موسیقی مترقی از ترکیه + اخبار و فیلم های جدید 22 ژوئن

رزا: این پست تقدیم به همه زنان و مردان مدافع زندگی است.
 موسیقی مترقی از ترکیه
  TENCERE TAVA HAVASI (Sound of Pots and Pans) / Kardeş Türküle
 http://youtu.be/o-kbuS-anD4

Protesters stand near pigeons in town square. Thousands of birds have perished because of excessive teargas use in the past three weeks.

 فیلم

İstiklal Caddesinde Polis ALLAH ALLAH diye Saldırıyor !!! 22.06..2013

   http://youtu.be/n5_AMM4wFGU

شعله های مقاومت و امید در ترکیه 
طارق علی، روشنفکر، نویسنده و فعال اجتماعی در گفتگویی با زینب بیلجهان که برای روزنامه ی ترکی «حریت» صورت گرفته است، جنبش اعتراضی ترکیه را بخشی از مبارزه ی جهانی ضدنئولیبرالیسم می خواند
 برای خواندن مصاحبه طارق علی در مورد ترکیه اینجا را کلیک کنیم.
 و یا برای خواندن در منبع روی تیتر آن کلیک کنیم.
برای بزرگنمایی و توضیح روی عکسها کلیک کنیم.


معترضین به میدان تقسیم بازگشتند

رادیو زمانه: درحالی که اعتراضات در ترکیه وارد بیست و سومین روز شده است، هزاران تن از معترضین بار دیگر میدان تقسیم در استانبول را به اشغال خود در آوردند.

به گزارش رادیو زمانه، معترضین شعارهای چون “حکومت، استعفا”، “هیچ رستگاری به تنهایی وجود ندارد، یا همه با هم یا هیچ کس” و “همه جا تقسیم، همه جا مقاومت” سر داده اند.

شاهدان عینی حکایت از آن دارند که نیروهای پلیس ترکیه در نقاط مختلفی در نزدیکی میدان تقسیم از جمله پارک بکیشتاش، خیابان تالیم هانه و برخی کوچه‌های خیابان استقلال مستقر هستند و با معترضان درگیر شده‌اند. شماری از نیروهای پلیس معترضان را هدف فشار قوی آب قرار داده و سعی در متفرق کردن آنها دارند.

مقامات ترکیه هفته گذشته هشدار داده بودند که “هرکس وارد میدان تقسیم شود عضو یا حامی گروه‌های تروریستی قلمداد می شود”. معاون نخست وزیر ترکیه هم ضمن تهدید معترضین عنوان کرده بود که در صورت نیاز علاوه بر پلیس، نیروهای ژاندارمری که زیر نظر وزارت کشور ترکیه اداره می شوند و همچنین ارتش این کشور را برای سرکوب معترضین بکار می گیرد.

این تظاهرات به دعوت گروه “همبستگی تقسیم” که متشکل از از هواداران جریان‌های دیگری چون حزب کمونیست ترکیه، جنبش انقلاب دائمی، حزب جمهوریخواه خلق، گروه‌های آنارشیست و طرفداران محیط زیست به منظور همبستگی و سازماندهی اعتراضات در روزهای نخستین تشکیل شده بود، انجام شده است.

به گزارش رادیو زمانه، گروه “همبستگی تقسیم” در فراخوان خود که دیروز منتشر شد عنوان کرده بود که “علی رغم سرکوب ها، ندای آزادیخواهی که در میدان تقسیم و پارک گزی، این بهشت همبستگی و دموکراسی، سر دادیم در تمام جهان طنین افکنده است.”

 Barricades are put back in Beyoglu, Taksim after heavy police intervention on Saturday evening (6/22/2013

آنها در فرخوان خود افزوده اند: “ما از دستیابی به خواسته‌ها و مناقع خود ناامید نشده‌ایم و نخواهیم شد. برای گرامی‌داشت کشته‌شدگان، برای یاد آوری مطالبات و همچنین برای محکوم کردن خشونتی که از مرسین تا آنکارا در سراسر ترکیه وجود دارد، روز شنبه ساعت ۷ بعد از ظهر با بدست داشتن شاخه‌ای گل با یکدیگر ملاقات خواهیم کرد. ”

این تظاهرات در حالی صورت می گیرد که در هفته گذشته پلیس ترکیه دست کم ۱۳۰ نفر از فعالان و سازماندهنگان تظاهرات‌های اخیر را در شهرهای انکارا و استانبول را شناسایی، تحت تعقیب و بازداشت کرده بود. در شهر ایزمیر هم دست کم ۴۳ نفر بازداشت شده اند. تلویزیون الجزیره بازداشت‌شدگان را اعضای حزب کمونیست و همچنین برخی هواداران گروه‌های مائوئیست دانست و اتهام آنان را “حمایت از تروریسم” عنوان کرد.

