فیلم یاسمین میظر در اکسیون
صلح
رزا: یاسمین جان ممنون
رزا: توضیح: یاسمین از فعالین جنبش جهانی صلح و ضد رژیم اسلامی است. با کنفدراسیون دانشجویان فعال بوده،
در صفوف فداییان اقلیت علیه رژیم مبارزه کرده و بعد از اسلحه کشی بر سر ایستگاه
رادیویی (واقعه 4 بهمن) ترکشون کرده. من از طریق آذر درخشان در کارزار زنان با او
آشنا شدم. اگرچه سعادت دیدارش را تاکنون نداشتم، اما با انرژی که دارد، مطمعنم در
اکسیونی، شادی پیروزی را جشن بگیریم یا در
هلفدونی نانمان را تقسیم کنیم :-)
گروه دستها از ایران کوتاه هم
قصدش سازماندهی نیرویی است در جهت سرنگونی رژیم اسلامی که از کانال قدرتهای بزرگ و
زیر حمایت بمب افکن هایش نباشد. یاسمین استالینیست نیست، و در صف حامیان صلح راحش از بنیادگراها جدا است. فیلم حمله بهش را در اکسیون
صلح در بالا قرار دادم و هنوز در کامپیوتر سابقم عکسهای اکسیون علیه کشتی های اتمی
انگلیس را دارم. یاسمین برعکس بیشتر ایرانیانی که شناختم، اتفاقا بیشتر داخل
جنبشهای اعتراضی کشور میزبان فعاله و بقولی با سرمایه داری در دل هیولا دست و پنجه
نرم میکنه. مقاله اش بدون شک فانوسی است که راه را روشن میکنه.
ازش ممنون هستم. نوشتم تروتسکیسته به اشتباه ولی مسلما استالینیست نیست.
همینجا در توضیح دوستی که در
ایمیل نوشته بود، تریبونال لندن بدلیل حضور گالیندوپل مشروعیت داره. باید بگم
وکیلی که در تریبونال لندن بود موریس کاپیتورن است. رينالدو گاليندوپل از سال 1365 تا 1373 و موريس كاپيتون گویا از
سال 1374 تا 1380 نمايندگان ويژه حقوق بشر بوده. دیدار گالیندوپل در اینجا گزارش شده و کاپیتون (وکیل در تریبونال لندن) امکان سفر به ایران از طرف رژیم اسلامی را
نداشته و اینها دو فرد متفاوتند.
So who is on the steering committee of the
International Tribunal for Iran?
l Payam Akhavan himself was a legal advisor
to the prosecutor’s office of the International Criminal Tribunals for the
former Yugoslavia and Rwanda at The Hague (1994-2000) and has served with the
United Nations in Cambodia, East Timor and Guatemala. He has appeared as
counsel in leading cases before the International Court of Justice, the
International Criminal Court, the European Court of Human Rights and the
Permanent Court of Arbitration. In 2005, he was selected by the World Economic
Forum as a “young global leader”. One would have thought all that would be
enough for the left to keep well clear of him.
l John Cooper QC, chair of the tribunal,
has advised the government of Slovakia on human rights policy and the Cambodian
regime on war crimes trials. In 2004 he was invited to present a paper on human
rights in Beijing by the British Council.
l Sir Geoffrey Nice QC has prosecuted
several cases before the International Criminal Tribunal for the Former
Yugoslavia. His main claim to fame results from the cases against Dario Kordić
and Goran Jelisić - both found guilty of war crimes. Both were undoubtedly
criminals, but we all know the US/EU agenda regarding these trials.
In summary, the tribunal is yet another
example of a potentially worthy cause corrupted by regime change funds. One day
the Iranian people themselves will investigate the massacre of the political
prisoners in 1988, but no-one on the left should touch the current ‘tribunal’.
As Homayoun Ivani has put it, the executions cannot be investigated in a
vacuum: the historical background and its occurrence at the end of the cold war
should be taken into account. In the tradition of such liberal institutions,
there is no mention of the politics of the victims by the organisers. I could
not find a single reference on the tribunal’s website to the fact that many
were communists.
One of the ‘left’ broadcasters that is
publicising the tribunal is Shahrzad News, which is a ‘feminist news agency’
running a Persian and English-language website. Shahrzad was one of 11
organisations to benefit recently from a €15 million EU fund to “improve
reporting of human rights issues”, distributed via the Dutch government. Its
international solidarity activities include gathering messages of support for
the Iranian people from a group of Dutch parliamentarians.[6] These include
Liberals and Christian Democrats, not to mention out and out racists.
It is difficult to understand what
possessed an organisation, formally of the left and indeed still claiming to be
of the left, to broadcast messages of solidarity from MPs whose opposition to
the Islamic regime has nothing to do with support for the Iranian people, still
less for the Iranian working class, but is driven by nationalistic Islamophobia.
The left, and in particular the Iranian left, should steer well clear of such
forces.
While some comrades find it difficult to
comprehend how sections of the Iranian the left could sink so low as to accept
such funding, those of us who remember these individuals’ eagerness to accept
Soviet and Iraqi money are not surprised. These are no defenders of the working
class: they have no understanding of class politics. For them revolution is the
act of a vanguard ‘leading the masses’ at whatever cost: the end justifies the
means. Many of us have now witnessed how in reality the dubious means they use
can turn out to define the end.
In remembering comrades executed not just
in 1988, but throughout the 1980s and later, we should first and foremost
remember the ideals and the politics of those who were executed. Many were
Marxists, defenders of the Iranian working class, anti-imperialists and
anti-capitalists. They would be horrified to discover the kind of funding used
to set up a tribunal in their name.
The genuine left in Iran is staying well
clear of such temptations. We cannot and will not tarnish the memory of
comrades who died so courageously in the dungeons of the Islamic regime.
Notes
1. The New York Times June 1.
6.
See ‘Dutch parliamentarians address the Iranian people’: www.youtube.com/watch?v=c4NDuWcmAf0
مطالب مرتبط جدید در اینترنت، برای خواندن در منبع
روی تیتر آن کلیک کنیم.
رزا:روزبه (از راه کارگر کمیته مرکزی بدون شالگونی)
رزا: متاسفانه الان دیدم آقای روزبه هم که معمولا با
دقت است و یکی از نویسندگان مورد علاقه من هستند، گالیندوپل را از رختخواب به ریاست دادگاه تریبونال لندن کشاندند! و نوشتند پیام اخوان از
ایشان (گالیندوپل) تشکر میکنند برای کمسیون حقیقت یاب! بالا نوشتم که ایشان (گالیندوپل) اگر هم زنده باشند
(امید به آن) در این دادگاه لندن حضور ندارند!
تقی روزبه: مثلا ترکیب برخی از برگزارکنندگان آن درسطح مقامات
ومناصب قضائی خالی ازبرخی شائبه ها و سؤال ها نیست. به عنوان نمونه در گزارش و
گفتگوی بی بی سی با پیام اخوان درزمانی که هنوز این پروژه درمرحله تدارک بود، می
توان به نقش وی و نهاد و مرکزاسناد حقوق بشروابسته به او در تدارک و برگزاری این
جریان پی برد. دراین گفتگوها با صراحت اذعان می شود که او و نهاد حقوق بشروابسته
به او رسما از حمایت های مالی دولت کانادا و وزارت خارجه آمریکا-لااقل برای
مدتی- و نیزمنابع دیگر (و ازجمله منابع
غیردولتی که ازآن ها نام برده نمی شود) برخورداربوده اند. هم چنین درپایان نشست چهارروزه تریبونال لندن نیز هم او بود
که درمقام دادستانی این دادگاه نمادین و
برنامه آتی آن سخن راند* و از کمیسیون حقیقت یاب و شخص گالین دوپل تشکرکرد.
ازنظرسابقه نیزداشتن مسؤلیت هائی چون نقش دادستانی در دادگاه های جهانی درمورد
میلوسویچ و یا رواندا ... محرزاست. بسیارخوب!
.
