درخواست کنیم که اسم ناصر پاکدامن را از روی هما ناطق بردارند.

همه این تصاویر ارائه شده همانند همان تصویر سماور و قوری استکانی ست که بجای می و رود و دلبر نشانده شده است.

رزا: برای خواندن زندگینامه ی هما ناطق به فرانسه روی اینجا کلیک کنیم.

از وبسایت ویکیپدیا درخواست کنیم که اسم ناصر پاکدامن را از روی هما ناطق بردارند.  هما ناطق زرتشتی بوده و گویا سالهاست که دیگر ربطی به پدر کودکانش نداشته است.  

مهم نیست چه مرامی هر کدام از ما داریم. اما مهم است که در آغوش آنانی که مُرده ایم ثبت شویم و نه در ثبت احوال مراکز ثبت ازدواج یا طلاق. 

هما ناطق بمانند همه ی ما زنان عشق های دفن شده زیاد داشته است. او را در آغوش عشق زندگیش بیاد آوریم. با نوشته هایش بیاد آوریم و با اشتباهات سیاسی سهمناکش.  
او نیمه ی دیگر هرگز نبود. 

پس نصفه و نیمه اش نیز نکنیم...

زاده	۱۳۱۳ ارومیه ایران
مرگ	۱۲ دی ۱۳۹۴ روستای آرو[۱] اور-ا-لوآر فرانسه
ملیت	ایرانی
شغل	استاد دانشگاه، تاریخ‌نگار و نویسنده
همسر(ها)	ناصر پاکدامن
فرزندان	میشا و روشنک

تاریخ نگاری به سبک فرصت طلب ها

فرصت طلبی آدمها حد ندارد. حالا هما باشد یا اشرف. فوری از مرگش برای خود نمدی می سازند.  هما ناطق اول امسال فوت کرد و در رسایش به عنوان تاریخ پژوه و استاد دانش پژوه و پژوهشگر مقالات زیادی نوشته شد و کارهای خوبش ذکر شد تا نامش به عنوان پژوهشگر به نیکی یاد شود وگرنه از لحاظ سیاسی با نطق های غُرایش به ضرر زنان و خواهران هموطنش  کاری را کرده بود که هیچ بیسواد پاپتی جاهلی با آن حقانیت، آن خطا را نکرده بود. معلوم نبود هما آن همه دانش و فرهنگ آزادگی فرانسوی مآبش، کجا رفته بود، هنگامی که گفت حجاب مشکل ما نیست؟ و آخر بانوی فرهیخته تازه از پاریس آمده را چه شده بود که روسری به سر، نطق های غُرایش را برای حفظ رژیم ملایان سر داد؟  گر چه بعدها به گُه خوردن افتاد و پشیمانی... که خیلی دیر بود. بگذریم، سایتش هست و نوشته هایش هست. در ویکیپدیای فارسی که نگاه کنی، انگار هما از دل این بیانیه به دنیا آمده، به تاریخ پانزده ژانویه امسال پس از مرگش!!!!!!

 

 تمام گذشته و قبلی ها پاک شده!!!!! سانسور که یکی دو تا نیست؟؟؟؟؟ پیش از این، هرگز در زندگینامه اش، کسی از او به عنوان زن عاشق یا همسر یا مادر نمونه، یاد نکرده و به کسی چه مربوط که هما چه موقع با ناصر آشنا شده و چه موقع پیوند زِناشویی بسته و چه موقع تولید مثل کرده و به چه شکل؟ (مهم وقتی خواهد بود که این پیوند تأثیر شایانی در تولیدات او گذاشته باشد که در مورد هما ربطی به پژوهش هایش ندارد. تمام)، اهمیت تاریخ نگار یا پژوهشگر به تحقیقات و کارهایی است که انجام داده است. اگر ناصر پاکنهدامن خود را به هما آویزان می کند از سر فرصت طلبی است تا وارد بیوگرافی زن پژوهشگری شود که نتوانست به همسر یا شوهر یا همدمش درس ادبی بدهد. زنی که حدسش را نمی زد تا پس از مرگش دوباره شوهر دار شود!!!!! وگرنه یک بار برای همیشه اسم او را از شناسنامه، پاسپورت و یا هر چه مدارک عتیقه و باقیمانده است، پاک می کرد و اشتباه تاریخی خود را به شکلی صحیح رتق و فتق میکرد تا او نتواند به این شکل وقیحانه پس از مرگش، ادعای مالکیت و طلب ارث و میراث و حق آب و گِل کند. این شفاف سازی وظیفه ی بازماندگان هما ناطقی است که اکنون به "هما صامت" تبدیل شده است و از سوی دیگر اطلاعات غلط داخل نامه در مورد همکاری اش تا آخرین دم با کانون و دروغ های دیگر که به امضای حداقل 160 نفر رسیده است، مشکل حقوقی دارد. حق بشر مرده که چون هما تازه مرده و از وقتی مرده است، شوهردار و بچه دار شده است و بدین ترتیب به عنوان پژوهشگر و تاریخدان بایست به نوه و نتیجه هایش تسلیت گفت و مردی که نیم قرن پیش، خود را به او آویخته؟ و به مردی که در سی سال اخیربا هما زیسته؟

این یعنی طلب حق شوهری؟! پس پیدا کنید پرتقال فروش را؟! و یا نویسنده نامه را ؟! یا کسی که مسئله خصوصی اش را پشت اسم دیگران پنهان می کند وحتی اسم خودش را هم با تردید و یا به غلط نادر = نلدر می نویسد تا سرش را مثل کبک در برف پنهان نگهدارد، چون جمعی از چپ ورشکسته توده ای، اکثریت و راه کارگری و بازنشسته و سبزنشسته، قرار است ارثیه ناصر را برایش نقد کنند و در اندوهش شریک باشند.