روز گذشته روزنامه حریت به نقل از منابعی در سازمان اطلاعات ترکیه (میت) گزارش داد که این سازمان تحقیقات گسترده‌ای را برای یافتن “ارتباطات خارجی با وقایع سه هفته اخیر” آغاز کرده است.

 فیلمهای جدید از میدان تقسیم ترکیه در روز شنبه 21 ژوئن

Police in Istanbul once again dispersed the demonstrators

http://youtu.be/jU8OYIksenM

Water cannon fired on Turkish protesters

http://youtu.be/YZ5OloYuZbo

درگیری پلیس با شرکت کنندگان در تجمع روز شنبه

رجب طیب اردوغان، نخستوزیر ترکیه پیشتر اعلام کرده بود که اسنادی در اختیار دارد که نشان میدهند اعتراضات گسترده اخیر توطئه‌ای است که درآن “خارجی‌ها و موسسات مالی” نقش کلیدی دارند.

بر مبنای گزارش‌ها، اعتراضات بیست و سه روز اخیر با سرکوب بی‌سابقه و خشونت‌آمیز پلیس ترکیه همراه بوده است؛ آنچنان که دستکم ۴ کشته، ۷۸۰۰ زخمی و ۱۷۰۰ نفر بازداشت شده اند.

روزنامه ملیت چاپ ترکیه با استناد به منابعی در پلیس ترکیه گزارش داده است که در بیست روز نخست این تظاهارت ها، پلیس دست کم از ۱۳۰ هزار گاز اشکاور در ۷۷ نقطه ترکیه استفاده کرده و با کمبود گاز اشک آور مواجه شده است.این روزنامه همچنین خبر از آن داده که پلیس سفارش صدهزار گاز اشکاور و ۶۰ ماشین آبپاش را به دولت رجب طیب اردوغان داده است.

اعتراضات میدان تقسیم که در ابتدا در مخالفت با طرح تخریب پارک گزی در استانبول توسط گروه‌های طرفدار محیط زیست سازمان دهی شده بود پس از سرکوب خشونت امیز پلیس ابعاد تازه‌ای به خود گرفت؛ هزاران نفر از معترضین به همراه احزاب و گروه‌های مخالف خواستار استعفای حکومت هستند.

عکسهای جدید از مبارزات مردم ترکیه و میدان تقسیم در  اکوپای تقسیم

http://occupygezipics.tumblr.com

Protesters with flowers before police intervention in Taksim Sq. on Saturday evening.

فیلمهای جدید

Police in Istanbul once again dispersed the demonstrators

http://youtu.be/jU8OYIksenM

Water cannon fired on Turkish protesters

http://youtu.be/YZ5OloYuZbo

Taksim June 22

http://youtu.be/u__Fj1aAUpQ

Night clashes in Turkey

http://youtu.be/GV3pRe6ekXA

RIOT Police use WATER CANNON onto PEACEFUL RT Reporter in TURKEY - Police Brutality

http://youtu.be/C6Bq3WF8yRM

BAD NEWS - THE WORLD'S UPSIDE DOWN

http://youtu.be/ZOsINngDLJU

Police and protestors clashed once again in Taksim this weekend. It started in the evening when thousands upon thousands of tourists and demonstrators gathered in Taksim Square. Police started with the water cannons to clear the square then began firing teargas. The clashes continued throughout the night on Istiklal Avenue and the side streets around it forcing tourists and protestors to flee.

A "Dinosaur" composition from my "progressive" days. Originally a reflection of the cosmopolitan make up of the city of Istanbul, but - NOW -- Re-recorded due to "impulse" knee-jerk reactions to prevailing "headline-grabbing" domestic affairs here in Turkey, concerning the "cowing of the free press"!

