علياء المهدي تتعرض للضرب و الطرد من ميدان التحرير flv YouTube
علیا ماجد المهدی، دختر مصری در میدان التحریرمورد حمله اسلامگراهای وحشی قرار گرفت
علیا ماجده المهدی زن ۲۰ سالهٔ مصری و فعال حقوق زنان و دانشجوی دانشگاه آمریکایی قاهره است. او در اقدامی با انداختن تصاویری بدون لباس از خودش در وبلاگش جامعه و حکام جنس‌گرای کشور مصر را به مبارزه فرا خواند. پس از آن تعداد بازدید از وبگاه وی از ۳ میلیون گذشته‌است. انتشار این تصاویر اظهارات متفاوتی را در مصر و خارج از این کشور به راه انداخته‌است. گروه‌های افراطی اسلام‌گرا به فکر مجازات او هستند، در حالی که فعالان حقوق‌بشر در مصر و خارج از این کشور اقدام وی حمایت کرده‌اند.
او در کنار تصاویر متنی را قرار داده‌است که دلیل کار خود را اشاره می‌کند: « تمامی مدل‌های لخت دههٔ ۷۰ در مدارس هنر مصر را محاکمه کنید، تمامی تصاویر هنری را مخفی و مجسمه‌های لخت را نابود کنید، بعد لباس‌های خود را درآورید و بدن‌های خود را بسوزانید. اینکه شما از از دست دادن شرم جنسی خود می‌ترسید قبل از اینکه تحقیر و وطن‌پرستی افراطی خود را آشکار کنید و جرئت نقض آزادی بیان من را به خود بدهید.
تراژدی در خدمت انقلاب / امين حصوری
برهنه شدن اعتراضی علیا ماجده و کریم عامر در فضای مجازی توجهات زیادی را بر انگیخته است که به نظر می رسد میزان آن اندکی بیش از سطح نامتعارف بودن این اقدام است. نمی توان انکار کرد که بخشی از دلیل درنگ همگانی بر این موضوع (فراتر از توالی جذابیت های گذرای رایج در سرزمین فیسبوک) ناشی از پرسش های غامضی است که این اقدام برای مخاطبان «خویشاوند» خود برانگیخته است. به گمان من این پرسش های چالش برانگیز حداقل به دو دلیل برای بسیاری از ما خودی و درونی جلوه می کنند و از این رو نیش زننده شده اند: از یکسو به دلیل اشتراکات فراوانی که از نظر محدودیت و تبعیض و ستم جنسیتی میان جوامع ایران و مصر وجود دارد؛ و از سوی دیگر به دلیل مدیوم و مجرایی که این دو تن برای بیان اعتراض نمادین خود «انتخاب» کرده اند: وبلاگ، فیسبوک و توییتر (که فصل مشترک آنها مجازی بودن آنهاست): اینها فضاهای مانوسی برای بسیاری از ما هستند؛ فضاهایی که خوب یا بد، بخش قابل توجهی از «من سیاسی» و «من اجتماعی» ما در مجرای آنها با «من» های دیگر تعامل می کنند (گیریم ناتمام). در مجموع این دو عامل در پیوند با هم معنای اضافه ای بر اقدام یاد شده بار می کنند: معنایی که به دلیل اشتراکات یاد شده، به «سوژگی» گمشده ما (مخاطبان) ارجاع می دهد. به بیان دیگر اهمیت یافتن این رویداد در سپهر عمومی به بحرانی بیرون از خود، یعنی بحرانی در موقعیت مخاطبان خود ارجاع می دهد. از این رو درک این متن (اقدام اعتراضی) بدون خوانش آن حاشیه ای که مخاطبان در آن ایستاده اند ناممکن است: این حاشیه چیزی نیست جز بن بست اجتماعی و سیاسی پیش روی ما و ناتمامی و ناکامی مبارزات ما برای فرا رفتن از آن. (بی گمان همین حاشیه نا زدودنی و فراموش ناشدنی است که ما را به تامل در هر گونه متن رهایی بخش فرا می خواند).
