


ناشناس گفت...

لب گور، شما ماهیت اقتدار را دقیقا مثل مارکسیستها فاشیستی نمیدانی و فکر می کنی فاشیسم می آید و می رود و دائم حاظر و ناظر نیست و اصل تکامل جامعه رو به ترقی و دموکراسی است. این با فاکتهلی موجود کاملا در تناقض است. مثال آوردم. بیشتر، مثل مارکس استعمار هندوستان را فاشیستی نمیدانی و در آن دنبال عناصر ترقی میگردی. بیرون انداختن سرخپوستان از مناطق زیستی اشان را فاشیستی نمیدانی و احتمالا آنرا مثل مارکسیستها مترقی میدانی. فاشیسم از قشری که درآمد متوسط دارد نیست، بر عکس، ماهیت و کنه هر گونه حاکمیت انسان بر انسان است. وقتی فاشیستها بصورت علنی در دولت ظاهر می شوند، فقط در و پنجره های خانه فساد باز شده است نه ابنکه جنایت کارها وارد آن خانه شده اند. ماهیت دولت و اقتدار اساسا فاشیستی است. تعجب میکنم که اینهمه جنایت علیه بشریت در طول سال و سالها عادی و غیر فاشیستی جلوه میکند فقط چون یک عده میگویند دموکرات هستند. احتمالا نظر مثبتی به مفید بودن روابط سرمایه داری داری و فکر میکنی دمومراسی برای مردم واقعا یک توهم نیست. اقلا اعصابت راحت است و به پیدایش خودبخودی کمونیسم از طریق تکامل ذاتی جامعه، دیدگاه مارکس، امید داری.

ناشناس گفت...

رزا، متوجه بودم که گفتی برای پوله، و به همین دلیل گفتم که میتونه یک وقت مثبت باشه. یک مثال بزنم. دلت میخواهد یکی که مادرش تو هستی دکتر بشه و یا یکی که مادرش تاچر است؟ پس تا جا خالیه، بچه ات را جا کن دیگه! برای همین گفتم بهش فکر کن. از دستمون وقتی خارج میشه، لآقل مسیرشو که میتونیم کمی تغییر بدیم. البته هیچوقت دیر نیست. این فقط نگرورزی بود من واقعا خارج از گودی که تو در اون هستی هستم و از این مفید تر نمیتوانم بآشم.

ناشناس گفت...

البته در مارکسبسم چیزهای مثبت زیاده اما هر چیز بدی برای اینکه دوام پیدا کنه باید چیزهای خوبی داشته بآشه. مثلا دولت که چیز بدی آست باید امنیت ایجاد کند، عدالت خانه داشته بلشد، یارانه بدهد، جاده بسازد و غیره تا بماند وگرنه که نمی ماند.

ناشناس گفت...

ناشناس گرام لب گور داره مینویسه
بابا انصاف هم خوبچیزه من اگر مارکسیست بودم قعر میکردم من به نفیه مطلق اعتقادی ندارم، نفیه مطلق کار فاشیستها و ارتجایون است، حتما کتاب گریز از آزادی را خواندی نویسنده کتاب را فراموش کردم، حتما کتاب روانشناسی توده ی فاشیسم را خواندی، نویسنده ان ویلیام رایش نوشته در هر دو نفش طبقیه متوسط و مردم در پیروزی فاشییم اشاره کرده، من تو همه نوشته هایم حضور فاشیسم و نقش مردم و نقش میم لام ها به آشکار نوشته و با پوست و خون خود و با ادراکات و زندگی و عمل اجتمائی خودم لمس کرده و هنوز هم اعتقاد دارم با شعار وهوجی گری نمیتوان کار را پیش برد شعار دادن یعنی عمل نکردن حتما میدانی مارکسیست ها تو این زمبنه خیلبی استادند، بعضی موقع ها چه نباید کرد بهتر از چه باید کرد است پیروز باشید،

ناشناس گفت...

ناشناس گرامی ببین لب گور داره صحبت میکنه
ا
لطفا توجه کن، حاکمیت انسان بر انسان واقعا یعنی چی؟

طبقه متوسط، طبقه متوسط است از اسمش پیدا است .طبقه متوسط همیسه رو به بالا داره، فرق طبقه متوسط المان با طبقه متوسط ایران در شکل با هم متفاوت است مگه فراموش کردی طرفداران موسوی و کروبی مگه از طبقات پائبن جامعه بودند؟ چند ملیون در تهران بیرون ریخته بودند، چیه شد؟ بعد از اینکه انها رغتند خانهایشان چه شد،؟ مگه تو اامان بعد از اینکه طبقه متوسط فاشیسم را سر کار آورد خودشان بعد از شکست با مارکسیت ادغام نشدند،؟ مگه بعضی از دوستانشان وقتی نظراتشون را قبول نکردند ودر دولت بعدی ۱۰سال تا ۲۰ سال زندان های انفراندی لعنتی را تحمل نکردند،؟ بخشی از آنها درزندان خود کشی کردند بخشی از زندان مردند بخشی از زندان که آزاد شدن و الان حدودا کهولت سنی دارند ار تعقب فاشیتها درامان نیستند، شما به طبقه متوسط بعد از هیتلر که بزرگترین خیانت را به بشریت کردند، کم نبود ،..دولتهائی که در دهه ۶۰٫۷۰٫۸۰ را در اروپائی مرکزی اروپائی شمالی،، تشکیل دادند طبقه متوسط با مارکسیتهای arbaid parti بودند هیچ موقع کمونیست کارگری بودند خود را پنهان نکردند، هنوز هم هنوز است در بعض از کشور ها سر کارند، امید وارم روزی بتوان بطور علمی و منطقی این ارایش را تحلیل کرد

ناشناس گفت...

لب گور، متوجه منظورتان از طبقه متوسط نمی شوم. جامعه سه طبقه دارد؟ پائین متوسط چه طبقه ای قرار دارد؟ بالای طبقه متوسط چی؟ چرا طبقه متوسط فاشیست تر از طبقه بالا هست، چه چیزی آنها را متوسط کرده؟ ایا فاشیسم خصوصیت دنیای امروز است و مثلا در دوران قرون وسطی وجود نداشت؟ ایا برده داری های قدیم فاشیستی نبودن؟ آیا برده داری در جنوب ایالات متحده فاشیستی نبود؟ در دوران قبل از پیدایش روش استثمار سرمایه داری، رابطه حاکمیت با محکومین در چهارچوب چه مقوله سیاسی می گنجد؟ آیا این مقوله با مقوله فاشیسم نزدیکی ندارد؟

مارکسیستها جز کسانی هستند که موقعیت اقتصادی را به عقیده سیاسی ربط میدهند و همیشه این قضیه برای من معما بود چون اصلا در واقعیت چنین ربطی را نمی بینم. کتابهای مهم مارکس را با دقت و در شکل گروهی خوانده ام. در واقعیت اینو می بینم که عده با هم متحد شده، زور می گویند، مقاومت را با قتل و کشتار از بین برده بر عده دیگر حاکم می شوند و زندگی آنها را تحت کنترل خود در می آورند و جامعه تازه شکل و شمایل طبقاتی پیدا میکند. نمی بینم که اول میشوند طبقه حاکم بعد دنبال ایدئولوژی و فلسفه سیاسی میگردند. همان آغاز تعرض به آدمهای دیگر بیان ساخته شدن فلسفه سیاسی آنها بوده. ببین من خیلی بی سوادم و ابتدایی فکر می کنم، یکی بیاید منو قانع کنه که رابطه موقعیت اقتصادی با فلسفه سیاسی چگونه تعیین می شود. گفتم که، انقلابی نیستم ، آدم معمولی هستم.

من شاگرد شما!

ناشناس گفت...

نور جشم منی هستی دادا
لب گور هنوز نمرده که ادعای چیزی را بکنه من گردنم از مو باریک تر سر بزیرتر است باور نمیکنی از روزا بپرس من وقتی ۹ سال بیشتر نداشتم که به ماهی ۹۰ ریال فرخته شدم ،وقتی که از طبقه متوسط صحبت میکنم منظورم پایگاه اجتمائی طبقات بالا منظورم است، اگر یادت باشه،گفتم این طبقه بنوعی خود طبقه ی است در مجموع در راستای منافع سرمایه داری جهانی حرکت میکند وهمع برده نوین سرمایه جهانی عمل میکند، شاید تو راست میگوئی من نتوانستم موضوع را مشخص توضیع بدم اره دورسته ما دو طببقه داریم طبقه دارا و ندار در اوضاع جهانی برای پیشبرد اهداف جهانی خود به ابزاری سیاسی و اجتمائی لازم دارند، اینجا منظور من از استفاده طبقه متوسط بنوعی خود طبقه سرمایه دار است، چه کسی منو خرید؟ چه کس توانست از ما نیروی مادی انسانی برای طبقه سرمایه داری بوجود اورد چه کس ویا چه کسانی توانستند سرمایه های عظیمی از گرده ما زحمتکشان و کارگران برای طبقات بلا بوچود بیاورند گفتم چه کسانی برای زحمتکشان نظریه اجتمائی برای استمثار کارگران تنظیم کردند بغیر از جزئ طبقه متوسط بودند خواسته ویا ناخواسته در تحلیل نهائی اب تو آسیاب بورژوازی ریختند، چه انهائی که به سرماه داری دولتی اعتقاد داشتد چه سرمایداری جهانی البته که امروز صحبت کردن از سرمایهداری دولتی غلط و اصلا تاریخ مصرفش تما شده سرمایه جهانی از تمامی مرزها گذشته وامروز بعنوان گلوبالیزیسن معروف است، اگر سرت درد آوردم تو ما را ببخش داداش

Rosa گفت...

انقیاد انسان : دربارة کتاب توتالیتاریسم نوشتة هانا آرنت

http://www.anthropology.ir/node/6919

با ورود به قرن بیستم گمان بر این بود که مدرنیتة سیاسی می‎تواند به صورتی فراگیر حضور داشته و شرایط بهتری را رقم بزند، اما با وقوع جنگ جهانی اول و پیامدهای اقتصادی و اجتماعی آن، کشورهای اروپایی دولت‎های توتالیتری را به چشم دیدند که از دیگر انواع حکومت‎های «سلطه» متفاوت بودند: فاشیسم در ایتالیا، نازیسم در آلمان و استالینیسم در روسیه.هانا آرنت در کتاب «توتالیتاریسم» با چشم‎پوشی از فاشیسم، سطح تحلیل خود را بر نازیسم و استالینیسم متمرکز کرده است و تلاش کرده این دو نوع حکومت را به موازات هم تبیین نماید. آرنت با ارجاعات متعدد به رویدادها و اسناد فراوانِ به‎جای‎مانده از این دو حکومت، و با گذر از گزاره‎های انتزاعی، تحلیلی مستند ارائه کرده است.
نخستین سؤالی که مخاطب این کتاب با آن مواجه خواهد شد این است که تفاوت بین یک حکومت توتالیتر با یک حکومت استبدادی در چیست؟ در علم سیاست حکومت‎های استبدادی را خاص دوران کلاسیک می‎دانند که در ارتباط با آن می‎توان نمونه‎هایی چون «امپراتوری اینکا، یا مصر در زمان بطلمیوس» را شاهد آورد. اما حکومت توتالیتر زادة دوران مدرن است، به این معنا که سلطه در اشکال بسیار پیچیده و متمرکز، جلوه کرده است. در دیکتاتوری‎های کلاسیک ما شاهد طبقاتی شدن جامعه هستیم، حال آن‎که در توتالیتاریسم، دولت به سوی برچیدن طبقات و یک‎دست و همگن کردن جامعه پیش می‎رود. «چیرگی تام می‎کوشد تا انسان‎ها را به صورتی سازمان دهد که تکثر و تمایز نامحددشان از بین برود و کل انسانیت، به فردی واحد درآید. این امر تنها زمانی امکان‎پذیر است که یکایک افراد انسانی به صورتی تبدیل شوند که در برابر برخی کنش‎های معیّن، واکنش‎های معیّن و ثابت از خود نشان دهند. دشواری تحقق چنین چیرگی، ساختن چیزی است که وجود ندارد، یعنی ساختن یک نوعِ انسانی که با انواع حیوانی دیگر همانند باشد و «آزادی»‎اش تنها به «ابقای نوع» منحصر شود» (ص 262). نکتة مهمی که بسیاری از اصحاب علم سیاست ازجمله کارل دیتریچ در شناخت توتالیتاریسم بر آن تأکید دارند این است که «توتالیتاریسم به‎عنوان پدیده‎ای مختص به قرن بیستم در درجة نخست محصول و معلول تکنولوژی و صنعت‎گرایی مدرن در عصر توده‎ها قلمداد می‎شود» (فرهنگ تاریخ اندیشه‎ها، تهران: سعاد، جلد دوم، ص1099). نکته‎ای که آرنت نیز بر آن صحه می‎گذارد، و ظهور هیتلر و استالین را نشئت‎گرفته از ارادة توده‎ها در یک فضای انتخاباتی می‎داند. «طبق معیارهای حکومت اکثریت، به قدرت رسیدن هیتلر رویدادی قانونی بود. چه او و چه استالین، نمی‎توانستند بدون اعتماد توده‎ها، رهبری جمعیت‎های بزرگی را در دست داشته باشند؛ و بحران‎های داخلی و خارجی بسیاری را به سلامت پشت سر گذارند و با خطرهای گوناگون ناشی از کشمکش‎های فروکش‎ناپذیر درون حزبی، مقابله کنند» (ص 39).این فرایندِ کسب قدرت از طریق مجرای انتخاباتی و به دنبال آن تأکید مکرر هیتلر (و نیز موسوسلینی) بر نمایندة ملت بودن، نظریه‎پردازان سیاسی را به تأمل بر رابطة ابهام‎آمیز توتالیتاریسم و دموکراسی مدرن که تضاد بنیادینی با نظام‎های کثرت‎گرا و پارلمانی دارند سوق داد. از این‎رو آن‎ها به دنبال پاسخ این سؤال رفتند که چه رابطه‎ای بین دموکراسی و دیکتاتوری وجود دارد؟ و در چه زمان و چگونه این دو نسبتی با هم برقرار می‎کنند؟ نخستین و برجسته‎ترین مصداقی که تحلیل‎‎گران علم سیاست به آن رجوع کردند «جمهوری ویامار» بود. جایی‎که سوسیال‎ـ دموکرات‎ها در 1919 (دو سال بعد از انقلاب اکتبر روسیه) با وعده‎های آزای‎های مدنی و نظام پارلمانی سقوط خاندان سلطنتی باواریا را جشن گرفتند. اما با شروع «رکود اقتصادی» در 1929 دولت وایمار با بحرانی اساسی روبرو شد. افزایش بی‎شمار بیکاران موجب شد که در انتخابات مردم از کمونیست‎ها و نازی‎ها حمایت کنند. سیر نزول جمهوری وایمار ادامه داشت تا این‎که در 1932 که نازی‎ها 37 درصد و کمونیست‎ها 14 درصد آرا را به دست آوردند، جمهوری وایمار از نظر سیاسی فلج شد. شرایط آشفته سیاسی وایمار هیندبورک را واداشت تا به خیال آرام کردن اوضاع با صدراعظمی هیتلر موافقت کند. هیتلر نیز بعد از قبضه قدرت نام جمهوری وایمار را به رایش سوم تغییر داد، سپس فعالیت کلیة احزاب سیاسی را ممنوع کرد، کل سیستم اقتصاد را در انحصار دولت درآورد و دست به پاکسازی نژادی زد. در چنین اوضاعی بود که «توتالیتاریسم» از خاکستر «جمهوری» برخاست.

Rosa گفت...


اما توتالیتاریسم دارای چه ویژگی‎ها یا شاخص‎هایی است؟ آرنت بر این باور است که جهان‎گرایی، مشارکت اجباری، سرکوب انجمن‎ها، خشونت، پیش‎بینی‎ناپذیری و هدف واحد، از شاخص های اصلی یک نظام توتالیتر محسوب می‎شود. شاخص‎هایی که در چارچوب آن، سلطه بر فرد امری طبیعی جلوه‎گر شده، و تکثر و فردیت، و در چشم‎اندازی کلی‎تر حوزة عمومی (مربوط به دولت) و حوزة خصوصی (مربوط به جامعة مدنی) معنا و مفهومی نخواهند داشت، چراکه هم‎گن و هم‎شکل بودن افکار و اعمال، آن هم در قالب و مجرایی که قوانین توتالیتر دم و بازدم آن را تنظیم می‎کنند، معیار محسوب شده و مشروعیت می‎یابند. آرنت بر این باور است که برای رسیدن به چنین سطحی، توتالیتاریسم از دو ابزار تبلیغات و ارعاب سود می‎برد تا بتواند توده‎ها را با خود همراه سازد، البته با این تفاوت که تبلیغات بعد از تثبیت حکومت توتالیتر قطع می‎شود، اما ارعاب در هیئت پلیس مخفی با شدت هرچه بیش‎تر به راه خود ادامه می‎دهد. «تبلغات بخشی از جنگ روانی است؛ اما ارعاب... حتی پس از آن‎که رژیم توتالیتر به اهداف روان‎شناختی‎اش دست می‎یابد، همچنان به کار گرفته می‎شود... در جایی‎که فرمانروایی ارعاب به کمال خویش می‎رسد ‎ــ مانند اردوگاه‎های کار اجباری‎ــ تبلیغات یک سره ناپدید می‎شود؛ تا اندازه ای که حتی در آلمان نازی آشکارا ممنوع می‎شود» (ص 106).
در این میان سؤال اساسی این است که چگونه یک نظام توتالیتر به‎وجود می‎آید؟ چه سرچشمه‎هایی را می‎توان برای آن متصور شد؟ آیا در هر نظام سیاسی، خطر سقوط به ورطة دیکتاتوری و خودکامگی توتالیتر وجود دارد؟ هربرت اسپیرو، در مقام پاسخ، اشاره می‎کند که یافتن سرچشمه‎های توتالیتاریسم، بسته به نوع و نگرشی که به آن وجود دارد، متفاوت است. از این‎رو، وی چهار برداشت را برمی‎شمارد: برداشت اول مربوط است به «آن دسته از تبیین‎ها که بر سلطة تام و مستمر تأکید می‎کنند، و پیچیدگی‎های جوامع مدرن و مهم تر از آن اقتصادهای مدرن را مدنظر دارند... نوع دوم تبیین، توتالیتاریسم را با ظهور توده‎ها در مشارکت سیاسی و با مصائب نظامی و اقتصادی بزرگ قرن بیستم مرتبط می‎کند... دستة سوم تبیین، منشأ توتالیتاریسم را در قلمرو فلسفة سیاسی جستجو می‎کنند... چهارمین نظریه، منشأ توتالیتاریسم را در یهودستیزی و امپریالیسم نژادی، به‎ویژه در افریقای جنوبی می‎جوید» (اسپیرو و دیگران، توتالیتاریسم، تهران: شیرازه، صص 17-16). البته ناگفته پیداست که این چهار تبیین از سرچشمه‎های توتالیتاریسم، ناقص بوده و جای بحث زیادی دارند. به عنوان نمونه رابرت نیزبت، در مقالة «اجتماع تام»، توتالیتاریسم را برخاسته از یک نوع تفکر خاص نمی‎داند، بلکه براین باورست که در هر نوع تفکر، خطر سقوط به دامان خودکامگی وجود دارد. در نتیجه «نمی‎توان منبع مؤثر توتالیتاریسم را به یک طبقه یا بخشی از جمعیت محدود کرد... ما باید بدانیم که توتالیتاریسم را می‎توان به آسانی نتیجه کار مدیران صنعتی، کسانی که خودشان علیه سرمایه‎داری شورش کردند، یا رهبران کارگری، اندیشمندان، رهبران کلیسا یا هر گروه روشنفکری دانست که ممکن است خودشان به لحاظ استراتژیک روند گذار از جامعه آزاد به توتالیتاریسم را... به انجام رسانند» (همان منبع، ص 188).

Rosa گفت...


بنابراین با کنار هم قراردادن داده‎های آرنت و دیگر فیلسوفان سیاسی می‎توان چنین نتیجه گرفت که ساختار سیاست توتالیتر براساس چهار شاخص اصلی پایه‎ریزی می‎شوند: (1) ایدئولوژی رسمی انحصارطلب و تمامیت‎خواه؛ (2) جنبش توده‎ای یکپارچه؛ (3) کنترل همه‎جانبه بر وسایل ارتباط جمعی؛ و (4) هدایت بوروکراتیک اقتصاد و روابط اجتماعی از طریق کنترل دولتی.
از نظریة توتالیتاریسم آرنت انتقاداتی صورت گرفته است. بخشی از انتقادات برمی‎گردد به نادیده گرفتن فاشیست‎های ایتالیا و عدم قرار دادن آن‎ها در کتاب خود. حال آن‎که بسیاری از نظریه‎پردازان توتالیتاریسم، سرآغاز توتالیتاریسم در قرن بیستم را از قدرت گرفتن بنیتو موسولینی در ایتالیا می‎دانند. دستة دیگر از انتقادات برمی‎گردد به ساختارهای دولت روسیه که مبتنی بر آموزه‎های مارکسیستی بود، در صورتی که ساختار آلمان نازی مبتنی بود بر بورژوازی مدرن. آرنت در این مورد پاسخ منتقدان را داده است و بر این باور بود که ساختار دولت راست‎گرای نازی با دولت چپ‎گرای روسیه در عمل تفاوت چندانی با هم ندارند، زیرا هر دو در یک نکتة اصلی وجه مشترک دارند و آن نابودی فردیت انسان و بی‎ریشه کردن و انزوای اوست. «تنهایی، به عنوان زمینة عمومی ارعاب و گوهر حکومت توتالیتر و نیز زمینة نوعی ایدئولوژی یا منطقی که انسان‎ها را برای ایفای نقش قربانی یا دژخیم آماده می‎سازد، با بی‎ریشگی و زاید بودن انسان‎ها بستگی نزدیک دارد... بی‎ریشه شدن، به معنای از دست دادن هرگونه جایی در جهان است، جایی که از سوی دیگران به رسمیت شناخته و تضمین شده باشد؛ و زاید بودن به معنای از دست دادن هرگونه تعلق به جهان است» (ص 330)
با وجود این‎که نگاه آرنت به توتالیتاریسم ‎که با ارجاعات مکرر به اسناد و رودیدادهای مستند، فضایی سرد و به شدت تلخ در پیش چشمان مخطب‎اش ترسیم می‎کند، اما در نهایت، به آینده امیدوارانه است. این نگاه امیدوار، وجه تمایز او از تمام نظریه‎پردازان توتالیتاریسم است. «این... حقیقت دارد که هر پایانی در تاریخ، ضرورتاً آغازی در بر دارد:... این آغاز پیش از آن‎که یک رویداد تاریخی شود، همان استعداد برین انسان است... این آغاز با هر زایش نوینی تضمین می‎شود. به راستی که هر انسانی یک آغاز است» (ص 336).

پرونده ی «هانا آرنت» در انسان شناسی و فرهنگ
http://www.anthropology.ir/node/4498

Rosa گفت...

تفاوت ديكتاتوري و فاشيسم
مهدی سقایی
http://anarchygeography.blogfa.com/post-148.aspx

جغرافیا رادیکال
رویکردی نئوآنارشیستی
در جمعي به كناره نشسته بودم كه بحثي در آن درگرفته بود كه مي ناليد از زندگي سگي و مسائل مرتبط با آن و جدلي كشنده شكل گرفته بود از دلايل مختلف براي آن. آنچه در اين ميان سبب نگارش اين متن شد نه موضوع بحث كه به موقع به آن خواهم پرداخت، بلكه به كار گيري واژه هاي ديكتاتوري و فاشيسم به مترادف و موازات هم بود. در اين نوشتار به اختصار مي خواهم نكته اي كوچك را در رابطه با تفاوت ديكتاتوري و فاشيسم بيان كنم.

ديكتاتوري و فاشيسم هرچند داراي شباهت هايي هستند ولي تفاوتي بنيادين دارند. ديكتاتوري به ذات ديكتاتور وابسته است و نظام توتاليتر از او شكل مي گيرد و به شدت به پوپوليسم (عوام فريبي ) متكي است به عبارت ديگر ديكتاتور از ويژگي هاي كاريزماتيك خود در پيشبرد اهداف قدرت طلبانه استفاده نموده و با فريب توده ها و تبديل آنها به گله ، آنها را هدايت مي كند. نظام ديكتاتوري در صورت آسيب پذيري و نابودي ديكتاتور و عدم وجود جانشين كاريز ماتيك ديگر با قدرت پوپوليستي فرو مي پاشد.

اما فاشيسم يك نظام كلينتاليست ( حامي پرور) بوده كه به ذات تامين كننده منافع طبقه حاكم بر جامعه است. نظام فاشيستي ساختاري منسجم دارد و ايدئولوژي خاصي را براي انسجام ساختار خود بر مي گزيند كه بيشتر ريشه در باورهاي ديني، ملي، نژادي و نظير اينها دارد. گاهي نظام فاشيستي حاصل گذار از يك ديكتاتوري پوپوليستي به ساختار حامي پروري است كه در اين صورت تامين كننده مانفع حداكثري طبقه حاكم مي باشد. به عبارتي اگر رهبر يك نظام فاشيستي جايگزين شود باز فرقي نمي كند زيرا در در نظام فاشيستي اهميت منافع طبقه حاكم بايد تامين گردد فرقي نمي كند تقي باشد يا نقي.

براي روش شدن بهتر موضوع به كتاب راين هارد كونل به نام " فاشيسم" اشاره مي كنم كه در سال ۱۳۵۸ توسط منوچهر فكري ارشاد به فارسي ترجمه شد. خواندن اين كتاب براي درك نظام فاشيستي بسيار مفيد مي باشد. هارد كونل شش ويژگي را براي نظام فاشيسم نام مي برد كه در زير به آن اشاره شده است( ص ۲۶):

۱ ـ ايدئولوژي منتهي به امت واحده

۲ ـ اقتدار بي نهايت رهبري

۳ ـ سياست هاي ضد سرمايه داري

۴ ـ احترام به مالكيت خصوصي در مقياس خرد و متوسط

۵ ـ فلسفه سپر بلا يا به عبارتي تبيين وجود يك دشمن خارجي براي توجيه ضعف ها و ناكارآمدي نظام فاشيستي

۶ ـ و سرانجام نظامي گرايي به شدت در حاكميت فاشيستي دنبال مي شود.

دقت در ويژگي هاي نظام فاشيستي كه در بالا ذكر گرديد به وضوح مي تواند بيانگر تفاوت مابين ديكتاتوري و فاشيسم باشد.

Rosa گفت...

دوستان
من نظام فاشیستی با توتالیتر را یکی می بینم.
در مورد متن مهدی که جغرافیا و مطالعات آنارشی را تحت نئو آنارشی می گرداند هم چند سال پیش متن بالا را خواندم که به نظرم از مارکسیستها فاکت آورده و درست نیست:۴ ـ احترام به مالكيت خصوصي در مقياس خرد و متوسط
هیتلر بیشترین خدمت را به صنایع بزرگ کرد. اغلب صنایع نظامی که زیر چتر دولت توتالیتر فربه شدند.
الان هم ترامپ دارد بهشان خدمت می کند.
اگرچه بخش بزرگی از طبقه کارگر بهش رای دادند ("سیاه و سفید")
هیتلر هم با رای بالا رفت و سوسیال دمکراسی بدون جنگ قدرت را وانهاد و کلارازتکین که ریاست مجلس را داشت با احترام عقب نشست و در برابر رای مردم و طبقه!
چرا؟
هیتلر هم سوسیالیست بود اما ناسیونال سوسیالیست!
ترامپ هم!
هر دو در شرایط بحران شعار ملت دادند!
شعار کار/مصرف و بازگرداندن عظمت ملی آلمان/امریکا...
حکومت ایران نیز با شعار "امت واحده"
دیگر شعبده بازی پودموس و اوباما و بقیه این ها بپایان رسیده است!
سیستم منفورترین اعضایش را وارد کرده برای سرکوب ناب...
آنهایی که هنوز می گویند گربه است، دروغ می گویند.
ما به جنگ از نوعی دیگر وارد شده ایم.
باید جبهه ی مقاومت را برای خرابکاری در سیستم هر کجا که می توانیم انسجام بخشیم.
کشورهای مونوپول بزودی صحنه ی جنگی خونین خواهد بود. جبهه ی فاشیسم و رزیستانس
طبقات دارا موضعشان مشخص است. ما اما رودررو با طبقه ی کارگری قرار خواهیم گرفت که برای داشتن کار و سهمی از مصرف، میلیونی برادران خود را قتل عام خواهد کرد.
من هنوز تنم از صدای رزا لکزامبورگ می لرزد!
او تنها کسی بود که به جنگ اول نه گفت!
اما گلدمن جنگ دوم را دید و ما در ابتدای جنگ 3 هستیم!
جنگ کلاسیک منظورم است، برای باز تقسیم جهان...
اگرنه که جنگ ما خیلی وقت است که شروع شده...
مبارزه ی ما فقط برای بقا می تواند معنی دهد.
فرقی نمی کند داعش باشد یا ارتش آدمخوار روسیه/سوریه/ایران...
همانگونه که ارتش روژاوا تنها از خودگردانی ها و بقای خود شلیک می کند....
بگذاریم گرگها با دریدن خود مشغول شوند
اسلحه ی ما تنها در دفاع از خود خواهد خروشید.
آنارشیستها نیز در جنگ دوم هم در اردوگاههای استالین اسیر بودند و هم هیتلر...
آنها هم که آزاد بودند در صنایع نظامی خرابکاری می کردند چرا که خرابکاری در تولید یعنی کُشته هایی کمتر...

ناشناس گفت...

سلام چند باره روزا جان تشکر که از یک زوایه ی دیگر به بحث کمک کردی ،ممنون که شاید تلفن را پیدا کنی اگر نم نشد از جاده خاکی میام،
خوب بریم سر اصل مطلب،،
لب گور از جاده خاکی میام وبه سئوال عزیز ناشناس ادم معمولی پاسخ خواهم داد، البته من هم نه روشنفکر و نه سوپر من کارگر ساده و بدون ادعا،
سئوال، رابطه موقیعیت اقتصاد با فلسفه سباسی چگونه تعین میشود؟؟
سئوال دیگه شوخی هم نداریم، هر چند که این بحث ها را روشنفکری میدانم و انسان را وادار میکنه که از بخش عمل اجتمائی دور کند،، ولی چاره ی نداریم باید پاسخ گو باشیم، هر فرماسیونهای اجتمائی در دورانهای خود اقتصاد، سیاست خودشو بتوسط روشنفکران، بورکراتها، مهندسین ،کارگزاران، در مجموع تمامی کسانی که در هر حوزه با مهارتهای خود زمینه رشد در حوزه تئوریک بوجود آورد، عمدا این انسان ها در تولید اجتمائی هیج نقشی ندارند، در واقع میشه گفت مفت خوردند، من بحث روبنا زیر بنا را قبو ندارم، اگر هم به بحث ارتباط داره از دست من بر نمی اید، اگر از زمانی که انسان ها زندگی جمعی را شروع کردند و همه برای زندگی اجتمائی انسانی تلاش میکردند وتقسیم کار عادلانه و اختیاری زندگی را سپری میکرندند، و در روند اجتمائی شدن تولید و ابزار تولید نقش اساسی داشتند وهیچ اقا بالاسر ویا مادر بالا سر نداشتند وهمه چیز بر وفق مراد بود ،فلسفه سیاسی بقول دودستمان احتیاجی نبود فلسفه انسانی بود، مهارت ها چه اکتسابی چه غریضی یکسان عمل میکرد پول نبود به هیچ خدای زمینی و اسمانی هم اعتقاد نداشتند، تا اینجا داشته باش تا برم غذا بخرم وبیام چون سر کارم

ناشناس گفت...

فرموده اید، و "تقریبا" نظر مارکسیستها هم هست که:

"هر فرماسیونهای اجتمائی در دورانهای خود اقتصاد، سیاست خودشو بتوسط روشنفکران، بورکراتها، مهندسین ،کارگزاران، در مجموع تمامی کسانی که در هر حوزه با مهارتهای خود زمینه رشد در حوزه تئوریک بوجود آورد،..."

سئوال:

"فرماسیونهای" اجتماعی خود بخود بوجود آمده است و یا انسانها درست کرده اند؟

ناشناس گفت...

هنوز نمی فهمم طبقه متوسط به چه کسانی گفته میشه. وقتی طبقه متوسط هست، حتما طبقه بالاتر و پائین تر داره، درسته؟ این طبقات چطور به این صورت دسته بندی می شوند، چطور یکی متوسط است دیگری نیست؟ اسم بالائی ها هست طبقه بالا؟ اسم پائینی هست طبقه پائین و اسم وسطی ها هست طبقه متوسط؟

طبقه بالا، اگر در فکر شما وجود دارد، چرا رحیم تر و انسان تر از فاشیسم مورد نظر طبقه متوسط شماست؟ در ثانی اینهمه آدم کشی در تاریخ توسط لشکران تشکیل شده از "طبقه" پائین بوده یا از طبقه متوسط؟

لطفا من را دنبال کتاب خونی نیاندازید، اصل بحث را با عقل خودتان توضیح بدهید. منظور در اینجا پز کتاب خونی دادن نیست، منظور اینجا حلاجی قضایا با عقل خودمان است. اگر عقل خودمان نتواند قضایا را توضیح بدهد، آنها که کتابها را نوشته اند و تبلیغ میکنند می شوند ارباب ما.

ناشناس گفت...

هیچ چیزی خود به خودی نیست، این بحث کاملا روشنفکری و غیر علمی یادته قبلا چپ ها میگفتند حرکت خود به خودی، بنظر ما هر عمل اجتمائی و هر عکس العمل اجتمائی بدون دلیل نیست ،حالا دوست گرامی خیلی چیز است که مشترک است خیلی چیز ها است که ما میگیم ولی مارکسبستها اصلا قبول ندارند حالا اگر اجازه بدهی بریم کمی غذا بزنیم بهر حال معرفت حکم میکند که بفرما بزنیم بفرمائید غذا

ناشناس گفت...

تا آنجا که میدانم، فرماسیونهای اجتماعی اصلاحی بوده که مارکس بوجود آورده. دوباره، منظور مارکس از فرماسیونها چیست؟ منظر شما از فرماسیونها چیست؟ فرماسیونها از لحاظ مارکس چگونه بوجود آمده اند. فرماسیونها از لحاظ شما چگونه بوجود آمده است؟

ناشناس گفت...

کامنتهائی که از کله نویسنده نیامده و مراجعه به اشخاص دیگر و یا نقل قول هست را نمی خوانم و علاقه ندارم که بخوانم. فقط به عقل و زبان و گفتار خود کامنت دهنده علاقه مند هستم، وگرنه تا حالا مذهبی ویا طرفدار مکتب ها بودم.

ناشناس گفت...

رزا،
نوشتی:

فرقی نمی کند داعش باشد یا ارتش آدمخوار روسیه/سوریه/ایران...

نقش غرب و آمریکا را در این کارزارها فراموش کردی. نه؟

ترامپ فاشیست است، کلینتون دموکرات است؟ ترامپ جنگ طلب است، کلینتون نیست؟

ناشناس گفت...

رزا،

نوشتی:

طبقات دارا موضعشان مشخص است. ما اما رودررو با طبقه ی کارگری قرار خواهیم گرفت که برای داشتن کار و سهمی از مصرف، میلیونی برادران خود را قتل عام خواهد

سئوال:

آیاافکار "طبقه" کارگر تحت کنترل نهادهای "طبقه دارا" نبوده، آیا رای دادن به ترامپ نتیجه نفکر و آموزش آزاد آنها بوده و یا در واقع آنها حامل عقیده اربابانشان هستند؟

به ایلبتهای رای دهنده به ترامپ مراجعه کردی؟ به درجه نفوذ مذهب دست راستی در آن ایالتها مراجعه کرده ای؟

اگر قرار بود که طبقه کارگر از خودش فکر کند که اینهمه کتاب و مقاله و حزب کمونیستی وتظاهرات و اتحادیه و مبارزه با دروغپردازی معنی نداشت! داشت؟

ناشناس گفت...

با دست راستی ها باید مبارزه کرد اما نه به قیمت قدرت دادن به مرتجعین لیبرال و تبلیغ برای آنها.

کامنت اول منهم کماکان سرجایش هست و عقیده ام تغییر نکرده است.

دیالوگی مستقیم و منظم و منطقی دریافت نکرده ام.

منشا شر در اصل و کنه خودش در تمایل انسان به اقتدار داشتن است و طبقات اقتصادی محصول تحقق عینی چنین گرایشی است.

"فاشیسم" در تمام لحظات تاریخ انسان از زمان پیدایش اقتدار و دولتها وجود داشته و جامعه فقط و فقط در فرم اعمال و عینیت یابی اقتدار تغییر کرده است نه در محتوای خود.

لیبرالیسم یک حقه بازی بزرگ است برای کاهش تضادهای حاد و متنوع بین سلسله مراتب حاکم و محکوم.

از بحث، بحثی نمی بینم، خارج می شوم، موفق باشید تا بعد.

بگذار آرشیو بشود.

ناشناس گفت...

ناشناس گرامی لب گور صحبت میکنه
اگر واقعا به صحبت اخرت که به نقل و قول ها اعتقادی نداری وفقط به پراتیک بشری اعتقاد داری چرا ما را دنبال نخود میفرستی،؟؟؟؟ میخواهی من از نوشته هایت یک چیزی را تشخیص بدم و تو صادقانه دوست داشتی جواب بده واگر هم نخواستی که نخواستی واقعا قول میدی؟ که صادقانه جواب بدی؟؟ با مطرح کردن اینکه من انقلابی نیستم به ظاهر بحث روشنفکر ها را انجام میدی و پیش خودت احساس میکنی که جواب همه چیز را داری اوکی چیلی خوبه اصلا من شکی ندارم ولی سئوال اساسی این است ادبیاتی که استفاده میکنی نشان میدهی که از یک جنبش کارگری رزمنده ومبارز که در کارخانه های متعدی که پوست انداخته باشی نیستی از اینکه در جایگاهی انسانی و خرد جمعی قرار گرفته ی و بشکل مشورتی بحث را به چلش میکش من خیلی خوشحال و سرافراز هستم امیدوارم که بتوانیم در عمل اجتمائی از شما بیشت یاد بگیرم

ناشناس گفت...

خوب باطری موبیال داره تمام میشه
لب گور مینویسد
هر فورماسیون ویا هر دورانی بر اساس نیروهای مغلوب وغالب میل به تغیر دارد مناسبات گذشته نمی واند خواسته ها ویا اجتیاجهای جامعه جوابگو باشد رقابتهای متقابل برابری طلب بدون اختیار جایگزبن رابطه های پولی با منافع تبدیل می شود در ان مقطع مهارتها به شکل واقعی وانسانی جای خود به تقسیم کار ناعادلانه قرار میگیرد مثلا مهارت یک کفش دوز را نمیتوان با مهارت جمعی ابیاری ویا ریختعگری مقایسه ونتجه اینکه به کجا خواهد کشید قابله مقایسه نیست، برای روشن شدن میتوانم بحث را کش بدهیم ،مهارت فردی یک کفش دوز مهارتی است که هیچ کس از احاد جامعه از شاه مملکت گرفته تا کدخدا ده این مهارت از دست او بیگیرند ویا او را مجبور کنند که تو باید دست از کار بر داری ما میبینیم که این شغل تا بجال ادامه دارد اما مهادتهای دیگه صنعتت دیگر اینگونه نیست باطری دارن میمیره

Rosa گفت...

"فاشیسم" در تمام لحظات تاریخ انسان از زمان پیدایش اقتدار و دولتها وجود داشته و جامعه فقط و فقط در فرم اعمال و عینیت یابی اقتدار تغییر کرده است نه در محتوای خود.