ناصر پاکدامن را از نامه هایش می شود شناخت. متنش باید به امضای سیصد چهارصد نفری رسیده باشد و همیشه لشگری لازم دارد تا حرف خودرا به کرسی بنشاند و تحمیل کند. همیشه پشت آدمها، خود پنهان است. هیچوقت شجاعت این را ندارد "مردانه"، حرفی را از زبان خود بگوید. "نامرد" غریبی است، دست پرورده ی حزب منحله ی توده و گرویده به پای مِنبر خانلری. در امر مطبوعات سانسورچی غریبی است. اگر هما بود، می توانست شهادت بدهد. مثل آل احمد نیست چرا که جلال جربزه داشت که این موجود فاقد جربزه است و سیاستش با پنبه سر بُریدن است، آرام آرام با سیبل جویدن و ابرو بالا انداختن و پف و پف کردن. سواد آنچنانی ندارد. ادای سواد را در می آورد. گمان می برد با مدرک اقتصاد می شود نسخه برای بیمار هم نوشت و انواع و اقسام رسالات و تزها را راهنمایی و مدیریت کرد و شاگردان و دور و بری هایش هم مثل خودش پوک و پفکی اند. شیفته ی سیاست استالین است و کمیته مرکزی تشکیل دادن و از این جهت چه کانون نویسندگان باشد و چه مجله ی چشم انداز، همگی به شکلی استالینی اداره می شوند و اگر چه آقای ناصر دیگر ظاهراً در جمع کانونی ها نیست ولی چون روح استالین در سبیل هایش جاری است و حی و حاضر است و سالی یک بار با روح مرحوم ساعدی در قبرستان سربازگیری می کند. امسال پس از مرگ هما، تولد ساعدی را بهانه کرد به علت سرمای زیاد یخش نگرفت. مجبور شد پیوند زناشویی اش را در نیم قرن پیش به همه یادآور شود، تا سهم ارثیه ای دندان گیری نصیبش شود. آخر سالها آقای همدانی دلش را صابون زده بود تا از ثروت خاندان ناصح و رفیعی بهره مند شود و حالا با آن همه کف صابون چه کند؟

فقر فرهنگی ما را ببین که تمام دارایی مردی نوشتن چند نامه برای کانون و جمع کردن امضا برای کانون باشد و به مجرد هر اتفاقی، همان را پیراهن عثمان کند تا بهانه ای شود برای جلب توجه و کسب اعتبار. وگرنه کانون در ایران و در تبعید به دلیل اعمال خودکامه و حزبی و بسته، بُرد چندانی ندارد و فقط دکانی است برای ناصر و ناصرها...

خیلی غم انگیز است که اندوخته ی مردی از سبک نویسندگی، نوشتنِ این نوع نامه ها و بیانیه ها و فراخوان ها و جمع کردنِ تومارامضاهایش باشد!!!!

بیانیه ی جمعی؛ در سوگ هُما ناطق

هُما در پنجم خرداد ١٣١٣( ٢٦ مه ١٩٣٤) زاده شد و در دامان چنین خانواده ای پرورش یافت. دبیرستان را در تهران به پایان رساند. پیش از آن یک سالی راهی انگلستان شده بود. ترجمه ی داستانِ خانه ای در کوهستان اثر ارسکین کالدوِل، ارمغان همین سفر اوست. در آن هنگام هنوز به بیست سالگی نرسیده بود. پس از آن برای پیگیری تحصیلات دانشگاهی، در مهر ماه ١٣٣٤ به فرانسه می رود. در همین ایام در تهران با ناصر پاکدامن، که او هم برای ادامه ی تحصیل عازم فرانسه بود، آشنا می شود.

یادگیری زبان فرانسوی را نخست در گرونوبل و سپس در دانشگاه پاریس دنبال و در مدرسه ی السنه ی شرقی در رشته ی تاریخ و جغرافیای خاورمیانه نام نویسی می کند و در چهاردهم شهریور ١٣٣٥ (٥ سپتامبر ١٩٥٦) با ناصر پاکدامن پیوند زناشوئی می بندد و صاحب دو فرزند می شوند: میشا و روشنک.

در گذشت هُما ناطق فقدان بزرگی است برای اهل فرهنگ و قلم ایران. این اندوه بزرگ را بیش از همه به میشا و روشنک و بستگان و یاران هُما تسلیت می گوئیم.

 امضا ها:

پرویز پاکدامن، نلدر پاکدامن، ویدا حاجبی، سروش حبیبی، فرنگیس حبیبی، علی حجت، حسن حسام، محسن حسام، تراب حق شناس، ........

برای خواندن مطالب در منبع روی تیتر آنها کلیک کنیم.