رزا: بیش از 2 سال است که صدای اعتراض و انتقاد
زندانیان بجا مانده از کشتار هولناک دهه ی 60 خاموش نشده، که چرا قاتلان و همدستان سوسیال دمکراسی اش به نام
جانباختگان مراسم یادمان گذاشته و به نام آنان، روضه ی"دادخواهی" ،
"جبران" و "پرداخت خسارت"...میخوانند. و آنها (بجاماندگان از
کشتار) انتقاد شدید از محاکمه نمایشی مسئولین نظام اسلامی توسط امپریالیستها را دارند.
در این بین نیز عده ای پرچم "نه" به
دادخواهی در پیشگاه امپریالیستها (نهادهای سرمایه داری مانند دادگاه نمایشی
تریبونال لندن و هلند) را بر افراشتند و به درستی مطرح کردند: شکایت روباه را به
شغال نبریم...
در بین این عده البته صدای سوسیال دمکراسی آلمان
رساتر شنیده شد. طیف راه کارگر و گفتگوهای زندان و...
اینان (سوسیال دمکراسی) خود دو سال پیش مراسمی با نام چهارمین گردهمایی زندانیان سیاسی
را در یوته بوری با پول و همکاری سوسیال دمکراسی سوئد با سخنرانی و افتتاحیه افراد
شناخته شده توده ای و از بیت موسوی (دولت وقت سالهای کشتار زندانیان)، برگزار
کردند که در آغاز سازماندهی اش به نام و با همکاری "چپ رادیکال" بود.
×توجه: اسم رضا ارجمندی (سگ دستاموز موسوی در خارج) بجای رضا برومند (شعبان بی مخ حقوق بشری) گاها به اشتباه در متن آمده!
اما!
پرسیدیم:اینکه ایشان(برومند) اصلا در وسط آن صحنه چرا بوده؟ گفتند: میخواسته
به شادی صدر (سخنران گردهمایی) گل تقدیم کند! او (برومند) آن بالای سن هول شده و میگوید که گل را به
برگزار کنندگان یوته بوری تقدیم میکند. از طرف کمیته محلی فرخ قهرمانی با بوسیدن رضا برومند گل را تحویل گرفته و از لطف ارجمندی تشکر میکند. میگویند: زنی که مشکل
"خصوصی" داشته با برومند آب سطل آن دسته گل بزرگ را روی سرش خالی
میکند! و این قائله خاتمه یافته. چیزی نبوده دعوای خصوصی بوده! میگویند: بعدش هم سخنرانان
به سخن ادامه، هنرمندان به نواختن و دوربین ادامه فیلمبرداری کرد. پس، وقفه کوتاهی
بوده!
زن اما میگوید: برومند را اغلب افراد جلسه
میشناسند. در شروع انتخابات و اعتراض ها دستش را (دست زن را) جلوی سفارت پیچانده و
این دست چندوقتی توی گچ بوده. او شعار داده و افراد حاضر هم، همگی میدانند که این مسئله
خصوصی نبوده، اما جلسه پر از دست راستی و توده ای بوده حتی
از طرف
دوربین چی جلسه و برخی از حضار گردهمایی یوته بوری از طرف جمع، به زن توهین شده و
او جلسه را ترک میکند!
رضا برومند البته با عذرخواهی امیر جواهری و فرخ قهرمانی (هر دو
نفر در سوئد) کوتاه نیامده بود و با مقاله ای در اخبار روز از طرف گروه اش شاکی
میشود و توضیح میخواهد!
من هم در جلسه اینترنتی گروه گفتگوهای زندان (بنام
پویش)، خواهان حمایت از آن زن شدم.
این زن وقتی صدای سخنرانان (اکثریتی و توده ای و
موسوی چی) جلسه یعنی رضا طالبی و آراز فنی را برایتان پخش اینترنتی میکرد، روانی
نبود؟ چپ رو نبود؟ هیستریک نبود؟ ( آنچه که به او تهمت زدند.) معلوم است که من هم و خیلی از زنان مانند ما، با فردی که دستم را
پیچانده، همان حداقلش این است که گل اهدایی او را محکم توی سرش میزدم! یعنی دفاع
از خود با آنتراک زمانی!