Brief

:
A] June 2nd 2013 - While masses of protesters battled police armed with tear gas bombs in Istanbul Saturday, the CNN-Turk television channel chose instead to air an episode of Spy in the Huddle, a three-part documentary on PENGUINS!!! At some point, the channel cut to a news bulletin. It lasted maybe all of 5 minutes, featured a few sound bytes from ruling party officials, a few shots of the protests, and no word from the Demonstrators themselves. Overnight, the penguin became a symbol of all that was wrong with the Turkish press.
The broadcast poured lighter fluid on online accusations of a countrywide media blackout over riots in Taksim Square, where demonstrators protested a government initiative to turn a park into a shopping center an Ottoman style army barracks. These protests soon began to embrace growing discontent with the ideological / theological direction and growing authoritarianism of which the government was showing a leaning towards.
The root cause for the "gagged" or "bundled away" press / journalists appears to be that Media outlets have been taken over by businessmen with close ties to the ruling Justice and Development Party, known by its Turkish acronym, AKP). The real problem in Turkey is that all mainstream media, sympathetic to the AKP or not, have little choice but to be on good terms with the powers that be.
B] Overall freedom of the press and diversity of opinion have been in jeopardy in Turkey, and not just since the current unrest began some two weeks ago. After years of persecution, no other country in the world -- not even China or Iran -- has more journalists in prison than Turkey. It's an embarrassing world record

ادامه اینجا.

شعله های مقاومت و امید در ترکیه 

  طارق علی، روشنفکر، نویسنده و فعال اجتماعی در گفتگویی با زینب بیلجهان که برای روزنامه ی ترکی «حریت» صورت گرفته است، جنبش اعتراضی ترکیه را بخشی از مبارزه ی جهانی ضدنئولیبرالیسم می خواند

In a moment of massive irony, police in Ankara stand next to a wall with a photo of Ethem Sarisuluk looking over their shoulder.

زینب بیلجهان: شما از آنکارا یک پیام همبستگی برای تظاهرکنندگان ارسال کردید. اول بگویید چه مدت در آنکارا بودید و هدف از این دیدار چه بود؟ [۱]



در مجموع درباره­ی رویدادهای اخیر چه فکر می‌کنید؟ از دید شما در ترکیه چه دارد روی می‌دهد؟

تلفیقی از تیزهوشی و پردلی و زایش دوباره­ی امیدی که شاهدش بودم بسیار الهام­بخش بود. خیلی بیش­تر از بهار عربی تا حدودی اروپا (پاریس و پراگ) ۱۹۶٨ را به یادم آورد. چیزی که الان در ترکیه اتفاق می­­افتد خیلی روشن است. یک دولت اقتدارگرای منتخب مردم، متعهد به نولیبرالیسم و جنگ، و دچار این تصور که با موضع دموکراتیک گرفتن می­تواند هرکاری که دلش خواست بکند.
چند ماه پیش که استانبول بودم، سخت ممکن بود متوجه هاله­ای از افسردگی که فعالان و مخالفان را در خود گرفته بود نشوم. تعطیل شدن یکی از قدیمی­ترین سینماهای شهر در خیابان استقلال به اعتراض­های ملایمی منجر شده بود. چنان ملایم که دولت تصور کرد می­تواند به مأموریت گزینش و تخریب خودش شتاب بخشد. اما بدجوری محاسبات­شان غلط بود. به‌خصوص نخست وزیر، یک سلطان درست و حسابی صنایع ساختمانی، از عقب­نشینی امتناع کرد و به سرکوب متوسل شد. این یک نقطه­ی عطف بود. مردمی که به برنامه­ی تخریب پارک گزی اهمیتی نمی­دادند اینک به تعداد بی‌شمار می­آمدند تا اعتراض کنند. هرچه سرکوب بیشتر شد، اعتراض­ها گسترده­تر شد، و عملاً به تمامی کشور غیر از چهار شهر با اکثریت کردنشین سرایت کرد. یک کمپین برای نجات دادن پارک تبدیل شد به قیامی ملی علیه رژیمی خیره­سر و تبهکار.

شما می­گویید تظاهرکنندگان ترک در اروپا امید را شعله­ور کردند. به چه معنی امید را شعله­ ور کردند؟
فکر می­کنید نتیجه­ی این اعتراض­ها چه خواهد بود؟

همان­طور که در پیام همبستگی­ام گفتم آن­چه مهم است این است که دولت، با کمک رسانه‌های توسری خور و حاضر به خدمتی که اشغال کنندگان میدان تقسیم را در هفته­های اول نادیده گرفتند، بی­اهمیت شمردند و به باد تهمت گرفتند، خود را بی­اعتبار کرد. روزنامه­نگارانی که به این همکاری تن دردادند باید شرمسار باشند و دست از نوشتن بردارند. در مورد این­که مخالفان نوین حکومت چه گروه­بندی­هایی خواهند داشت سخت می­توان نظری داد. اما اگر یک جنبش نوین سیاسیِ به­طور دموکراتیک ساختار یافته (برای مثال، مانند سیریزا در یونان) شکل گرفته باشد می­تواند صدایی پایدار به توده­های مردم بدهد. گردهمایی­های عمومی ماهانه در استانبول، آنکارا، بُدروم، انتاکیه و شهرهای دیگر به منظور بحث درباره­ی موقعیت داخل کشور و خارج و گزارش درباره­ی بنا نهادن جنبشی نوین چیزی ماندگار خواهد آفرید و پر و خالی کردن میدان کمی بی معنی خواهد شد. این امید من است.

در پیام­تان به طور مختصر اشاره می­کنید که «در درازمدت سیاست ترکیه دگرگون خواهد شد». ممکن است در این مورد بیشتر صحبت کنید؟ چه روی خواهد داد؟ ترکیه چه‌گونه دگرگون خواهد شد؟

ترکیه دگرگون شده است. این امر در آن‌چه شاهدش هستیم به روشنی پیداست. همان طور که پیش از این گفتم اکنون مسئله­ی عمده این است که این دگرگونی نهادینه شود تا دموکراسی ترکیه بال و پر بگیرد. دموکراسی واقعی برخلاف دموکراسی فعلاً موجود گلی است شکننده. باید به آن رسید و خوراک رساند اما نه با خون شهروندانش یا نظارت مدام (یادآور استاسی [٣] سابق در آلمان شرقیِ معدوم‌شده اما در سطحی به لحاظ فناوری بالاتر ـ و بنابراین فرومایه‌تر) یا پهپادها و شکنجه یا زندانی کردن آن­هایی که حقیقت را می­گویند. سرمایه­داری نولیبرال دموکراسی را از درون تهی می­کند. آنان که با هجوم سرمایه­داری مقابله می­کنند دموکراسی را هم تقویت می­کنند.

در مصاحبه­ ی قبلی­مان درباره­ی بهار عربی صحبت کرده بودیم. شما گفتید «بهار به زمستان بدل شده است.» می­توانید آن­چه را که در ترکیه اتفاق می­افتد با بهار عربی مقایسه کنید؟ چه چیزهای آن شبیه است و به چه مفهوم متفاوت است؟

شباهتش در وسعت قیام است، اما در موارد دیگر شرایط متفاوت است. همان­گونه که پیش­تر گفتم ترکیه در حیات فکری و فرهنگ سیاسی به اروپا نزدیک­تر است. باید به کتاب­هایی نگاه کرد که از زبان­های اروپایی ترجمه شده اند، به دانشگاه و برنامه­های درسی مدارس و غیره، تا این را تشخیص بدهیم و سبک و غریزه­ی تظاهرکنندگان نیز این را تأیید می‌کند، دست‌کم به نظر من. دیکتاتور­های نظامی در اسپانیا، پرتغال، یونان و ترکیه سابقه دارند. در دوران حاضر که ایالات متحد از دیکتاتوری­ها در دولت­های دوست خود فاصله می­گیرد، ترکیه سود برده است. اما رژیم جدید و، به‌ویژه، نخست وزیر بزن­بهادر آن، فکر می­کنند که هنوز می­توانند به شیوه­ی گذشته حکمرانی کنند. پروژه­ی اردوغان این است که خودش را با استفاده از زبان ناتو در لباس اسلام میانه­رو در نقشی ضد آتاتورک نشان دهد. ما در هفته­های اخیر شاهد این «میانه­روی» بوده­ایم. تصور این­که محافظه­کاری اسلامی بتواند مشکلات واقعی را حل کند و ترکیه هم الگوی آن باشد اینک در ترکیه شکل یک شوخی بیمارگونه گرفته است، مصر و تونس که دیگر جای خود دارند.

می­توانیم این را بهار ترکی بنامیم؟ و چرا؟

چرا زحمت استفاده از این عبارت را به خود بدهیم. دیگر گندش درآمده.

هیچ امکان دارد که این جنبش هم به زمستان تبدبل شود؟ چه‌طور می­توان جلوی این را گرفت؟

تاریخ به ما می­آموزد که هیچ جنبشی تا به ابد در همان سطح اولیه نمی­ماند. بنابراین نباید حتی چنین امکانی را بپذیریم. سوال واقعی این است که چه‌طور بعد از مرحله­ی نخست جلوتر برویم. و من پیشنهادهایی در این‌باره کرده­ام. سازماندهی از پایین برای ایجاد سیاستی نوین. یک جنبش وسیع و متحد نیاز به پلاتفرمی سیاسی خواهد داشت، چیزی که بتوان در سال­های پیش رو برایش تلاش کرد.

این جنبش چه تأثیری بر خاورمیانه خواهد داشت؟

> اخیراً هنگامی که وزارت خارجه سوریه اعلام کرد که شهروندانش به دلیل اوضاع متلاطم و سرکوب نباید به ترکیه سفر کنند، این در بهترین تعریف هجوی رسمی بود و جواب سوال شما را می­دهد. در آنکارا کیش شخصیت اردوغان مرا کمی به یاد مبارک و اسد انداخت.

شما آخر پیام­تان می‌گویید «شروع کنید به این­که از حدّت اشغال بکاهید اما متحد شوید تا نشان دهید که هنوز آن­جا هستید.» می‌توانید در این­باره بیشتر توضیح بدهید؟

منظورم این بود که همیشه برای جنبش­ها بهتر است که گاهی وقت­ها به لحاظ تاکتیکی و نه سیاسی تصمیم به عقب‌نشینی بگیرند.

آیا شما فکر می­کنید که یک جنبش سیاسی می­تواند از این­جا پدید بیاید؟ آیا این جنبش باید پدید بیاید یا این باید یک مقاومت مدنی باقی بماند؟

همان­گونه که پیش­تر گفتم، تولد یک جنبش نوین سیاسی بهترین راه پیشروی است. ترکیه سرزمینی است بدون یک دشمن واقعی از آن­جا که هم اسلام­گرایی محافظه­کار و هم ملی­گرایی محافظه­کار موافق با نولیبرالیسم، ناتو، و کنترل شدید رسانه‌های جمعی، زندانی کردن روزنامه‌نگاران (ترکیه در این جبهه مدال طلا را برده است) و غیره هستند. بنابراین یک خلأ وجود دارد. زمان موافق است. عوام­فریبی اردوغان برخی از همقطاران او را از دورش پراکنده کرده است.

حزبی که قدرت را به دست دارد صدای مردم خیابان را به خاطر اسلام­گرایانی نایده گرفت که به لحاظ اجتماعی محافظه­کار، به لحاظ سیاسی بی­وجدان، به لحاظ اقتصادی وابسته به صنایعی خاص و به لحاظ نظامی محبوب ناتو هستند. حقایقی که شهر به شهر جریان داشت برای دولت قابل هضم نبود، اما ارزش آن بیش از شیرین‌زبانی­های روزنامه­نگاران مزدور و گویندگان تلویزیون در رسانه­های رسمی بود. و چه اتفاقی برای آن ۶۰ «مرد خردمند» منتخب رژیم افتاد؟ آیا وجدان جمعی آنان مرده است؟

* منبع: نقد اقتصاد سیاسی

[۱} Flame of Resistance and Hope in Turkey. این مصاحبه را زینب بیلجهان Zeynep Bilgehan ژوئن برای روزنامه ترکی حریت انجام داده است.

[۲] . Cankaya

[٣] .   Staatssicherheit، وزارت امنیت کشور در جمهوری دمکراتیک آلمان یا آلمان شرقی سابق.

به این معنی که آن­چه در ترکیه روی می­دهد بخشی از بحران سرمایه­داری نولیبرال است. در اسپانیا، یونان، پرتغال اعتصاب­های عمومی و تظاهرات و غیره برگزار شده است. حتی در حالی که اردوغان از ماشین سرکوب حکومتی برای حمایت از صنایع ساختمانی استفاده می­کرد، ائتلاف یونان تلویزیون و رادیوی دولتی را تعطیل کرد تا روزنامه­نگاران را اخراج کند. شهروندان شجاع ترک در دورانی مهم یک جبهه­ی جدید گشودند. و کاملا ممکن است که سرمشقی باشند برای فرانسه و، کسی چه می­داند، شاید حتی در ماه­های آینده انگلیس و آلمان را هم بگیرد.

طارق علی: من به دعوت شهرداری کانکایا [۲] برای یک سخن­رانی عمومی که از چند ماه پیش درباره­اش توافق شده بود سه روزی در آنکارا بودم. طبیعتاً شب­ها شاهد اوضاع بودم. حمله­ی بی­دلیل به تظاهرات مسالمت­آمیز، استفاده‌ی مدام از گاز اشک­آور و ماشین­های آب­پاش، به پارک سر زدم و با جوانانی که آن‌جا بودند صحبت کردم.