برای خواندن کل مطلب روی تیتر آن کلیک کنیم
آفلاین- آنلاین
خودسوزی و عریان شدن - انقلاب یا استیصال - ما همه علیا هستیم؟
کامنت: آیا مینا احدی و مریم نمازی در حمایت از " علیا ماجده المهدی" لخت میشوند؟
مصاحبه سی ان ان با دختر جوان مصری علیا ماجده المهدی
شکوه میرزادگی: برهنگی: پورنوگرافی یا آزادی خواهی
The Egyptian masses rise up again to complete their revolution!
Testimony from an Egyptian anarchist-communist
او در کنار تصاویر متنی را قرار داده‌است که دلیل کار خود را اشاره می‌کند: « تمامی مدل‌های لخت دههٔ ۷۰ در مدارس هنر مصر را محاکمه کنید، تمامی تصاویر هنری را مخفی و مجسمه‌های لخت را نابود کنید، بعد لباس‌های خود را درآورید و بدن‌های خود را بسوزانید. اینکه شما از از دست دادن شرم جنسی خود می‌ترسید قبل از اینکه تحقیر و وطن‌پرستی افراطی خود را آشکار کنید و جرئت نقض آزادی بیان من را به خود بدهید.
تراژدی در خدمت انقلاب / امين حصوری
برهنه شدن اعتراضی علیا ماجده و کریم عامر در فضای مجازی توجهات زیادی را بر انگیخته است که به نظر می رسد میزان آن اندکی بیش از سطح نامتعارف بودن این اقدام است. نمی توان انکار کرد که بخشی از دلیل درنگ همگانی بر این موضوع (فراتر از توالی جذابیت های گذرای رایج در سرزمین فیسبوک) ناشی از پرسش های غامضی است که این اقدام برای مخاطبان «خویشاوند» خود برانگیخته است. به گمان من این پرسش های چالش برانگیز حداقل به دو دلیل برای بسیاری از ما خودی و درونی جلوه می کنند و از این رو نیش زننده شده اند: از یکسو به دلیل اشتراکات فراوانی که از نظر محدودیت و تبعیض و ستم جنسیتی میان جوامع ایران و مصر وجود دارد؛ و از سوی دیگر به دلیل مدیوم و مجرایی که این دو تن برای بیان اعتراض نمادین خود «انتخاب» کرده اند: وبلاگ، فیسبوک و توییتر (که فصل مشترک آنها مجازی بودن آنهاست): اینها فضاهای مانوسی برای بسیاری از ما هستند؛ فضاهایی که خوب یا بد، بخش قابل توجهی از «من سیاسی» و «من اجتماعی» ما در مجرای آنها با «من» های دیگر تعامل می کنند (گیریم ناتمام). در مجموع این دو عامل در پیوند با هم معنای اضافه ای بر اقدام یاد شده بار می کنند: معنایی که به دلیل اشتراکات یاد شده، به «سوژگی» گمشده ما (مخاطبان) ارجاع می دهد. به بیان دیگر اهمیت یافتن این رویداد در سپهر عمومی به بحرانی بیرون از خود، یعنی بحرانی در موقعیت مخاطبان خود ارجاع می دهد. از این رو درک این متن (اقدام اعتراضی) بدون خوانش آن حاشیه ای که مخاطبان در آن ایستاده اند ناممکن است: این حاشیه چیزی نیست جز بن بست اجتماعی و سیاسی پیش روی ما و ناتمامی و ناکامی مبارزات ما برای فرا رفتن از آن. (بی گمان همین حاشیه نا زدودنی و فراموش ناشدنی است که ما را به تامل در هر گونه متن رهایی بخش فرا می خواند).
برای خواندن کل مطلب روی تیتر آن کلیک کنیم
آفلاین- آنلاین
خودسوزی و عریان شدن - انقلاب یا استیصال - ما همه علیا هستیم؟
کامنت: آیا مینا احدی و مریم نمازی در حمایت از " علیا ماجده المهدی" لخت میشوند؟
مصاحبه سی ان ان با دختر جوان مصری علیا ماجده المهدی
شکوه میرزادگی: برهنگی: پورنوگرافی یا آزادی خواهی
The Egyptian masses rise up again to complete their revolution!
Testimony from an Egyptian anarchist-communist
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر