جدال دانشجویان و دولت لیبرال در کبک! رهبر دانشجویان: این «بهار کبکی»است!
لین بوشام: هرگز تسلیم ارعاب و تهدید نمی‌شوم!
فیلم
درگیری پلیس و دانشجویان در کانادا
Montreal Montreal Thursday April 19, 2012 . At least one person was arrested.
(Phil Carpenter/THE GAZETTE)
جدال دانشجویان و دولت لیبرال در کبک! رهبر دانشجویان: این «بهار کبکی»است!
نگاهی به تاریخچه‌ی شهریه دانشگا‌ه‌های کبک
لین بوشام: هرگز تسلیم ارعاب و تهدید نمی‌شوم!
فیلم
music seems inappropriate but great vid otherwise!
Earlier this morning, as protestors gatheredoutside the Omni Hotel, police officers from the Montreal SPVM began exercising excessive force with peaceful demonstrators.
فیلم خبرگزاری دولتیدرگیری پلیس و دانشجویان در کانادا
On Friday, student protesters confronted police in Montreal , Canada
(Phil Carpenter/THE GAZETTE)
در روز ۲۲ مارس 2012 تظاهراتی برگزار شد که در تاریخ مونترال بی‌سابقه بود و جزء بزرگ‌ترین تظاهرات در تاریخ کبک محسوب می‌شود. سازمان‌دهندگان این تظاهرات از شرکت بیش از ۲۰۰ هزار نفر خبر دادند. در روز سیزدهم آوریل، بیش از هزار استاد دانشگاه، با امضای درخواستی، خواستار استعفای لین بوشام، وزیر آموزش کبک شدند.
لین بوشام: این روزها پیاده‌روی من برقرار است و خوب می‌خوابم. هرگز در برابر ارعاب و تهدید تسلیم نمی‌شوم.
یک رهبر دانشجویی: «این بهار کبکی است.»شهریه: آغاز ماجرای اعتراض‌های دانشجویان
با‌آغاز هفته‌ی سوم آوریل 2012، اعتصابات دانشجویان کبک وارد سومین ماه خود شد و هفته گذشته اعتراض‌ها به افزایش شهریه‌ها در ابعاد جدیدی بالا گرفت. روز جمعه یکی از دفاتر وزیر آموزش و پروش توسط دانشجویان اشغال شد.
از آغاز سال ۲۰۱۲ به این سو انجمن‌های دانشجویی و هواداران آنها در کبک مقابله با تصمیم دولت استان مبنی بر افزایش تدریجی شهریه‌های دانشگاه را آغاز کرده‌اند. برنامه‌ی دولت در نظر دارد از سال ۲۰۱۲ تا سال ۲۰۱۷ شهریه‌ی دانشگا‌ه‌های کبک را تقریباً هفتاد و پنج درصد افزایش دهد.
اعتراض‌های دانشجویی آغاز شد و تلاش‌های بسیاری برای قانع کردن دولت صورت گرفت، اما به دلیل اینکه دانشجویان به نتیجه مطلوب خود یعنی توقف افزایش شهریه‌ها نرسیدند، پس از رأی‌گیری در سطح دانشگا‌ه‌ها، در روز ۱۳ فوریه 2012 اعتصابات آغاز شد که تا لحظه تهیه این گزارش، یکشنبه 15 آوریل 2012، ادامه دارد و به این ترتیب، این طولانی‌ترین اعتصاب دانشجویی در کل تاریخ کبک است.
در روز ۲۲ مارس گذشته تظاهراتی برگزار شد که در تاریخ مونترال بی‌سابقه بود و جزء بزرگ‌ترین تظاهرات در تاریخ کبک محسوب می‌شود. سازمان‌دهندگان این تظاهرات از شرکت بیش از ۲۰۰ هزار نفر خبر دادند.برای خواندن گزارش کامل به فارسی یا روی تیتر آن و یا اینجا کلیک کنیم!
نگاهی به تاریخچه‌ی شهریه دانشگا‌ه‌های کبک
بنا به نوشته‌ی ویکی پدیا، شهریه دانشگا‌ه‌های کبک بین سال‌های ۱۹۶۸ تا ۱۹۹۰ هیچ تغییری نکرد و ۵۴۰ دلار در سال باقی ماند. ثابت باقی ماندن شهریه دانشگا‌ه‌ها باعث شد تا تعداد دانشجویان در مدت ۵۰ سال هزار درصد افزایش یابد. تا سال ۱۹۶۰، تحصیل دانشگاهی امتیاز بخش ثروت‌مند جامعه کبک بود و فقط فرزندان خانواده‌های مرفه می‌توانستند تحصیل کنند.