من انتقاد
کردم: چرا گفتگوهای زندان جواب رضا ارجمندی را نداده، چرا گفتگوهای زندان از آن زن
که فعال سیاسی است، حمایت نکرده و اصولا چرا سخنرانان و افتتاحیه یادمان کشتار
زندانیان دهه ی 60 همگی از طیف توده، اکثریت و سبزها و هواداران رژیم در سوئد بوده اند؟!
گفتگوهای زندان اول جلسه اعلام میکند (همسر همایون
ایوانی یعنی مژده ارسی) میگوید که ما رضا برومند
را نمیشناختیم ما از آلمان رفتیم سوئد و نمیدانستیم اینها کی هستند و کمیته محلی
سوئد آورده بود! از سماکار (من یک شورشی بودم) فاکت می آورد، که جلسه را ادامه
بدهید! در اتاق چت عمومی با بیش از 200 شرکت کننده، همایون ایوانی اما پس از اعدام
سوال کننده (یعنی من) توسط شعبان بی مخهایش (زوج سیاسی ای بنام مهری هانور/آلمان و
علی دروازه غاری/ امریکا (فایل صوتی اعدام من مستند سازی اینجا دقیقه 6:15). همایون ایوانی همانجا اعلام میکند که توطئه رژیم
و اطلاعات است این سوالات و انتقادات!!! این انتقادات هدفش انحلال مراسم آینده
آنان است!!!
یعنی به
گفتگوهای زندان در عبای "چپ رادیکال" این وصله های ناجور و همرقصی با
سوسیال دمکراسی نمیچسبد!
فایل صوتی که کریم خیاو در مقاله اش به او لینک داده
است.
بعد ازدو سال سرکوفت، تهدید به بستن این بلاگ، هک
آدرس ایمیلم، حذف نام من در کلیه اتاقهای چت سیاسی بخصوص اتاقهای اینترنتی طیف فدایی و نشست مشترک "کمونیست و چپ"، تحقیر زندگی خصوصی من و کودکم، اتهام زنی
اینکه من مدرک دکترایم را با پول رژیم گرفتم، تمسخر آنارشیست هرج و مرج طلب، ترور
شخصیت و اتهام جاسوس رژیم، بورسیه ای رژیم، دانشجوی صادراتی....،شکنجه روحی تلفن ای، جستجو ی آدرس من و نهایتا تهدید به حذف
فیزیکی (پس از حذف دیجیتالی) و انواع و اقسام
آزار و مزاحمت ها (علیه من و کودکم) توسط مجموعه گفتگوهای زندان و رفقایشان،(فایل تلفن ضبط شده، خصوصی است و در صورت ادامه
تهدیدات علنی میکنم.)
اینک اما با
خوشحالی میبینم که زندانیان سیاسی سر موضعی علیه این توابان سیستم و سرمایه بپا
خاستند.
کماکان همینجا اعلام میکنم: برای این طیف توابان و
کارمندان سیستم، نه من و نه آدرسم و نه گذشته و نه حال ام، مخفی نیست. اینان و
گروه موشهای جاسوس شان در شهر کلن/ آلمان و اتاقهای چت اینترنتی شان با ریاست
مهری/ آلمان، پرواز/ امریکا و صفورا/ امریکا و موش آبادی شان...خرمگس های مزاحم (مثل صفورا و مهری القاس اوزگل ...
)، از شما کدامتان میتواند جرات کند چهار خط بنویسد و ثابت کند که من از ابتدای ورودم به خارج از کشور و تاکنون (برای
خرج تحصیل یا زندگی) یک دلار از رژیم اسلامی و یا دولت های اروپایی دریافت کرده ام...
پس دهانهای گال و گندتان را ببندید. زمانی که من آمدم به زبان رسمی
اینجا تسلط داشته، در خیابان سرخ و در خانه ی اشغالی و اشتراکی اش با همفکرانم زیستم. پناهجو نبودم اما همواره
از حاشیه ها... از شما خیلی دیدم و دروغ شنیدم. از شما توابان رژیم و همکاران
سیستم سرمایه که روی گرده ی کار و تلاش دیگران خود را 34 سال پروردید. و
فربه، اونیفورم چپ و سر موضعی به تن، هر 4
سال پاسپورت بدست پشت در انتخابات مجلس و پارلمانت اینجا رای دادید، یا رای خریدید.
هوا را با آروغ های "چپ و رادیکال" در
میکروفونهای وابسته آلودید. رویای قدرت
تان تهوع آور است...دیدن استثمار کار دیگران، خوراکتان گوشت ذبح اسلامی ... عروس های باکره
پستی و سفر به ایران برای تجدید فراش/ فروش املاک و خانه و کارخانه... اخلاق
اسلامی/ "کمونیستی" ....ای دلالان سیستم... شما کابوسی هستید هر
کدامتان برای چپ و کمونیست....یک مشت آشغال قدرت طلب فرصت طلب، دلال فربه
بگذریم!
اکنون در
این دو سال، خوشبختانه، نه تنها زندانیان سیاسی چپ رادیکال، بجامانده از کشتار دهه
ی 60 مانند مینا زرین راه خود را شفاف از متدهای استالینیستی جدا کرده، بلکه دیگران
نیز اجازه نمی دهند، به بهانه ی "تصمیم کمیته محلی" و یا اینکه سخنران
شونیست، سبز، توده ای، اکثریتی، سوسیال دمکرات... را ما، "گفتگوهای
زندان" میکروفون ندادیم! ما مسئولش نیستیم!ما چپ ایم و انقلابی ، سر موضعی! کمیته
محلی و جمع تصمیم گرفته اینها سخنرانی کنند!
بعد از مطالبی که در آستانه پنجمین گردهم آیی
زندانیان در هلند و از داخل خود این مجموعه انتشار عمومی شد اینجا و اینجا،
اکنون مشخص است که تصمیم گیری نهایی در مورد سخنرانان
این مجموعه در "دقیقه نهایی" انجام شده و توسط خود همایون ایوانی و همسر ایشان (که گویا به محض
آزادی از زندان، با پاسپورت رژیم و کاملا قانونی و بقصد دید و بازدید اقوام به
خارج آمده و شادمان دوباره به ایران بازگشته و سابقه کارمندی روزنامه آدینه و
همکاری با فرج سرکوهی را هم یدک میکشند)
به اعضا دیکته میشود ...اگرچه او (مژده
ارسی) فیلم خود را همه جا با مادران خاوران مونتاژ میکند، اما مادران خاوران و
خانواده های زندانیان سیاسی، حمایت ادعایی او را پس از آزادی اش از زندان، هیچکدام بیاد نمی آورند!
قبلا هم نوشتم: مژده جان، مونتاژ فیلم تان اینجا روی
فیلم دادخواهی مادر ریاحی (بدون اجازه ایشان زمانی که زنده بودند و خانواده شان)
با وجود سابقه کارمندی شما در آدینه (بهنود/ سرکوهی) و هم استفاده از نام "چپ
انقلابی" در تناقض است! و چهره سازی برای معروف شدن در اونیفورم چپ است، آنچه
شما دوست دارید باشید، اما نیستید...
اگرچه اسامی خود و همسرتان قلابی است، اما چون مدام
پشت دوربین ها هستید، خانواده ها و دیگر فعالان،شهادت دادند که اصلا نمیشناسندتان
و کلا چهره تان را در مبارزات همان دهه ی
60 مادران خاوران و خانواده ها ندیده اند.
برخی هم برایم نوشتند، بعد از آزادی از زندان هر دوی شما در فکر موفقیت شغلی، پول
ساختن و فاصله گیری از افراد کماکان فعال بودید. آنقدر که در خارج هم پناهنده
سیاسی محسوب نشده و پناهجوی اجتماعی گرفتید...