رزا: جمله بالا درست است اما اینک موش و گربه بازی هم تمام شده است برای "اقنا"ی "طبقه".
مردم ترامپ را مانند هیتلر انتخاب کردند.
یاباید مثل سوسیال دمکراسی آلمان همکاری (سکوت) کرد یا خود را برای سرکوب جانانه آماده کرد!
مائویستها با "جامعه ی مدنی" در خیابانند!
اینک دیگر کار از علنی گرایی تبلیغ و ترویج گذشته و باید خود را برای یورشی افسار گسیخته به خود آماده کرد. باید قبول کرد: طبقه نوکران خونخوارتر سیستم را انتخاب کرده...
از 50% رای 25% راستهای رادیکال رای آورده اند. و نارضایتی از سیستم منجر به انتخاب ملی گرا/راسیست/سکسیسم... کانالیزه شده.
دقیقن بمانند داعش
گفتمان تعیین حداقل دستمزد مالیده. اینک توده منتظر سرمایه دار وطندوست برای بازگشتش ، پایش را برای گاییدن باز کرده برای لقمه ای نان. حال بیا چانه بزن !
فاشیسم طبقه ندارد و به فرمان لینچ می کند. پلنگهای سیاه، از دل همین دورانها از "جامعه ی مدنی" زاییده شد. یک مبارزه ی عبث محصول سرکوب وحشی سیاهان...
همانطور که یک شبه زنان ایرانی به اندرونی هُل داده شدند.
فاشیسم مستقر جامعه ی مردان را با خود متحد کرد و زنان رودر رو با مردان خانواده قرار گرفتند. آیا باید مردان را سربه نیست می کردند؟
جنگی عبث و نابرابر.
شاه دیکتاتوری بود بدون حمایت داخلی. خمینی پشتش میلیونها...
می توان گفت دیکتاتوری شاه/خمینی یکی بود. اوباما/ترامپ یکی است...
داعش/بشار اسد نیز و همه یکنوع هستند.
برای زنان اما داعش و خمینی و شاه و اسد یکی نیست. پشت داعش و خمینی مشروعیتی است که پشت شاه/اسد نیست.
قدرت ایدئولوژی/مذهب و یکهو می بینی گفتمان حاکم چند قرن به عقب رفته. چشم در آوردن و کنیز گرفتن و تجاوز به کودک شرعی شده...
اینجا دیگر یا باید شلیک کنی یا گردن زده می شوی...
عمل حاکمیت ایت که تاکتیک را تایین می کند.
برای سیاه و بقیه "دیگری" ها در امریکا وضع فرق خواهد کرد مثل زنان در رژیم خمینی/داعش...
فاشیسم همیشه بوده اما اینک مشروعیت هم دارد.
نه فقط در امریکا این موج خیلی زود به اروپا خواهد رسید.
دوران تبلیغ و بسیج توده ها بپایان رسیده...
آنان انتخاب کرده اند همانطور که آلمان انتخاب کرد.
مهم این است که خود را آماده کنیم.
می توان هم بمانند خاخام های یهودی ستاره ی زرد را به پیراهنها دوخت و به انتظار سرزمین موعود نشست!
من بخوبی میدانم فرقش را. در آلمان شرقی بدون وسیله دفاعی با کله مشکی نمی توانی رفت و آمد کنی و هر لحظه باید آماده باشی...
این وقتی است که فاشیسم مشروعیت دارد.
در آلمان غربی می توانی شبها بدون کابوس سر کنی چرا که مطمئن هستی همسایه ات بتو پناه خواهد داد و همدست سیستم نیست.
موضوع آماده شدن است برای روزهای سیاه. تا مثل گوسفند سرت را خورد نکنند.
اگر سازمانهای سیاسی این را به هوادارانشان گفته بودند، دهه ی 60 جوانان مثل گوسفند ذبح اسلامی نمی شدند.
موضوع این است.
برگزاری 30 خرداد یا کاملن مخفی شدن؟
مائویستها بوی عوض شدن اوضاع را شنیده اند و دنبال 30 خردادند. سوسیالیستها می گویند خر داغ می کنند و حاکمیت در حال عوض کردن کفش چرمی اش به پوتین است...
ما هم می توانیم هر روز صبح برای سلامت برویم بدویم! تقی یا نقی؟ چه باک!
به نظرم اما باید آماده بود. برای مبارزان حداقل پُشت جبهه ساخت و دفاع از خود را سازمان داد. امکانات ساخت و منسجم به خرابکاری دست زد...
ما شلاق بر تن حکومت مذهبی را چشیده ایم. وقتی بنای محل قران زیر کتفش می گذاشت.
اینک محرومترین مردمان خشت دیوار راسیسم را بالا میبرند.
مجانی و بدون مُزد!

ناشناس گفت...

اگر توانستی بگرد شاید پیدا کنی تلفنم عوض نشده قربانت من مال تو گم کردم

ناشناس گفت...

رزا، مردمی که محکوم و تحت تسلط حاکمین می باشند، شاید بشود گفت 99 درصد جامعه، هیچ انتخابی ندارند و در نتیجه هیچ چیزی را انتخاب نکرده اند و نمیکنند. این انتخابات ها همه اش دلقک بازی است، تعجب میکنم که تو عقیده ات را بر اساس نتیجه انتخابات گذاشته ای. میگویند هیتلر از طریق انتخابات آمد روی کار ولی نمی گویند که در 100 سال قبل از هیتلر سیاستمتداران و فلاسفه اشان چه غلطی میکردند که موجب شود که محکومین جامعه انتخاب درستی داشته باشند. برعکس، قبل از روی کار آمدن هیتلر تمام سعی انواع و اقسام سیاست مدارن این بود که محکومین انتخاب نداشته باشند و یا انتخاب درستی نداشته باشند. لطفا کثافات صاحبان اقتدار را از آزادی محکومین نتیجه نگیر، این واقعیت نیست. کسانیکه به ترامپ رای دادند به بدبختی خودشان رای دادند، کسانیکه به کلیتون رای دادند به بدبختی خودشان رای دادن. جهل است که بیداد میکند، نه آزادی و اختیار و آگاهی.

ناشناس گفت...

از همه اینها گذشته، هیتلر کجا، ترامپ کجا. حدس من اینه که ترامپ جامعه آمریکا را کمی رادیکال می کند بعد می رود دنبال کارش. حتی معلوم نیست که بگذارند ریاست جمهوری اش دوام پیدا کند. برابر کردن هیتلر و ترامپ خیلی مشکله.

Rosa گفت...

لطفا کثافات صاحبان اقتدار را از آزادی محکومین نتیجه نگیر، این واقعیت نیست. کسانیکه به ترامپ رای دادند به بدبختی خودشان رای دادند، کسانیکه به کلیتون رای دادند به بدبختی خودشان رای دادن. جهل است که بیداد میکند، نه آزادی و اختیار و آگاهی.

رزا: اصلن بحث من این نیست که "محکومین" در آزادی انتخاب کرده اند یا نه.
میتوان گفت: اصلن هیچ اتفاقی نیفتاده است!
برای آنان که فکر می کنند شرایط وخیم تر خواهد شد: باید در این مرحله با تغییر شرایط نوع مقاومت را تغییر داد.
چرا که ما از کشوری می آییم که مبارزین فرق اوضاع را درنیافته و اغلب رفقایمان ذبح اسلامی شدند و بخشن می شد جلوی آن را گرفت.
البته امیدوارم پیشگویی هایت درست باشد اما اعضای حسی من سیگنالهای خطر را دریافت می کند اگرچه در اروپا نشسته و با کیلومترها فاصله میبینم!

ناشناس گفت...

رزا، کلا من حاکمیت و اقتدار را چون تاریخا با زور کتک و زندان و اعدام بوجود آمده، فاشیستی میدانم، حال چه شکلش دموکراتیک پارلمانی باشد و چه نباشد، چه فرم خرد داشته باشد چه فرم کلان - به فرم ظاهری دولت کار ندارم، به کنه اش کار دارم. جنگ بین انواع و اقسام فلسفه های سیاسی و اشکال عینی ای که پیدا میکند، جنگی است بین صاحبان اقتدار در خدمت ایجاد ثبات و تدواوم بی دردسر برای حاکمیتشان. آنارشیستها احتیاجی به پدیده شناسی های دولت (علوم سیاسی)و انواع آن ندارند، آنها فقط باید فریب شبه علم را نخورند و وقتی از یک نوع دولت علیه نوع دیگر دفاع می شود، نشان دهند که ماهیت و ذات دولت اساسا فاشیستی است. حال منظور من از فاشیسم در دنیائی از تعاریف چیست؟ خیلی ساده: کوشش برای تسلط بر زندگی دیگران، مقاومت آنها را با زور فیزیکی و سپس شستشوی مغزی نسلها از بین بردن تا نیروی کار ذهنی و عینی آنها را در خدمت خود دراوردن، به یک کلام، اقتدارگرائی. با این تعریف، همه انواع دولتها فاشیستی می شوند. کلمه دیگری ندارم، کلمه فاشیست را انتخاب کرده ام چون با احساس حضورعینی ش یکی است و آنرا در ایران تجربه کردم و لازم نیست که در آلمان هیتلری و یا دوران موسیلینی باشم، اینرا در محیط کار در غرب هم تجربه کرده ام، که یک زندان است. در بالا ذکر کردم که برخورد دولتهای دموکراتیک در مواقع بحرانی با خودی و یا در برخورد به آدمهای غیر خودی در مواقع دیگر، ماسک انساندوستی و دموکراتیک دولت را کنار زده و ماهیت فاشیستی هر دولتی را بر ملا میکند، حتی دولتهای اسکاندیناوی، چون اصل اقتدار و منطق حضورش هرگر نفی نشده که هیچ کاملا شکل نهادینه دارد. یکی از نمودهای حضور فاشیسم، محیط کار است، مارکسیستها اینرا بصورت رابطه کار و سرمایه بیان میکنند که بخشا درست است. ولی بیشتر، رابطه کارگر با صاحب سرمایه فاشیستی است چون وقتی که یک کارگر را بیکار میکنند، اگر آن کارگر از محیط کار بیرون نرود و آنرا از خود بداند، پلیس صدا میکنند، یعنی کار را به تهدید فیزیکی و بلاخره اگر بیشتر مقاومت کرد به خشونت و قتل می رسانند. این همان است که میگویم فاشیسم است که بصورت پنهان در همه روابط و در اشکال دولت وجود دارد و با توجیهات قانونی پنهانش میکنند. فاشیسم را در رابطه زنها با مردها هم میتوانیم مشاهده کنیم. در بعضی از جوامع وقتی خانواده درست میکنند، حق قتل زن را به مرد میدهند. چرا این را فاشیست ندانیم و سعی کنیم برایش کلمه دیگری استفاده کنیم و بگوئیم نه فاشیسم بیان شکل دولت است، این چیزی دیگر است! اینها خود فریبی و سر زیر برف کردن است. وقتی زن را به مرد میدهند به مرد برده میدهند، این توجیه آنتروپولوژیک ندارد، این بیان وجود فساد در جامعه است که مثل علم پزشکی باید بصورت بیماری برسمیت شناخته شود تا بشود آنرا از بین برد.

نگذاریم که شرایط رفاه شغلی و اجتماعی و آزادی های بی تاثیر، باعث شود که حضور و حاکمیت و تدواوم فاشیسم را نبینیم.

ناشناس گفت...

رزا، حال چرا از کلمه "دیکتاتوری" استفاده نمی کنم، چون کلمه دیکتاتوری هم مثل دولت دموکراتیک، ماهیت فاشیستی دولت را پنهان میکند. وقتی دولت فاشیستی می شود، ریاکار نیست، ماهیت خود را کاملا عرضه میکند. دولت فارشیستی اصل و کنه واقعیت رابطه انسانها را بیان میکند، روابطی که با هزاران مقوله فرهنگی و شبه علمی سعی میشده عیان نشود.

Rosa گفت...

ممنون از توضیح
چیزی که من نمی فهمم این است که اگر دولت ، دولت است، چه نیازی به صفت فاشیستی دارد؟
تکلیف ما با دولت مشخص است.
اغلب دولتها اصلن مشروعیتی ندارند در میان مناطق جغرافیایی خودشان. وقتی فاجعه است که مشروعیت مردم پشتشان باشد حال بدلیل بحران، نا آگاههی و غیره)
اینک مراحل بحرانی برای ما آغاز می شود یعنی وقتی مردم در مراحلی مشروعیت دولت را تضمین کنند و صحه بگذارند.
اینگونه تو با چهره ی دریده و بدون ماسکی روبرو خواهی شد که قدرتش سهمناک است چون توده را حامی خود دارد.
پس وضعیت و برخورد ما نیز باید فرق کند و دوران موش و گربه بازی نیز تمام می شود.
دولتهای ایالتی شرق آلمان/غرب آلمان...
حکومت داعش/خمینی
هیتلر/موسلینی/استالین...
ما دیگر نمی توانیم در این دوران ها همان رفتاری را داشته باشیم مثل قبل آن...
همانگونه که نوع زندگی در شرق و غرب آلمان متفاوت است.
همانگونه که قوانین شرایط جنگی با شرایط غیر جنگی متفاوت است.
تو در زندگی ات مجبور به حمل اسلحه نیستی برای دفاع از خود، اما در مناطقی که فاشوها دست بالا را دارند مجبوری اقلن شوکر بگذاری در جیبت.
مثل روژاوا و چند سال پیش جیاپاس...
....

ناشناس گفت...

دوستان آنارشیست،

در اینجا لازم می بینم که یک مطلب مهم که در طول کامنت نویسی های بالا به ذهنم رسید را توضیح بدهم، این موضوع بنظر من، لااقل بنظر من، خیلی مهم است. مطلب تفاوت ما آنارشیستهاست با مارکسیستها.

یک تفاوت کلیدی بین ما آنارشیستها و مارکسیستها وجود دارد و به همین دلیل مرتجع ترین چریانات تاریخ، مارکسیسم را به ما ترجیح میدهند. تفاوت در این است که ما آنارشیستها به آتوریته و یا اقتدار انسان بر انسان اعتقاد نداریم و میخواهیم آنرا براندازیم. این موضوع برای ما موضوع بازی است و حتی بعضی از سرمایه دارها هم به آنارشیسم علاقه مند می شوند و آنارشیسم اشکال گوناگون پیدا میکند! اما همیشه و همیشه، بحث های درونی ما آنارشیستها بر سر این است که چه نظری و چه عملی حقیقتا و بطور موثر میتواند رابطه اقتدار (حاکم و محکوم) را در میان ما از بین بیرد. برای همین ما پیغمبر و رهبر و مرجع تقلید نداریم و به همه به نظر تردید می نگریم و همه ما خوب میدانیم که اگر هر کدام از ما در جهت کسب آتوریته و اقتدار و حاکمیت حرکت کند، لااقل در روابط درونی ما، تیشه به ریشه خودش می زند و خودمان او و یا آن جریان را نفی میکنیم.

اما بر خلاف ما، مارکسیستها هواداران مارکس هستند، نه ایده معینی، حتی نه کمونیسم. تمام بحثهای درونی و بیرونی آنها با هم بر سر این است که کدامشان به مارکس نزدیک تر هستند و نماینده واقعی او می باشند. بعبارت دیگر، تفاوت کلیدی ما با آنها این است که ذهن ما متوجه رهائی از اقتدار است، یک مسئله روحی-اجتماعی، ذهن آنها متوجه درک عمیق و واقعی مارکس، یعنی درک یک شخصیت برای نشاندن او به عنوان مرجع و یا "جانشین اش"، لنینها، یه عنوان مرجع. بدینجهت، بخوبی میتوان دریافت که مارکسیستها در دام اقتدار گرفتارند و از آن رهائی نخواهند یافت چون فی النفسه با آتوریته اشان، مارکس، رابطه مقلد و مرجع برقرار میکنند.

در انتها، بنظر من، نباید فراموش کنیم که مارکسیسم مارکس نیست. مارکس کمونیست بود. مارکسیستها کمونیست نیستند، مارکسیست هستند. مارکسیسم تفسیر های گوناگون از عقاید مارکس دارد. ما میتوانیم از مارکس بیاموزیم ولی مارکسیسم نباشیم. ما برای رهائی از اقتدار، از همه می آموزیم. مرجع اصلی و نهائی ما شخصیتهای دانا نیستند، عقل خودمان است. عقل خودمان با تمام کاستی هایش. سواد مارکس ممکن است از آنارشیستهای قدیمی بیشتر باشد، ولی سواد دار بودن دیگران مسئله ما را حل نمیکند و ما دنبال شخصی که سوادش از مارکس بیشتر باشد نیستیم. علم و آگاهی و رهائی بر اساس سواد نیست. در تحلیل نهائی علم و آگاهی و رهائی متکی به منطق، خلاقیت ذهنی و مشاهده و تجربه و آزمایش و عمل تغییر وضع است. آزادی و رهائی از اقتدار چیزی است که نیازمند اختراع است، چیزی نیست که باید گرفته شود. بردگی و محکومیت ما اختراع حاکمین بوده است و نسل به نسل منتقل شده است، این وضعیت چیزی نبوده که از ما روزی گرفته شده باشد. فرماسیونهای گوناگون اجتماعی و اقتصادی محصول کار اقتدارگرایان بوده است، آنها روابطی نیستند که بطور خودبخودی پدیدار شده اند. ما چاره ای جز خلاق بودن ، افق باز داشتن، دیالوگ داشتن و برای خود فکر کردن نداریم.

ناشناس گفت...

بنظر من خیلی ساده میتوان اقتدار را تو روابط متقابل شناخت، کسی که با دوستش را بالا برخورد میکند دارای اقتدار است، مادامی که نخواسته با خصلت تکبر ،نگاه از بلا با خودش کنا بیاید نمیتواند ضد اقتدار باشد،

ناشناس گفت...

بنظر من، برای شناخت اقتدار لازم نیست هزار تا کتاب خواند، خیلی ساده میتوان این بیماری را شناخت تعریف ساده اقتدار بیشعوری مطلق است، در حوزه شناخت حاکمیت اگر ما نتوانیم این پدیده شوم را بشناسیم خیلی ساده در جمع انسای خیلی ها را از خواهیم داد، بعبارت دیگر انسان با اقتدار سطی در مبارزه دچار تناقض رفتاری، اجتمائی، و در نهایت مثل همه سازمانهای کوچک و بزرگ که کم نبودند به هم اسلحه کشیدند، این درد ماست، نه این که مارکس کمونیست بود افراد دیگه هوادر مارکس مارکسیم بودند، مارکس کمونست تو گیمومه دیدیم با مانیفستش چه فاجعه ی بوجود آورد، مارکس کمونیست دیدیم چگونه در کمون پاریس آچمز شد و به کمون پاریس گفت کمونیست ناباور، اینها دردهای ما هستن، حالا بعد قرنها با بشنیم از مارکس کبیر کمونیست بودن را بیاموزیم،، وای بر ما دادش ناشناس کارگرهای رزمنده و پیشاهنگ قبل از اینکه مارکس بدنیا بیاید کمونیسم را در عمل اجتمائی خود بوجود آورده بودند، حالا اگر تو میبنی بقول تو وضیعت برگشته و کارگرها تولید میکنند و هر روز هر روز فقیر میشوند باید تولید نکنند، تولید دیگه ضد ارزش شده باید به این فاجعه پایان داد، پیروز باشید

ناشناس گفت...

نوشتی:

"نه این که مارکس کمونیست بود افراد دیگه هوادر مارکس مارکسیم بودند، مارکس کمونست تو گیمومه دیدیم با مانیفستش چه فاجعه ی بوجود آورد، مارکس کمونیست دیدیم چگونه در کمون پاریس آچمز شد و به کمون پاریس گفت کمونیست ناباور، اینها دردهای ما هستن، حالا بعد قرنها با بشنیم از مارکس کبیر کمونیست بودن را بیاموزیم ... "

اختیار اینکه از مارکس بیاموزیم با خود ماست، شما میتوانید از مارکس چیزی نیاموزید. من کتاب سرمایه او را بسیار آموزنده میدانم. دیدگاه ماتریالیسم تاریخی او را در کتابها و نوشته هایش قبول ندارم، ماتریالیسم دیالکتیک را از او نمیدانم، از مارکسیستها میدانم. کارهای مهم و آموزنده دیگری هم دارد. بحثهای غلط مارکس هم قابل فکر کردن است و در غلط بودن هم مفید هستند و ذهن را بکار می اندازند. این عقیده من است، انتخاب اینکه برای دانش چه راهی انتخاب کنید، با خود شماست.

البته خوب میدانم که آنارشیستها هم تروریست و قاتل و خطا کار بوده اند، یک نمونه آنرا رزا ذکر کرد: مردسالاری پرودون. خوانده ام که اعدامهای مرتجعین توسط آنارشیستها در جنگ داخلی اسپانیا بی رویه بوده و به افراط کشیده شده بود. ولی تحقیق معینی در این مورد نکرده ام.