در سال ۱۹۹۴، شهریه دانشگا‌ه‌ها به ۱۶۶۴ دلار در سال افزایش یافت و تا سال ۲۰۰۷ در همین سطح ثابت باقی ماند. پس از سال ۲۰۰۷ تا سال ۲۰۱۲، دولت سالیانه صد دلار به شهریه دانشگا‌ه‌ها اضافه کرد و شهریه‌ها به ۲۱۶۸ دلار در سال رسید. به این ترتیب از سال ۱۹۸۹ تا سال ۲۰۱۲، شهریه دانشگا‌ه‌ها سه برابر شده است.
با توجه به توانایی پرداخت دانشجویان و والدین آنها، ۴۰ درصد از دانشجویان هیچ‌گونه کمک مالی از دولت دریافت نمی‌کنند. دو سوم دانشجویان در کنار والدین خود زندگی نمی‌کنند. هشتاد درصد آنها به صورت تمام‌وقت کار و تحصیل می‌کنند. نیمی از دانشجویان با درآمد سالانه ۱۲۲۰۰ دلار زندگی می‌کنند. این در حالی است که خط فقر در کبک ۱۶۳۲۰ دلار در سال است. سازمان آمار کانادا اعلام کرده است که ۷۵ درصد دانشجویان بورس دریافت نمی‌کنند و با ادامه تحصیل بدهکار‌تر می‌شوند و این در بلندمدت تبعات منفی بسیاری دارد. افزایش دویست درصدی شهریه دانشگاه در بین سال‌های ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۷ باعث شده است میزان بدهیهای دانشجویان از ۴۹ درصد به ۵۷ درصد افزایش یابد.
افزایش شهریه‌های دانشگاهی و میزان بدهیهای دانشجویان می‌تواند باعث ایجاد بحران مالی در سطح ملی شود.
از سوی دیگر مسئولیت افزایش شهریه‌های دانشگاهی به طور مستقیم متوجه لین بوشام، وزیر آموزش کبک است. برخی دیگر از اعضای دولت ژان شاره، نخست‌وزیر کبک نیز در این زمینه دخالت کرده‌اند. از میان آنها می‌توان از
ریموند باشان، وزیر دارایی کبک نام برد.
اعتصابات دانشجویان و مقاومت دولت
دولت کبک پس از اینکه درخواست دانشجویان را برای مذاکره رد کرد، در روز ۲۹ مارس اعلام کرد حاضر به مذاکره است، اما به شرطی که در مورد افزایش شهریه‌ها مذاکره نشود، چون بر سر این مسأله کوتاه نخواهد آمد.
در حمایت از جنبش دانشجویی، بسیاری از اساتید دانشگا‌ه‌ها از دولت خواستند به سرکوب اعتراض‌ها دانشجویی پایان دهد و به طور رسمی با افزایش شهریه‌های دانشگاهی مخالفت کردند.
در روز سیزدهم آوریل، بیش از هزار استاد دانشگاه با امضای درخواستی خواستار استعفای لین بوشام، وزیر آموزش کبک شدند. این افراد مواضع وزیر آموزش را در ارتباط با افزایش شهریه‌های دانشگاهی و رد هر گونه مذاکره با رهبران دانشجویی محکوم کردند.
اعتصاب دانشجویان در اعتراض به افزایش شهریه‌ها، در حالی که از دانشگاه لاوال شروع شده بود، به دیگر دانشگا‌ه‌های کبک نیز گسترش یافت و در حال حاضر به فشارهای خود ادامه می‌دهد تا به هدف خود که بازگشتن دولت کبک از این تصمیم است، برسد. دانشجویان با ادامه اعتراض‌های خود در پی ایجاد یک «بهار کبکی» هستند. جنبش‌های دانشجویی در طول تاریخ تأثیرات زیادی را بر روی ساختارهای اجتماعی جوامع مختلف گذاشته‌اند. جنبش دانشجویی کبک نیز در راستای همین مسأله، در حال ایجاد تغییرات بنیادی در کبک است. در این راستا بسیاری از هنرمندان جامعه کبک نیز از جنبش اعتراضی دانشجویان حمایت کرده‌اند.
دانشجویان به منظور حساس‌تر کردن جامعه نسبت به این مسأله، بر روی لباس‌های خود پارچه مربع قرمز رنگی را می‌چسبانند تا جامعه را نیز با خود همراه کنند. این پارچه قرمز رنگ سمبول بدهکار شدن بیش از پیش دانشجویان است.
