گزارش ویدئویی مصر: مقاومت توده ای زنان در برابر تعرض جنسی سازمان یافته/ جهان حافظ

 مصر: مقاومت توده ای زنان در برابر تعرض جنسی سازمان یافته/ جهان حافظ

  گزارش ویدئویی مصر

http://youtu.be/PhlFGPfPdEo

یادداشت: بهار عربی، انقلاب مصر یکی از مهمترین دستاوردهایش را عیان کرده است. دمل های چرکین قرن ها سر باز کرده و آنچه از لجن و گنداب در دل این جامعه طبقاتی انباشته شده بوده روی آب آمده است. این وضع، ناگزیر مقاومت، شورش و انقلاب دیگری را در آستین دارد با ابتکارهایش، اندیشه ها، سازماندهی ها و دلیری های توده های ستمدیده و به ویژه زنان. کشور مصر که در آن، جنبش زنان در دهه 1930 میلادی به رهبری هدی شعراوی تاثیرات ژرف از خود به جا گذاشته و زنان مبارزی مانند نوال السعداوی و ده ها و صدها تن امثال او پرورده بود، در عین حال در دریای ارتجاع وعقب ماندگی های ایدئولوژیک و طبقاتی غوطه ور بوده است. اکنون به برکت انقلاب این زمینه فراهم آمده تا کارگران و زحمتکشان جامعه به ویژه زنان امکان یایند که این طویله اوژیاس را به نحوی رادیکال از پیش پای تکامل جامعه بروبند.

ویدئوی زیر به حد کافی گویای مبارزه مستقل زنان و خودسازماندهی آن هاست. بدون التماس و دخیل بستن به نهادهای رسمی داخلی و خارجی و بدون آویزان شدن به منجیان لیبرال یا مدعیان چپ. در این جا برخی پلاکاردها و زیرنویس انگلیسی ویدئو را به فارسی ملاحظه می کنید. (ترجمه برای اندیشه و پیکار)

گزارش جهان حافظ برای رییل نیوز از قاهره

روی پلاکاردها از جمله نوشته اند:

تعجب نکن که من دختر هستم و حقم را مطالبه می کنم

زن مصری حق دارد آزادانه در خیابان راه برود

خیابان متعلق به انسان هاست بدون هیچ فرقی بین زنان و مردان

تو حق نداری به من دست بزنی، خیابان متعلق به همه ماست

عدالت، مساوات، آزادی

سکوت ممنوع است و خشم من مشروع

-    مقاومت ابتکاری زنان مصر در برابر آزار جنسی که به صورت جنایت سازمان یافته با حمایت دولت انجام می شود.

-    زنان در دفاع از حق خویش به سازماندهی پرداخته، مجهز به اسپری، قیچی، سوزن، چاقو و حتی کارد به مقابله با تعرض گران برآمده اند.

-    قبل از انقلاب هم تعرض و آزار علیه زنان وجود داشت ولی امروز با باند تبهکاران روبرو هستیم.

-    من از هجوم 30-40-50 مرد با چاقو حرف می زنم. این تعرض نیست. آن ها با چاقو به زنان حمله می کنند. آیا این تعرض است؟ نه. این ها جنایت است.

-    چرا زنان در راهپیمایی چاقو به دست دارند؟ برای آنکه هیچکس نتواند ما را مجبور کند به خانه بازگردیم. برای آنکه هیچکس نتواند ما را وادارد که از ترس در خانه هامان پنهان شویم. ما مصمم هستیم برای دفاع از خود مسلح شویم. اون سگی که جرئت کنه به من نزدیک بشه، تکه تکه اش می کنم! این جنایت ها هماهنگ شده است، این یک بیماری اجتماعی ست و در این جامعه واقعیت دارد. ولی آنچه در حال حاضر روی می دهد جنایت سازمان یافته است.

-    من از کارزار مبارزه با تعرض جنسی حمایت می کنم. ما زنان مصر را آزاد خواهیم کرد!

-    آن مرد می گوید که تجاوز و تعرض به زنان ناشی از طرز لباس پوشیدن شان است. این است که من به عربی و انگلیسی به او گفتم خجالت بکش! به او گفتم آیا کسی لخت از خانه بیرون می آید؟ حتی اگر پوشش او مناسب نیست آیا می خواسته لخت از خانه بیرون بیاید؟ سگ لعنتی! آیا این منش برادرانه است! آن ها این کارها را می کنند تا ما به خانه برگردیم، ولی کور خوانده اند!

-    (مردی می گوید) من دیگه زنم را از خانه بیرون نمی آورم، از ترس تعرض. ما یک مسیر کوتاهی را با مترو پیمودیم و صد بار درگیر شدم. نه، نه.. ما پول نداریم تاکسی بگیریم. اگر از وسایط نقلیه عمومی استفاده کنیم مجبورم او را کنار پنجره بنشانم.

-    (دیگری پاسخ می دهد) نه، نه! چنین چیزی نیست! مصر را اینجوری معرفی نکن.

-    (جهان فاضل هنر پیشه مصری می گوید) هیچکس علنا علیه تعرض جنسی سخن نمی گوید. چرا؟ چون قربانی یک زن است؟ چون زن نباید در صف اول قرار گیرد؟ زن چرا در خیابان است؟ فرض شان بر این است که زنان باید در خانه بمانند و آن ها که در خیابان اند زنان شایسته ای نیستند. این سخن بیش از آنکه جواب مسئله باشد امری غیر قانونی و نادرست است، مردم بیش از آنکه به این سخنان جوابی بدهند آن را به مسخره می گیرند.

-    هیچ مذهبی، هیچ آئین زندگی، هیچ پدری به فرزندانش نمی گوید که این کارها غلط است و بی ربط. هیچ عابری نیست که تعرض علیه زنی را در خیابان ببیند و فکر کند که آن زن می توانست مادر یا خواهر خودش باشد و چنین چیزی نسبت به او رخ دهد. چنین اعتراضی هرگز به میان نمی آید. معمولا می گویند این یک کار فردی ست و همه جامعه یکسره علیه زنان نیستند، حال آنکه تعرض بی هیچ تمایزی صورت می گیرد، زن حجاب داشته باشد، سربرهنه باشد، بزرگ باشد یا کودک. فرقی در میان نیست. من نشستم و با دخترم صحبت کردم زیرا تجاوز و تعرض جنسی حتی بین معلمان و دختران هم رخ می دهد. به بچه های هم سن دختر من. البته او هنوز یک بچه است و از چیزی سر در نمی آورد. اما من با او صحبت می کنم و دخترم هم با من صحبت می کند. ما به او می گوییم همراه با معلمش به توالت نرود.

برای خواندن مطلب بروی تیتر آن کلیک کنیم.

نیمه دیگر نیستیم، بلکه سلیطه!