نوشته ای

"بنظر من، برای شناخت اقتدار لازم نیست هزار تا کتاب خواند، خیلی ساده میتوان این بیماری را شناخت"

تقریبا موافقم، ما در تجربه روزمره خود از دوران کودکی تا دوره بزرگسالی متوجه وجود اقتدار در جامعه می شویم و برایمان ناراحت کننده است. کودکان از بزرکسالان زودتر به این حقیقت پی می برند چون ذهن پاک و ساده ای دارند. ولی اینطور بنظر می اید که نه همه ما بلکه فقط بعضی از ما، از جمله شما، به درک این حقیقت می رسیم و بخش عظیمی بعلت سرسختی و پیگیری و جدیت ارتجاع، با بزرگ شده، تابع آن شده و اقتدار را امری بد نمی فهمن و به آن تن میدهند و یا حتی فکر میکنند که خودشان باید دنبال چنین چیزی باشند. آنها حتی بصورت طبقاتی سازماندهی می شوند و علی رغم درک وضعیت دشوار خود، کماکان تن دادن به اقتدار را مناسب تشخیص میدهند چون آلترناتیوی نمی بینند و تاریخ کمونیسم و آنارشیسم تا آن حد موفق نبوده.

البته ما همه بعلت بیمار بودن روابط اجتماعی از بیماری های روحی و نظری در امان نیستیم، از جمله خود من. من فقط سعی میکنم که مثل بقیه نباشم. کار ساده ای نیست، هر روز زیر بار حمله نظری و عملی مرتجعینیم.

اینو با حدس و گمان می نویسم، اینترنت یک محیط مجازی است و من از آن برای تبادل نظر استفاده میکنم. اینترنت برای من جای دوست یابی نیست. اگر جدی نوشتن و به اصل موضوع پرداختن تکبر است، همه کتابهای علمی موجود در جهان را آدمهای متکبر نوشته اند! یکسری بحثهای منطقی و علمی داریم که فرهنگ خودش را دارد و یک سری بحثهای هنری و ادبی، و یکسری هم روابط دوستانه و عاشقانه. اینها همه از هم مجزاهستند و اگر اینها را با هم مخلوط کنیم، بنظر من، گیچ می شویم و رشته قضیه از دست خارج می شود. سعی ما باید این باشد که مسائل و قضایا روشن و فهیم باشند تا در عمل دقت و هوشیار باشیم. ولی اصراری ندارم که کسی موضوع را جدی نگیرد و با چیزهای دیگر قاطی نکند، اختیارش دست خود اوست. من موضوع را جدی میگیرم و البته این انتقاد به خود که چرا جدی میگیرم و از لغات و زبان خیلی سرد و مجرد استفاده میکنم را نمی بپذیرم.

اگر آنارشیستهای ایرانی ای که به هم نزدیک هستند اعلام کنند که نشستی عمومی خواهند داشت، حتما در آن شرکت می کنم. اگر امکان برگزاری چنین نشستی را داشته باشم، حتما اقدام خواهم کرد. در نشستها و آکسیونهای اتحادیه های کارگری و آنارشیستی و غیر آنارشیستی غیر ایرانی تا حد امکان شرکت کرده ام و در صورت امکان و موقعیت حتما شرکت میکنم.

بهرحال شما یک جور هستید، من هم یک جور دیگر، مهم این است که هر دو معتقدیم اقتدار ارتجاع است و فقط در دولت نیست و در تار و پود جامعه لول میزند.

ناشناس گفت...

مرسی چیزهی مطرح کردی که انسان کمی تعمق کنه بهتر متوجه میشه که نمیتوان وسط دو صندلی نشست، تکبر هم مثل اقتدار یک نو مریضی است، یک نوع بیشعوری است،، اگر تو دوست گرامی مجازی میگی اکثر نوسنده برای روشنگری با استناد نوشته من متکبرند، باید باور کنی انها هرکز برای تغیر تلاشی نکردند، شرط صداقت بر خورد جدی با پدیدهاست ،اکر انها صداقت داشتند بدون تکبر مینوشتن، در خاتمه اگر تو کاپتال بطور جمعی و فردی خواندید ا شما خواهشی داشتم درک خودتان را ویا درک مارکس را از ارزش برایم توضیع دهرررید سپاسگذار میشم

ناشناس گفت...

نوشته بودی ار جدی نوشتن وبه اصل مسئله پرداختن تکبر است، ودر ادامه اشاره به همه کسانی که مسائل علمی را نوشته ند متکبرند، البته من بطور کلی حرفت را قبول ندارم، من بیست جلد کتاب در رابطه با انقلابمکبیر فرلنسه را خواندم خیلی جالب بود تاریخ تمدن ویل دورانت را خواندم خوشم امد البته و متعسفانه با پول کتاب بعدامخودشوخراب کرد رفت تو بیزنس بنابراین اکر تکبر بده خوب بده وکمی صبور باش و تاثیر مثبت خودتو رو ادمها بگذار مگه چارلی با حرکتش چقدر تو جامعه تاثیر مثبت گذاشت البته من به یک شکل دیگر حرفتو قبول دارم خیلی ها نوشتن، از مارکس از انگلساز لنین بگیر تا باکونین سئوال اساسی ازشما و همه این نوشته ها چقدر در انحراف طبقه کارگر و مردم و همه زحمتکشان نقش اساسی داشته؟

ناشناس گفت...

منظور شما را در مورد تکبر نمی فهمم، اگر خواستید میتوانید بیشتر توضیح بدهید. اگر خواستید توضیح بدهید، ابتدا بنویسید که من چه کفتم، بعد مجددا توضیح بدهید که چه میگوئید. در مورد کتاب سرمایه، دلیلی نمی ببنم که امتحان پس بدهم. در مورد اینکه تکبر یک اخلاق ارتجاعی است با شما موافقم.

Rosa گفت...

مارکسیسم و آنارشیسم
نزدیکی، ترکیب یا جدایی؟
نوشته ی: رنه برتیه – René Berthier
....
من فکر می کنم که در مارکسیسم آن بخشی نگه داشتنی است که به ویژه مارکسیستی نیست، هر چند این موضوع متناقض به نظر برسد. یک نظریه ی اجتماعی لزوماً از مشاهدات سرچشمه می گیرد تا بتواند به مفاهیمی دست یابد که اجتماع را توضیح دهد و سرانجام به نتیجه گیری برسد.
الف – مشاهدات و روندهای سرمایه داری که مارکس ارائه داد در مجموع همانانی هستند که پرودن پیش از او کرده بود با این تفاوت که مارکس بخت زندگی طولانی تری داشت تا بتواند نظرات خود را روشن تر و ژرف تر بیان نماید.
باکونین هرگز اعتبار توضیحات مکانیسم های سرمایه داری مارکس را در کتاب کاپیتال رد نکرد، او فقط پیچیدگی های آن را برای این که کارگران بتوانند بفهمند نقد نمود. البته پس از آن آنارشیست هایی مانند کافیه رو با نوشتن خلاصه ای از کاپیتال یا جیمز گیوم با نوشتن مقدمه ای بر آن در رفع این پیچیدگی ها تلاش کردند. البته این را باید افزود که خود باکونین برگردان کاپیتال را به زبان روسی آغاز کرد. این ها به اعتباربخشی به این کتاب کمک کردند…
ب – مفاهیم مارکسیستی جادوگرانه و یک شبه به وجود نیامدند و بر پایه های پیش تر موجود بنا شدند. بیش تر مفاهیمی که را مارکس در کاپیتال گسترش داد، افرادی مانند لورو، کونسیدران و پرودون و چند نفر دیگر پیش تر مطرح نموده بودند. تمام مقولات اقتصادی که پرودن در سیستم تضادها نوشته بود، پانزده سال بعد در کاپیتال آمد. البته مارکس مقولات دیگری اضافه کرد، اما ما نمی توانیم پرودون را برای عدم وجود این مقولات در اثرش سرزنش کنیم چرا که در زمانی که او سیستم تضادها را نوشت، آن ها وجود نداشتند.
روش کاپیتال برای طرح مقولات اقتصادی وسیعاً وام دار پرودون است، هر چند کمونیست ها هرگز پس از مارکس این واقعیت را نپذیرفتند.
برای نتیجه گیری می توان گفت که آن چه در مارکسیسم نگه داشتنی است به این خاطر نیست که «مارکسیست» است، به این دلیل است که حقیقت دارد. مارکسیسم به عنوان نظریه ی توضییح دهنده ی اجتماع دارای تعدادی داده ها و مفاهیم است که در «فضای» زمان خود وجود داشتند و مارکس آن ها را روشن کرد و توضیح داد. ما نمی توانیم نتیجه گیری های سیاسی مارکس را به طور کلی بپذیریم.

ناشناس گفت...

سلام خسته نباشی این بار سوم است که مینیویسم، متسعفانه پاک شد، خلاصه کلام اگر انسان انتقاد پذیر باشد، اصلا به این همه اتلاف انرژی نیست خود انسان خوب خودشو میشناصد ، از همه نوشته ی قبلی میگذرم فقط به نوشته بالا اکتفا میکنم ،
در مورد کتاب سرمایه، دلیلی نمی بینم که امتحان پس بدهم.
شما چقدر از من سئوال کردید؟ من با تمام صداقت و صمیمیت پاسخ دادم، کی میخواد تو را امتحان کند؟
مگه ار خودت شک داری؟
در حوضه دانش وبحث وغنا و دوستی خرد گرا بدون اقتدار مگر به کسی جایزه ی تائین‌ ککرده ند؟ این بهش میگن تکبر اشکار

ناشناس گفت...

گفتید وقت تلف کردن، من در هیچ فعالیتی که وقت تلف کردن باشد شرکت نمیکنم. دیالوگهای من برای من ارزش بسیار زیادی دارند و یکی از آنها این است که بدانم با چه کسانی میتوانم کار بکنم و با چه کسانی نمیتوانم. مثل ازدواج، اول می بینیم که میشود لآقل یک لحظه دیالوگ دآشت یا نه، بعد می بینیم که آیا می شود صد سال با هم زندگی کرد یا نه. باید دید که با چه کسی میشود کنیاک انداخت بالا. قاعدتا شما با آدم متکبری مثل من نمیخواهید قرار کنیاک داشته باشید. منهم هیچ اصراری ندارم که اثبات کنم متکبر نیستم. مسایل نظری در تحلیل نهایی برای عمل مشترک هستند، برای این هستند که بدانیم از تهران میخواهیم برویم اهواز و یا رشت. نمیخواهیم وسط کار یکی بلگوید داریم می رویم اهواز، قرار بود برویم رشت.