باید صبر کرد و ادامه زورآزمایی میان دولت لیبرال ژان شاره، نخست‌وزیر کبک و دانشجویانی را که نگران آینده خود هستند، مشاهده کرد. آیا دانشجویان به بدهکار شدن بیشتر تن در خواهند داد یا دولت لیبرال ژان شاره را مجبور به عقب‌نشینی خواهند کرد. باید صبر کرد و دید. روزهای آتی آبستن حوادث دیگری خواهد بود.
رهبران دانشجویان چه میگویند؟
گابریل نادو دوبوا، Gabriel Nadeau-Dubois سخن‌گوی «ائتلاف گسترده اتحاد سندیکاهای دانشجویی» درباره اعتصاب دانشجویان کبک می‌گوید: «رسوایی بر سر گاز شیست به بار آمد، رسوایی دیگری بر سر فساد سیاسی، و نرخ نارضایتی از دولت ژان شاره بالا رفته است. اعتصاب دانشجویی نه تنها فرصتی برای تمام مردم کبک است تا از دانشجویان حمایت کنند، بلکه زمان آن نیز فرا رسیده است تا اعتراض گسترده خود را به مسیری که کبک طی می‌کند نشان دهند.»
تظاهراتی که در نهمین سالگرد به قدرت رسیدن حزب لیبرال در کبک انجام شد، «به سوی بهار کبکی» نام گرفت. در این تظاهرات نه تنها دانشجویان بلکه اقشار مختلف جامعه کبک را که با تعرفه‌های جدید خدمات عمومی مخالف بودند، گردهم جمع کرد و متحد نمود.
ائتلاف گسترده انجمن اتحاد سندیکاهای دانشجویی که برگزارکننده این تظاهرات بود، از مردم دعوت کرد تا بر ضد دولت کبک و دولت اتاوا بسیج شوند.
گابریل نادو دوبوا همچنین می‌گوید: «اعتصاب راهی است که من انتخاب کرده‌ام. دانشجویان آن را انتخاب کرده‌اند. فکر می‌کنم در سال‌های آتی شاهد افزایش این‌گونه مبارزات باشیم. اگر جنبش دانشجویی جرقه‌ای برای این مبارزات محسوب شود، خود این مسأله بسیار مهمی برای آینده سیاسی و اجتماعی کبک است.»
وی افزود: «ما فعالیت‌ها و تظاهرات دانشجویی را افزایش خواهیم داد. همین که خانم بوشام پیشنهادی برای برون‌رفت از بحران ارائه داد، نشان‌دهنده این است که جنبش اعتصاب دانشجویی خوب کار می‌کند. ما یک بار برای همیشه متحد شده‌ایم و به هیچ وجه افزایش شهریه دانشگا‌ه‌ها را قبول نمی‌کنیم و به اعتصاب ادامه خواهیم داد تا زمانی که به هدف برسیم. دولت بالاخره مجبور به عقب‌نشینی خواهد شد.»
این سخن‌گوی دانشجویان همچنین معتقد است: «اگر به سخنان دو هفته اخیر اعضای دولت لیبرال توجه کنیم، مشاهده خواهیم کرد که جنبش دانشجویی در حال پیروزی است و به هدف خود خواهد رسید.»
یازده سؤال از وزیر آموزش و پرورش کبک
گفت‌وگوی لاپرس با وزیر آموزش و پرورش، خانم لین بوشام
هر هفته خبرنگار روزنامه لاپرس، چاپ مونترال، با یکی از شخصیت‌هایی مصاحبه می‌کند که در تیتر اول اخبار کبک قرار دارند. طی این مصاحبه ده سؤال از این شخصیت می‌پرسد و یک سؤال برگزیده‌ی خوانندگان را در برابر مصاحبه‌شونده می‌‌گذارد. این هفته در پی ادامه اعتصابات دانشجویی، شخصیت مصاحبه‌شونده لین بوشامLine Beauchamp، وزیر آموزش کبک است.
دیروز (جمعه 13 آوریل) دفاتر شما در شمال مونترال مورد حمله قرار گرفتند. اخیراً شاهد افزایش خشونت هستیم. تمام نگاه‌ها به شماست تا کاری بکنید برای اینکه فضا آرام شود. آیا این کار را خواهید کرد؟
وقتی می‌خواهیم شرایط را توصیف کنیم باید بسیاری موارد و نکات ظریف دیگر را هم در نظر بگیریم. من همچنین مشاهده می‌کنم که بسیاری دانشجویان هم هستند که به سر کلاسهای درس بازگشته‌اند. در جریان اولین رأی‌گیری‌ها مبنی بر شروع اعتصاب، اعمال خراب‌کارانه بسیاری صورت گرفت و بسیاری از افرادی که به این دلیل دستگیر شدند دانشجو نبودند. ما در زمینه افزایش شهریه‌های دانشجویی بسیار مصمم هستیم. از این گذشته،
در دفتر ما برای بحث در مورد دسترسی همگان به آموزش و تحصیلات و همچنین مسأله شفاف‌سازی اداره دانشگا‌ه‌ها باز است. از سوی دیگر رهبران دانشجویی نیز خواستار ثابت ماندن شهریه‌های دانشگا‌ه‌ها هستند. بنابراین این موضوع مناسبی برای مذاکره نیست.
آیا می‌توان انتظار داشت تا در ساعات و روزهای آینده، شما کاری انجام دهید تا شرایط آرام‌تر شود، یا درهای مذاکره را به روی رهبران دانشجویی باز کنید؟
اول از همه، باید هرگونه اعمال خراب‌کارانه را محکوم کرد. در کارگاه‌های ساختمان‌سازی نیز این اعمال محکوم است، باید در مدرسه و دانشگاه نیز محکوم شود. من لایحه‌ای را به پارلمان می‌برم که در مورد محکومیت ارعاب و تهدید در مدرسه است. نمی‌توان از من انتظار داشت که در برابر ارعاب و تهدید ساکت بنشینم. از سوی دیگر، فکر می‌کنم چند روز قبل از عید پاک ما حرکتی از خود نشان دادیم. ما با تغییر در سیستم بورس و وام، به درخواست دانشجویان و خانواده‌های طبقه متوسط پاسخ مثبت دادیم. اما من از جانب رهبران دانشجویی هیچ حرکتی مشاهده نکردم. اما آنها دائم یک حرف را می‌زنند: «من می‌خواهم که شهریه‌ها ثابت بماند. من نمی‌خواهم این سهمی را که شما از آن صحبت می‌کنید، بپردازم.» اما دانشجویان باید بفهمند که دولت تصمیمی مشروع اتخاد کرده است، و ثابت ماندن میزان شهریه‌های دانشجویی در میان گزینه‌های ما وجود ندارد. ما بر سر این تصمیم ایستاده‌ایم.
شما انتظار دارید که نفس‌های جنبش دانشجویی به شماره بیافتد؟
من مشاهده می‌کنم که بیش از پیش دانشجویان بر سر کلاسهای خود بازگشته‌اند و تحصیل خود را ادامه می‌دهند و اینکه دانشجویان دیگری نیز تصمیم گرفته‌اند از حق خود در دادگاه‌ها دفاع کنند. ما در برابر بایکوت دانشجویی قرار داریم اما برخی دانشجویان خواستار این هستند که بتوانند بر سر کلاسهای خود بازگردند، و من فکر می‌کنم که باید این کار به صورت مسئولانه ای انجام گیرد و این اتفاق بیافتد.
گروهی از اساتید سژپ‌ها از شما خواسته‌اند تا استعفا بدهید، چه پاسخی دارید؟
فکر می‌کنم که دنیای آموزش دنیای یک‌پارچه‌ای نیست و بسیار سخت یا حتی غیرممکن است که در این دنیا اتفاق نظر به وجود بیاید.
شما از مؤسسات دانشگاهی می‌خواهید تا با وجود اعتصاب دانشجویی کلاس‌ها را دنبال کنند. شما به جای کلمه اعتصاب از بایکوت استفاده می‌کنید، شما به جای افزایش شهریه‌های دانشگا‌ه‌ها ترجیح می‌دهید از افزایش هزینه‌ها بر دوش دانشگا‌ه‌ها صحبت کنید. آیا فکر نمی‌کنید این آتش جنگ را شعله‌ورتر کردن باشد؟
من از کلمات درستی استفاده می‌کنم که بیان‌گر واقعیت هستند. به شما خاطر نشان می‌کنم که ما در برابر جنبش بایکوت و تحریم هستیم و نه در برابر یک نوع اعتصاب، آن‌گونه که پنداشته می‌شود، یعنی جنبشی در چهارچوب قانون کار. من تعجب می‌کنم که به من بگویند آتش معرکه را با استفاده از کلمه بایکوت شعله‌ورتر می‌کنم در حالی که چند گروهک به اعمال خراب‌کارانه و خشونت‌آمیز خود ادامه می‌دهند. تأکید می‌کنم که باید در این مناظره نسبت سهم هر یک از دو طرف مشخص شود.