حال، اینکه اینان در گذشته چه بودند و چه کردند، مهم
نیست. اینک، اما قرار است با سازماندهی اینان، بر سر قبر رزا لوگزامبورگ، قاتلینش
یعنی سوسیال دمکراسی بگرید! و پرچم دادخواهی، خسارت، جبران، محاکمه و دادگاه
نمایشی متهمین بلند شده است!
باید دید، آیا چپ رادیکال همانگونه که علیه اجرای
مراسم یادمان کشتار دهه ی 60 توسط حکومتها به دادگاه و تریبونال لندن و هلند
اعتراض کرد، توان روبرو شدن شفاف را در برابر
حامیان سوسیال دمکراسی اروپا و منابع مالی و سخاوتمندی امکاناتی احزاب
اروپا را نیز دارد؟
باید دید امین قضایی جوان و هژیر پلاسچی و پراکسیس
در کنار یوسف عزیزی بنی طرف ها شجاعانه "نه" میگویند و یا عاقبت مانند مجموعه ی گفتگوهای زندان راست و خم
شدن برای میکروفون گرفتن و به ازای
امکانات را می آموزند!
فقدان سپهر مساکنی در بنیاد پژوهشهای زنان، اگرچه به
قیمت نشنیدن سخنرانی اش برای ما تمام شد، اما دیدن پرواز پر غرور عقاب در هیاهوی
غار غارکلاغهای گوش کر کن، بواقع لطفی هم ندارد!
سالن های باشکوه ولی خالی آنان (مانند یوته بوری
سوئد2011) و سالنهای پُر کلاسهای درس دانشگاهها و مکانهای فرهنگی/ هنری آلترناتیو
در بزرگداشت جانباختگان دهه ی 60، نشان از ترد و ایزوله اپوزیسیون سیستمی و همچنین
مقاومت و فشار از پایین نسل جدید را دارد.
اصولا
در هیچ کجای جهان، نباید بر سر سفره ی پهن حکومت ها،احزاب،
دولت، نهادها و رسانه هایش نشست!
چپ رادیکال ای که از میکروفون باز تلویزیون"میهن" سخن میگوید، نه چپ است و نه رادیکال!
سرمایه داری خودش اپوزیسیونش را میسازد، اما ما
مجبور به انتخاب بین بد و بد تر نیستیم. آلترناتیو ما همواره ایجاد تریبونهای
خودمان است. فراموش نکنیم، بخشی از آنهایی که در گور اند در راه "لغو قدرت و قدرت
برای همه" بر خاک افتادند.
یادشان همواره با ما است و گرامی
پس
دیالوگ را به خیابانها بازگردانیم.
رزا
×توجه:
گزارش گل کذایی!
و نان شبشان هم از یک منبع است و کلا گرگ پیر میداند:
دستی که نان میدهد را گاز نمیگیرند. گفتگوهای زندان نیز. و این گفتگوها اغلب اسمش در کنار انجمن شعبان بی مخ های حقوق بشر رضا برومند است! کافی
است گفتگوها، انجمن شعبان و گروه اندیشه ی امیر جواهری سوئد را به گوگل دهیم
برایمان لیست میکند!
رضا برومند
هم آنقدر کلفت است که راه و بیراه با تریبونهای رادیو فردا( اینجا) و در مقام
سخنگوی انجمنش مصاحبه دارد.
در این میان بایست به مینو زننده ی گل! دست مریزاد گفت.
مینو در واقع دسته گل اهدایی را همزمان توی کله رژیم اسلامی و ایادی سیستم زد...
مرحبا به زنان چپ و رادیکال. اینان، مانند مژده ارسی و فرهی و بقیه مژدههای قلابی-
انقلابی نیاز به پسمانده خوری خرد و
ریزهای سفره سرمایه داری نیستند...
لینکهای مرتبط:
http://archiverosa.blogspot.com/2013/09/25-60.html#more