ناشناس گفت...

اما در ارتباط با مطالب این لینک از رز سیاه (بلک رز)

https://www.inventati.org/sabotage/index.php?title=%DA%A9%D8%A7%D8%B1%D8%A8%D8%B1:Blackrose

با استایل خودش:

مارکس نبود که متوجه شد فعالیت تولیدی کلید درک زندگی انسان است، اقتدارگرایان بودند، یعنی آنهائی که جامعه طبقاتی را بوجود آوردند. فرق مارکس با اقتدارگرایان این است که مارکس انرا با جدیت و پشتکار بی حد و مرزی آشکار کرد، اما اقتدارگرایان آنرا با پشتکار و جدیت بی حد و مرزی پنهانش میکنند.

ناشناس گفت...

انهای که در مبازه سرخ و سفید و شدند میدانند که انتقاد و عمل اجتمائی انسان را صیقل میدهد انهای که قبل از اینکه اتوبوس و مسیر ها مشخص شود به درون جوال میرونند و وقتی که آن مراحل طی کردی تازه دنبال اتوبوس میروی امیدوارم متوجه بشی من چه میگم فکر نمی کنم بدونی من چه میگم آخه مرد حسابی انسان تو خیابان همدیگر را پیدا نمی کنند که خیابانی باشند، ۲= گفید وقت تلف کردن، نمی دونم این را گفتم یا تو نمی خواهی وقت طلف کنی، بهر رو صلاح خسروان را خیش داند اگر این مثال را غلط نگفته باشم آن موقع متوجه انگیزه امدن در حوزه مجازی را خود تشخیص میدهی اگر اگر منظور شما این است که من گفتم با شما بحث نمیکنم اشتباه میکنی تو گفتی که سئوالی دارم که من تلاش کردم جواب بدهم تو قانع نشدی . قعر کردی رفتی گفتی اینها بحث نیست، بهر رو امیدوارم از بحث های کل،کل ،بیایم بیرون و به مثال جوال یا گونی من زدم توجه کنی که دیگر منتظر تاکسی و اتوبوس نمونی، کنیاک پیش کش پیروز باشید

Rosa گفت...

بی ربط!

آخر دنیا

نیلوفر شیدمهر

• ببین غصه نخور
دنیا پر از من و توست
پر از من و توهای به هم نرسیده ...

اخبار روز: www.akhbar-rooz.com
پنج‌شنبه ۱۱ آذر ۱٣۹۵ - ۱ دسامبر ۲۰۱۶

ببین غصه نخور
دنیا پر از من و توست
پر از من و توهای به هم نرسیده
پر از مایی که خسته شدیم آخر
از خستنِ در زندگی ...


خسته‌گی هم دیگر رهایمان کرده
تا دور از هم پیر شویم می‌بینی
مایی که پا به پای هم آمدیم تا آخر نرسیدن
ببین غصه نخور
دنیا هنوز مثل قصه‌ی ما به آخر نرسیده ...


فیلم - کارتن خواب شهرستانی در هوای سرد کلاغ مرده خورد!

http://www.peykeiran.com/Content.aspx?ID=120628

رزا: جهان در سوگ فیدل!
من امشب نبز نخواهم خوابید.
پفیوزها اما در ارگاسم!

ناشناس گفت...

رزا،

وابستگی های نظری مارکس بسیار بیشتر از آنچیزهائی ست که رنه برتیه ذکر کرده. من کلا متفکری نمی شناسم که وابستگی های نظری نداشته باشد. کلا همه ما وابستگی نظری به اولین انسانهائی داریم که شروع به تجرید کردند، شاید یکی دو میلیون سال پیش تا بحال - شاید از زمان پیدایش درست کردن اولین ابزارها.

بحث این است که بزرگ کردن و بت کردن متفکرین گذشته از فرهنگ اقتدار می آید. از دیگران فقط باید آموخت و نامعقول است مرجعی را پذیرفت. رنه برتیه در اینجا، در محدوده نقل قول شما، خودش به دام مارکسیستها گرفتار شده. بعلاوه در نقل قول فوق از او، بنظر می آید که برتیه کماکان مارکسیسم را با افکار مارکس یکی میگیرد. مارکسیم تعریف و تفسیر مشخصی ندارد، ولی افکار مارکس، براحتی، در کارهایش موجود است و بنابر این مشخص است. مثلا مائویسم مارکسیسم است، استالینیسم مارکسیسم است، کائوتسکیسم مارکسیسم است، تروتسکیسم مارکسیسم است، لنینیسم مارکسیسم است و حتی بر طبق تحلیلهائی، انگلسیسم داریم که خودش مارکسیسم است و الی آخر. اگر به این مارکسیسم ها فکر کنیم می بینیم که نمیتوانیم از مارکسیسم تصور واحد و یکپارچه و متناقض نداشته باشم. ولی اگر مارکس را مطالعه کنیم، می فهمیم که چه میگوید ، چه گفته هایش درست است و چه گفته هایش درست نیست، چه گفته هایش روشن است و چه گفته هایش نیست. این فقط توضیح بیشتر آنچه که در بالا گفتم بود.

ناشناس گفت...

در رفع یک سوء تفاهم،

اگر به نوشته لینک شده توسط رز سیاه در بالا مراجعه کنید، در مبحثی ذکر میکند که او با مناظره مخالف است. من با این نظر او موافقم. تمام انتقاد من به سایتهائی که اجازه اظهار نظر نمیدهند بعلت این نیست که معتقدم که باید امکان مناظره بگذارند. خیر، منظور من این است که امکان اظهار نظر بدهند. اظهار نظر میتواند به بحث و سپس به مناظره تبدیل شود. اما اگر هر کس با اسمی ناشناس وارد بحث شود، مباحث مناظره به مفهوم رایج کلمه نیست. بنظر من هرچه هویت اشخاص در اظهار نظرها و بحثها ناروشن تر باشد، اظهار نظر و بحثها مفید تر واقع می شود. مقصود از اظهار نظر و بحث ارتقا درک مفهومی ما از مسائل است و بس. کلا رقابت و از میان بدر کردن در جنبش آنارشیستی کمونیستی فمنیستی بی معنی می باشد و اگر کسی چنین تمایلی وجود داشته باشد، تمایل مضری می باشد.

متاسفانه بنظر می آید که کسی حال و حوصله خواندن با دقت و برخورد منطقی ندارد. هیچ چیز بطور خودبخودی تغییر نمیکند. بهرحال جای "شکرش" باقی است که آرشیو می شود.

خب، منهم رفتم، شاید روزی برگردم.



تا فرصت بعدی، شاید!!

ناشناس گفت...

از قدیم گفتند دیوار حاشا بلند ،است، یاد میاد زمان شاه فیامی بودبنام جاهل ها مادر پسری داشت که مادرش میگفت، مامی ، مادر خیلی ناراحت بود، چون همه میگفتند سو سول مادر ثصمیم میگیره ببره پسرشو کلاس جاهل ها وقتی تمرین جاهلییت شروع میشود ابتدا میبرند میخانه معلم جاهل میگه بخور ،بخور بیچاره پسره .،پسره میگه من امدم جاهلیت یاد بگیرم ،نیامدم الکلی بشم، داداش من نا شناس من کی حوصله خواندن با دقت نداره، یک انتقاد کوچک دوستانه کردیم عالم بهم ریختید ما نه میخواهیم جاهل بمانیم ونه الکلی بشیم،

ناشناس گفت...

با پوزش فیلمی بود کلاس جاهلها

اگر توجه لازم به انتقاد من میکردی، قظیه حل میشد،،
تو عوش اینکه صادقانه با مسئله موجود نرمال برخورد میکری فکر کردی تو اخره زمانه،
اگر احساس میکنی اجحاف شده من پوزش میخوام،
حتما تنیه بچه های عصر انارشیست بهت خورده و زمان لازمه تا التیام بگیری، پیروز باشی، در خاتمه اگر قعر کردنی باشه من باید قعر کنم تو اناری هستی من شورائی اینجا خانه تو است،

ناشناس گفت...

ناشناس باور کن اشتباه میکنی من پنج بار حداقل نوشته تورا میخوانم اگر تو فکر میکنی کسی دقت نمیکند در اشتبا هستی من خودم میگم دیگران را نمی دانم.،
داد دو حال دارد این مشکل دو خالت داره یا شما خیلی با سوادی که نوشته هایتو را متوجه نیستیم ویا حقیقت ما بی سوادیم ان موقع دو حالت دارده تو باید صبور باشی و ما را آرام آارام بتوانیم به شما برسیم نه اینکه از بالا برخورد کنی وقعر کنی و خوشحال باشی که ارشیو میشود این راه منطقی نیست

Rosa گفت...

و حتی بر طبق تحلیلهائی، انگلسیسم داریم که خودش مارکسیسم است

رفیق جان
دقیقن!
کتاب منشا خانواده مثلن!
اینجا هم جالبه:
سیب ترش فریدونی !

http://www.azadi-b.com/G/2016/12/post_37.html

حیرتا ! : " در حالیکه انگلس انسانها را اصولاً در برابر یک قدرت بیگانه ناتوان می بینه ، مارکس اما این ناتوانی را نشانه از خود بیگانگی خود انسانها میدونه ، در حالیکه برای انگلس سوژه واقعی ماده است که منجر به حرکت هدفمند به سوی سوسیالیسم میشه ، برای مارکس سوژه واقعی پرولتاریاست که تحت نفوذ دین ، فلسفه و ایدئولوژی به انفعال کشیده شده ، یعنی منفعل شده و در واقع پرولتاریا داره هستی مادی خودشو در اشکال از خود بیگانه تجربه میکنه یعنی هنوز به خود آگاهی نرسیده ..."

برشی دیگر از سیب ترش فریدونی و یا حیرت فلسفی دکتر " جدایی طلب " فرشید فریدونی !


Dr. Farshid Feridony -تئوری و پراکسیس سوسیالیسم ـ طرح نکاتی جهت فراروی از بحران مارکسیسم ایرانی

https://youtu.be/4xTD_sUzAzA

سمینار "جنبش کارگری و کمونیستی در ایران" در برلین با شرکت هما پنداشته، سیامک ستوده و دکتر فرشید فریدونی به دعوت انجمن "پژوهش جنبش های اجتماعی ایران" در تاریخ 20 نوامبر 2016 برگزار شد
:)