بهبود سیستم وام و بورس مورد استقبال دانشجویان قرار نگرفت. آیا دولت پیشنهاد دیگری برای ارائه دارد؟
من فکر می‌کنم که شما در مورد عکس‌العمل رهبران دانشجویی صحبت می‌کنید. انتظار نداشتیم که این پیشنهاد خوشایند آنها باشد، یا حداقل این هدف ما نبود. وقتی من اطلاعاتی را که مالیات‌دهندگان از ما می‌خواهند می‌بینم، فکر می‌کنم که اعلام این تصمیم نشان می‌دهد که ما به توصیه‌های کمته ارزیابی سیستم دسترسی به تحصیلات دانشگاهی عمل کرده‌ایم. اما رهبران دانشجویی یک چیز می‌خواهند: ثابت ماندن میزان شهریه‌های دانشگا‌ه‌ها.
این هفته فدراسیون سژپ‌ها اعلام کرد اگر دانش آموزان سریعاً به کلاسهای درس باز نگردند، شرایط بسیار اسف‌باری به وجود می‌آید. شما برای پرهیز از این وضعیت چه خواهید کرد؟
اطمینان حاصل خواهیم کرد که تقویم برگزاری کلاس‌ها مشخص شده است و می‌توانیم بازگشت به کلاس‌ها را سازمان‌دهی کنیم. راه حل واقعی این است که به افرادی که می‌خواهند به کلاسهای خود بازگردند این امکان را بدهیم. این کار که انجام گرفت در آن صورت از موارد استثنا صحبت خواهیم کرد. در این پنج یا شش مؤسسه دانشگاهی اگر دانشجویان سریعاً به کلاسهای خود بازنگردند، ترم زمستانی ما تمدید خواهد شد و تا ابتدای تابستان به طول خواهد انجامید و این با رعایت کنوانسیون جمعی اساتید خواهد بود.
شما چه پیامی برای دانشجویانی دارید که مخالف اعتصاب هستند، اما در مجامع عمومی در رأی‌گیری شرکت نمی‌کنند؟
فکر می‌کنم آنها باید در مجامع عمومی برای رأی‌گیری شرکت کنند و همچنین فکر می‌کنم جنبش دانشجویی مسئولیت دارد تا مناظره‌ها بدون وجود هیچ گونه ارعاب و تهدیدی انجام گیرد و رأی‌گیری مخفی باشد. بسیاری از مدیران مؤسسات دانشگاهی میگویند که این رأی‌گیری‌ها به درستی انجام می‌گیرد. اما من از دانشجویانی نیز شنیده‌ام که مورد تهدید و ارعاب قرار گرفته بودند.
شما وزیری مردمی در این دولت هستید و همه شما را دوست دارند. آیا شما از این می‌ترسید که این مسأله باعث شود شخصاً در صحنه سیاسی هزینه‌هایی را پرداخت کنید؟
من این شغل را انجام نمی‌دهم تا مورد مهر قرار گیرم. من مسئولیت‌هایم را انجام می‌دهم و پاداش شخصی‌ام را نیز جای دیگری می‌گیرم.
با این حال این روزها باید برای شما سخت باشد. قاعدتاً نمی‌توانید از منزل خود خارج شوید. شما با این همه فشار زندگی می‌کنید؟
من خودم خرید منزل را انجام می‌دهم، پیاده‌روی صبح‌گاهی‌ام برقرار است و خوب می‌خوابم. من به آنچه انجام می‌دهم اعتقاد دارم. هرگز در برابر ارعاب و تهدید تسلیم نمی‌شوم. با گفتن اینکه خوب می‌خوابم نمی‌خواهم تصویر یک آدم بی‌خیال را از خود بدهم. طبیعتاً این پرونده‌ای است که ذهن من را مشغول کرده است اما من به عنوان وزیر مسئولیت‌های دیگری نیز دارم و به کار خودم ادامه می‌دهم. وقتی این شغل را داری، انتظار این شرایط را نیز باید داشته باشی. مهم این است که زندگی واقعی در جریان است. این کمک می‌کند تا تصمیمات خوبی بگیریم.
دانیل تیبو بر روی سایت توییتر پرسیده: آیا مقاومت در برابر دانشجویان از آنجا ناشی می‌شود که این افراد، پایگاه انتخاباتی برای حزب لیبرال کبک محسوب نمی‌شوند؟
برخی دوست دارند این مسأله را در ارتباط با انتخابات ارزیابی کنند در حالی که این تصمیم بیش از یک سال پیش در بودجه ۲۰۱۱ و در چارچوب بودجه پنج‌ساله برای دانشگا‌ه‌ها گرفته شد. با این تصمیم، ما برای کبک نگاهی به آینده داشتیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر